Ruhuma Hicran Zerkeden, Hüzün Bahşeden!

**MustafaCilasun** · 11-24-2011

Ne vakit hazanı ansam
Sinemde ki dinmez elemle başbaşa kalıp yakınsam
Sırrımı bir ömür saklasam, gözyaşlarımla dağlanıp kalsam
Umutların bekleyen sabrında ki aşkla durulsam
Şevkin lahzasında ayılıp, buğulansam

Hayli vakittir toprak çeker
Göçüp giden her zahir ne hikmetse boynumu büker
Sessiz ve mahsun nefesler kimden ne bekler ve nasıl kanaat eder
İhsan sahibi gönlünde bu hakikati hisseder, ey hak der
Neyi varsa Rabbinin rızası için hasreder

Gönül kapısı açılınca şafak
İçimde başlar vecdin şahikası ve edebi aşkı ey hak
Nazargahın olan bu bedbin kalbim meğer ne kadar kurak
Ey yıllara sari suskun kalan gözyaşlarım durma ak
Yüreğimde ki sancıyı, zihnimde ki acıyı bırak

Vefa ister, ruh refakat eder
Kalbi olmayan ne varsa, niyetin halinden edep eyler
Teslimiyet sadakatini kim bekler,irade niçin böyle hadsiz heder
Zafiyetler aşkı harap eder,samimiyeti zan için viran eyler
Hazanın her sahnesi o an sessizce içimde biter

Canan, canın en yakınıdır
Can Rabbin yarattığı bir hakikat olarak saklıdır
Sırra kaim olan, ihlas içinde müddet-i nefesi bırakan farktır
Arif olmak, samimiyet ve sadakat için niçin fırsattır
Hakka ve hakikate yaban olan nasıl bir hicrandır

Sazlardan tanburun dinle
Ne kadar derinliğin vecdinden söz eder edebiyle
Muvazene neden şarttır, akıl ve izan kim için farktır nazar etsene
Hali muhafaza etmek, edep içinde kalbi nefeslenmek
Niyetin asliyesinde, aşkın irfan suhuletinde ömrü hasretmek

Ey ruhumun sahibi Rabbim
Ne söylesem ve kendimden geçip zikretsem kifayet etmez
Vecdine vasıl olmadığım taat, ruhuma aşkının şevkini bahşetmez
Gönlüm buruktur, umutlarım sanık halinde tutukludur kar eylemez
Sen bilirsin, sahipsin,rahmetin ve mağfiretin tek adresisin

Yüreğimde ki umutları yeşert
Şevkin ve sürurun verdiği hazla kulluk etmeme yol ver
Ne kadar emek hasredersem
Sen boş çıkartmazsın azmi irademe ser
Sukun bırakan lahzayı sevgi ve muhabbetin ihsanına ver

Mustafa CİLASUN

11-24-2011	#1
MustafaCilasun	Ruhuma Hicran Zerkeden, Hüzün Bahşeden! Ne vakit hazanı ansam Sinemde ki dinmez elemle başbaşa kalıp yakınsam Sırrımı bir ömür saklasam, gözyaşlarımla dağlanıp kalsam Umutların bekleyen sabrında ki aşkla durulsam Şevkin lahzasında ayılıp, buğulansam Hayli vakittir toprak çeker Göçüp giden her zahir ne hikmetse boynumu büker Sessiz ve mahsun nefesler kimden ne bekler ve nasıl kanaat eder İhsan sahibi gönlünde bu hakikati hisseder, ey hak der Neyi varsa Rabbinin rızası için hasreder Gönül kapısı açılınca şafak İçimde başlar vecdin şahikası ve edebi aşkı ey hak Nazargahın olan bu bedbin kalbim meğer ne kadar kurak Ey yıllara sari suskun kalan gözyaşlarım durma ak Yüreğimde ki sancıyı, zihnimde ki acıyı bırak Vefa ister, ruh refakat eder Kalbi olmayan ne varsa, niyetin halinden edep eyler Teslimiyet sadakatini kim bekler,irade niçin böyle hadsiz heder Zafiyetler aşkı harap eder,samimiyeti zan için viran eyler Hazanın her sahnesi o an sessizce içimde biter Canan, canın en yakınıdır Can Rabbin yarattığı bir hakikat olarak saklıdır Sırra kaim olan, ihlas içinde müddet-i nefesi bırakan farktır Arif olmak, samimiyet ve sadakat için niçin fırsattır Hakka ve hakikate yaban olan nasıl bir hicrandır Sazlardan tanburun dinle Ne kadar derinliğin vecdinden söz eder edebiyle Muvazene neden şarttır, akıl ve izan kim için farktır nazar etsene Hali muhafaza etmek, edep içinde kalbi nefeslenmek Niyetin asliyesinde, aşkın irfan suhuletinde ömrü hasretmek Ey ruhumun sahibi Rabbim Ne söylesem ve kendimden geçip zikretsem kifayet etmez Vecdine vasıl olmadığım taat, ruhuma aşkının şevkini bahşetmez Gönlüm buruktur, umutlarım sanık halinde tutukludur kar eylemez Sen bilirsin, sahipsin,rahmetin ve mağfiretin tek adresisin Yüreğimde ki umutları yeşert Şevkin ve sürurun verdiği hazla kulluk etmeme yol ver Ne kadar emek hasredersem Sen boş çıkartmazsın azmi irademe ser Sukun bırakan lahzayı sevgi ve muhabbetin ihsanına ver Mustafa CİLASUN __________________ Aşk; halin demidir!