Dinmeyecek Mi Feryadım, Güldüren Ahım!

Kalan günlerim adına yastayım
İçinden çıkamadığım her niyazın ahıyla ağlayan bir canım
Bilmem ki yüreğimi kuşayan bu hicranı kime bırakayım, figanımla kalayım
Hüznün her sahnesinden bizar nefesimi kurtarayım, gülmek için şevke kavuşayım



Ne zamandır kapım çalınmaz
Gönül muhabbetin lahzasından mahrum kalıp yanamaz
İnsan akıldır, hissiyatıyla yaşayan varlıktır, iradesiyle yol alan bir hicrandır
Kalbi ve ruhu ne müthiş farktır, bilmem ki kapanmış kapılar ne zaman açılacaktır



Aşk; halin demi ve ahengidir
Ruhun hilkatinde ki esindir,aklın ve irfanında feyzidir
Ezelin muvacehesi, ebedin umut sahnedinden esindir,çile içinde serinliktir
Umut için esenliktir, vuslat adına gerekçedir, iman babında ne güzel hassasiyettir



Düşünmek idrakin vecdidir
Dert edinmek feda olmak adına hülasa edilen ferdir
Ne kadar nefsine tabi isen zillettir, kalbi ve ruhi olmayan ne varsa kederdir
Ehliyet sahibi olmak, bunun önemine binaen müdrik olup yaşamak aşk-ı firkattir



Her heves umut değildir
Hangi arzunun tavında yol alıyorsan kim kefildir
Hesap edilmeyen şuur hangi vaktindir, aklın tutukluluk hal nasıl bir bahanedir
İnsan iradi manada, efekkürün sadrında çok mühimdir,yoksa yaşamak ar değildir



İradesini vakfeden kimdir
Aşkın ve sevdanın gönül erbapları bilmem nerdedir
Sekülerleşen insan yüreği neden elem içindedir, hangi vakitte aşka erişecektir
Azim ve niyeti zuhur etmedikçe kim haline yetişecektir, umut vermek adına şevktir



Kalbini şehreden meyletmez
Dünya nimetleri için asla ve kata kendinden geçmez
Ruhunu esir etmek için varlığından feragat etmez, nefsine köle olmakla övünmez
Ecelin haşyeti,nefesin izzeti,ruhunun firkatinden ve kalbin malikinden vazgeçemez



İnsan taatiyle makbuldur
Aklı ve idraki niçin farkı fark ettiren kuşanıştır
Edebin her hali, inşirahın kalbi açılımı, ruhun ahdinde ki sadakati kurtuluştur
Yoksa yaşamak, anlamadan ve dert edinmeden yol almak adına korkunç sanıktır




Mustafa CİLASUN