Mevsimler..

MEVSİMLER

DÖRT MEVSİM MASALI

Bir zamanlar Toprak Ana, evinde yalnız yaşıyormuş Yalnız yaşamak zormuş, bu yüzden canı çok sıkılıyormuş Bir gün kalkmış, gök kralına misafirliğe gitmiş Sarayın kapısına varınca, gürültüler, patırtılar duymuş Kapıdaki nöbetçiye, “bunların ne olduğunu” sormuş


Nöbetçi:

― Ne olacak, demiş Mevsim kardeşlerin gürültüsü İkisi kız, ikisi oğlan dört yaramaz çocuk var Kavga edip duruyorlar


Toprak Ana:

― Onları bana gönderin, demiş Ben yalnızım, biraz da benimle otursunlar


Nöbetçi Toprak Ananın isteğini krala söylemiş Kral da “Peki” demiş Toprak Ana bunun üzerine evine dönmüş, mevsim kardeşleri beklemeye başlamış


Önce en küçük kardeş gelmiş Pembe, beyaz saçlı, güzel bir çocukmuş Toprak Anaya:

― Benim adım İlkbahar, demiş Size ufak bir armağan getirdim


İlkbahar, çantasını açmış, çantasından tomurcuklanmış dallar, renk renk çiçek demetleri, cıvıl cıvıl ötüşen kuşlar çıkarmış


Çok geçmeden ikinci kardeş gelmiş Tombul, kırmızı yanaklı bir kızmış Adı da Yaz’mış Kardeşine:

― Haydi çekil bakalım, bak, ben geldim, demiş Sonra po da çantasından çilek, kiraz, şeftali, erik gibi meyveler çıkarmış, bunları Toprak Anaya sunmuş


Derken üçüncü kardeş gelmiş Sarı sapsarı bir çocukmuş Toprak Ana’ya:

― Ben sonbaharım demiş Yalnızlığı, sessizliği çok severim, demiş Sonra da kuşları kovmuş, her yeri sarıya boyamış Ortalığa bir sessizlik çökmüş Tam bu sırada dördüncü kardeş gelmiş Çiçekleri, meyveleri dağıtmış, cebinden beyaz bir su çıkarmış, bu suyla her yeri beyaza boyamış Bir yandan da:


― Benim adım kış, benim adım kış diye bağırıyormuş


Dört kardeş de Toprak Ananın evinden gitmek istememiş Kavgaya tutuşmuşlar Ortalık alt üst olmuş Toprak Ana kızmış:

― Beni dinleyin, demiş Ya sırayla gelin, evimde üçer ay misafir kalın, ya da çekilip gidin Hepinizi birlikte istemiyorum


― Bunun üzerine mevsim kardeşler düşünmüşler Aralarında anlaşıp Toprak Anaya, “peki” demişler İşte o günden beri sırayla geliyor, Toprak Anada üçer ay misafir kalıyorlar