Bazen kendine iyi bir yalan söylersin ve sonra...

Hayat zorlar seni çoğu zaman ve kendine sıkı bir yalan söylersin
O yalana ihtiyaç duyarsın
Yalan olduğunu bile bile kandırmaya kalkarsın kendini
Kimseler zorlamamıştır aslında yalan için
Ama kendini daha iyi hissetmek istediğin için sarılırsın yalana
Bir süre için bile olsa iyi hissedersin kendini
Artık doğru yolu bulduğunu bir daha eskisi gibi olmayacağını düşünürsün hayatının
Ve rahatlarsın yalancı bir rahatlığın kollarına atarsın kendini daha doğrusu Asla başaramayacağın şeylerin olduğunu adın gibi bilirsin
Ancak söz verirsin kendine yine de
Bir daha olmayacak dersin
Bir daha hayattan kopmayacağını, bir daha kendini ezmeyeceğini tekrarlayıp durursun Bazen aynanın karşısına da geçersin
Orada da söz verirsin kendineYani yalanını güçlendirmiş olursun
Ve aradan bir süre geçer yatsı olur
Ve sen mumlarını yakarsın Yalancıydın değil mi?
Ve mumunu da yaktın İşte tam da o sırada kopar kıyamet
Yalan biter Ve gerçek, hayatın çıplak gerçeği bir abide gibi biter karşında
Ve kendine yeni bir yalan bulmak için kıvranmaya başlarsın
Ve anlarsın ki, hayatın bile YALANMIŞ MEĞER…