seni İçimin En Ücra Kösesine Gizledim; Ürkek, Tedirgin, Temkinli..."

**Prof. Dr. Sinsi** · 06-23-2012

''Seni içimin en ücra kösesine gizledim; ürkek, tedirgin, temkinli"
Her temmuz, bana sehrimi anımsatıyor dünyanın her neresinde olursam olayım Çok zaman geçirip, çok anı biriktirdigim; bol tuzlu denizinde, üzerimde tasıyıp da sevmedigim her ne var ise dalgalarıyla atmaya çalıstıgım; salkım saçak dolasırken, siyah etek uçlarımdan yerlere istemediklerimi saçtıgım; kavurucu günesinin altında, incir kokulu yollarda, nar çiçegi endamında her bakan göze dokunup saklandıgım; ask tadında gece yürüyüslerine çıktıgım

Minik temmuz sıcagı sehrimi yeniden yasamak arzusu doluverince gözlerime, yüregimdeki pır pır eden kanatları susturamıyorum iste Yeniden’i olmayan geçmisin, geçmiste kilitlendigi gerçegi ile ıhlamur agacı altına uzanıp temmuz sarkıları döküyorum dilimden bu yabancı topraga Hüzne bulanmadan yasanmıyor ki

Kimseler bilmesin öykülerimi diye ketûm direnislerle gömdüm mektuplarımı saklı kentime Ilk bûsenin açtıgı yaranın bir daha kapanmayacagını, ilk bûsenin kopardıgı fırtınanın ömür boyu dinmeyecegini, ilk bûsenin tüm ‘hayır’lara bir asi yetistirmede maharetinin yıllara degin uzanan dokunuslarının artarak çogalacagını, ilk bûsenin bedeni dolasan bütün damarları nasıl da ‘çat’ diye bir bir çatlatacagını, ilk bûsenin ne varsa aniden degistiriverecegini nereden bilebilirdin ki

Mektuplarım benimdir, mektuplarımın ıhlamur kokusu benimdir, mektuplarımın canımı yakan her harfinin kıvrımları benimdir; temmuz sıcagında yeniden yazılıp, yeniden topraga verilen, benimdir mektuplarım

Sehirler degistiriyorum, sehirlerle degisiyorum Yüzleri yüzüme yansıyor, kokuları siniyor tenime, seslerinde yitip içimin feryatlarına sekte koyuyorum Derûni baglılıklarımı bir hilkat garibesi sekline bürüyüp yalnızlıgına mahkum ediyorum

Sehirler degisiyor, ben degisiyorum
Ben degisiyorum, dünya degisiyor
Bir, yasanmıslar oldugu gibi duruyor

“Sen yok desen de, ayın tamamı orada” diyorum
“Hayat zaten zor, onu daha da zorlastırmak için neden bu çaba?” diye soruyorum
“Yanlıslar birbirini izler” gerçegine uyanıyorum
“Yapmamız gereken, bize zaman verildiginde yapacagımıza karar vermek” diyerek bir gayret yerimde dogrulup göge avuç açıyorum
Ve hayatlardan bir gölge gibi çekiliyorum uzaklarına

Ben, her sabah yeniden doguyorum; öykülerime bir yenisini eklemek, yeni bir mektuba baslamak için
Seni temmuz ile selamlıyorum

06-23-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	seni İçimin En Ücra Kösesine Gizledim; Ürkek, Tedirgin, Temkinli..." ''Seni içimin en ücra kösesine gizledim; ürkek, tedirgin, temkinli" Her temmuz, bana sehrimi anımsatıyor dünyanın her neresinde olursam olayım Çok zaman geçirip, çok anı biriktirdigim; bol tuzlu denizinde, üzerimde tasıyıp da sevmedigim her ne var ise dalgalarıyla atmaya çalıstıgım; salkım saçak dolasırken, siyah etek uçlarımdan yerlere istemediklerimi saçtıgım; kavurucu günesinin altında, incir kokulu yollarda, nar çiçegi endamında her bakan göze dokunup saklandıgım; ask tadında gece yürüyüslerine çıktıgım Minik temmuz sıcagı sehrimi yeniden yasamak arzusu doluverince gözlerime, yüregimdeki pır pır eden kanatları susturamıyorum iste Yeniden’i olmayan geçmisin, geçmiste kilitlendigi gerçegi ile ıhlamur agacı altına uzanıp temmuz sarkıları döküyorum dilimden bu yabancı topraga Hüzne bulanmadan yasanmıyor ki Kimseler bilmesin öykülerimi diye ketûm direnislerle gömdüm mektuplarımı saklı kentime Ilk bûsenin açtıgı yaranın bir daha kapanmayacagını, ilk bûsenin kopardıgı fırtınanın ömür boyu dinmeyecegini, ilk bûsenin tüm ‘hayır’lara bir asi yetistirmede maharetinin yıllara degin uzanan dokunuslarının artarak çogalacagını, ilk bûsenin bedeni dolasan bütün damarları nasıl da ‘çat’ diye bir bir çatlatacagını, ilk bûsenin ne varsa aniden degistiriverecegini nereden bilebilirdin ki Mektuplarım benimdir, mektuplarımın ıhlamur kokusu benimdir, mektuplarımın canımı yakan her harfinin kıvrımları benimdir; temmuz sıcagında yeniden yazılıp, yeniden topraga verilen, benimdir mektuplarım Sehirler degistiriyorum, sehirlerle degisiyorum Yüzleri yüzüme yansıyor, kokuları siniyor tenime, seslerinde yitip içimin feryatlarına sekte koyuyorum Derûni baglılıklarımı bir hilkat garibesi sekline bürüyüp yalnızlıgına mahkum ediyorum Sehirler degisiyor, ben degisiyorum Ben degisiyorum, dünya degisiyor Bir, yasanmıslar oldugu gibi duruyor “Sen yok desen de, ayın tamamı orada” diyorum “Hayat zaten zor, onu daha da zorlastırmak için neden bu çaba?” diye soruyorum “Yanlıslar birbirini izler” gerçegine uyanıyorum “Yapmamız gereken, bize zaman verildiginde yapacagımıza karar vermek” diyerek bir gayret yerimde dogrulup göge avuç açıyorum Ve hayatlardan bir gölge gibi çekiliyorum uzaklarına Ben, her sabah yeniden doguyorum; öykülerime bir yenisini eklemek, yeni bir mektuba baslamak için Seni temmuz ile selamlıyorum