Naif Sanatı

Naif sanat, çocuksu bir basitlik taşıyan bir sanat türüdür Tür olarak primitif sanatla oldukça benzeşir Naif sanatın çok az sanat eğitimi almış, ya da hiç eğitim almamış insanlar tarafından yaratılmış olduğunu söylemek bu türü fazlasıyla basite indirgemek olur


Özellikleri


Naif sanat adı özellikle resimde kabul gören bir akademi ve okullu resim biçimi olduğunu var sayar Ancak pratikte de naif sanatçıların okulları vardır Zaman içinde bu tarz kabul görmeye başlamıştır
Naif sanatın özellikleri, resmin resmi özellikleriyle tuhaf bir ilişki içindedir Çizimde veya perspektifte yapılan hatalar, çoğunlukla taze bir görünüm ortaya çıkarmaktadır Bu resimlerde dokuların büyük yer bulduğu, ham renklerin kullanıldığı, ve incelikten çok basitliğin öne çıktığı görülebilir Ancak bu tür öyle popüler ve tanınır hale gelmiştir ki, şimdiki örneklerinin çoğuna sözde naif denebilir


Naif sanat, aslında Henri Rousseau ve Alfred Wallis gibi bir sanat okulu ya da akademide resmi eğitim görmemiş sanatçıların eserlerini tanımlıyor olsa da, ‘sözde naif’ ya da ‘sahte naif’ sanatta sanatçının daha ne yaptığını bilen, taklitçi denebilecek bir üslupla çalıştığı ve ortaya çıkanların da orijinalden çok başka eserleri andırıyor olduğu söylenebilir
Primitif sanat da resmi eğitim görmemiş kişilerin ortaya çıkardığı sanatı tanımlamak için kullanılan bir diğer terimdir Bu, primitivizmden farklı bir akımdır Naif sanatla birebir olmasa da benzeşen bir diğer tür de folk art’tır


Naif sanatın önemli temsilcileri


Edward Hicks (1780-1849)
Henri Rousseau (1844-1910)
Niko Pirosmani (1862-1918)
Alfred Wallis (1855-1942)