Sönmüş Lambalar, Ne Kadar ıssız Sokaklar!

Melalin yalnızlığında sadık arkadaşları
Ufuklar serencamında, hicran şarkıları
Kaldırımların sancısı bilseniz ki çok acı
Ne hancı kaldı ne yolcu bir gönül yarası

Gönlüm senin yokluğunu nasıl çekecek
Kime ne diyecek, sancısını kim bilecek
Canlar habersizce nefeslenerek gidecek
Karanlık sokakları o lambalar anlayacak

Gönül yarsiz, bahar suya hasret kalır mı
Aşk, sinede zuhur etmeyince anlaşılır mı
Umutsuzluk dergahında bir inanç olur mu
Hiddet solunurken, şefkat hiç bulunur mu

Şahitlik eder sokak lambaları sessizliğinde
Edebin tefekkür edilen nadide enginliğinde
Gecelerin, sukutu yaşadığı aşikâr dirliğinde
Kim kiminle aşk kimin derdinde gelmeyince

Hasretim, geceler içinde ben çok hederim
Bircan içinde nefeslenen yalnız divaneyim
Nefsin biganeliğinde, o nedameti neyleyim
Keş kelerin hezeyanında bulunmaz bir işim

Sabrı bilirim, ben artık onunla bir yarenim
Çileler içinde tefekkür ettiğim zenginliğim
Ben kendi halimleyim, lambalardır şahidim
Aşkı teneffüs ederim onula halimi demlerim



Mustafa CİLASUN