Tahıl Üretimi

Tahıl Üretimi





Dünya nüfusunun büyük çoğunluğu için temel besin maddesi tahıldır Pirinç, buğday, mısır, arpa, dan, yulaf ve çavdar gibi tahıl türleri içinde, buğdaydan sonra en çok yetiştirileni pirinçtir Buğday Tarımı Avrupa ve Kuzey Amerika'da en fazla yetiştirilen tahıl buğdaydır Buğday en iyi, kışın soğuk, yazın güneşli ve kurak olan bölgelerin otlaklarında yetişir Kuzey Amerika'da buğday ekimine en elverişli topraklar Mississippi Irmağı'nın batısında, Texas'tan Kanada içlerine kadar geniş bir kuşak biçiminde uzanan yüksek düzlüklerdir Avrupa'nın önde gelen buğday üreticileri SSCB, Türkiye, Fransa, İtalya, İspanya ve Almanya'dır

Öbür büyük buğday üreticisi ülkeler Avustralya, Arjantin, Hindistan, Pakistan ve Çin'dir Eskiden, buğdayın el aletleriyle ekilip biçildiği yıllarda buğday ekimi, günümüzdeki pirinç ekimine benzer bir biçimde, küçük çiftliklerde yapılırdı Ama günümüzün makineli tarım yöntemleri buğday tarımının büyük çiftliklerde yapılmasını olanaklı kılmıştır Ekinleri biçip buğday tanelerini ayıran bir biçerdöver 5 metre genişliğinde bir toprak şeridindeki ekinleri ay m anda biçebildiği için, büyük tarlalarda hasat yapmaya uygundur Günümüzde bazı buğday tarlaları binlerce hektar büyüklüğündedir Geniş buğday tarlalarında yapılan makineli tarım tarlada kullanılması gereken işçi sayısını azaltmıştır Ama, günümüzde de harmanı kaldırmak, ürünü taşıyıp kurutmak ve depolama donanımını çalıştırmak için' hasat zamanı ek işgücüne gerek duyulmaktadır

Dünya buğday üretiminin büyük bölümü, sonbaharda ekilen ve kışlık buğday denen buğday çeşitlerinden elde edilir İlkbaharda ekilen ve yazlık buğday denen buğday çeşitleri de vardır Her ikisinde de hasat yaz sonundadır; ama kışlık buğdayın başakları biraz daha erken olgunlaşır Pirinç Tarımı Asya'da tarımsal üretimin büyük bölümünü pirinç oluşturur "Çeltik" de denen pirinç bitkisi genellikle yılın bir bölümünde sular altında bırakılan tarlalarda yetiştirilir Alçak setlerle birbirinden ayrılmış bölümler biçiminde düzenlenen çeltik tarlalarına yakındaki akarsulardan ya da bentlerden pompalarla su akıtılır Hasat zamanı tarlalardaki sular pompalarla boşaltıldıktan sonra hasat yapılır Güneydoğu Asya'nın iklimi pirinç tarımı için çok uygundur Rüzgâr yılın sıcak aylarında okyanustan karaya doğru eser Muson rüzgârları denen bu mevsimlik rüzgârlar, pirinç yetiştirme döneminde hemen hemen her gün yağmur getirir Yağmurdan sonra da parlak bir güneş açar (bak Muson)

Pirinç hasadının günümüzün modern makinelerinden yararlanılarak yapılması sınırlı birkaç alanda denenmiştir; ama çeltik tarlalarının çoğunu, 2000 yıl önceki yöntemleri uygulayan köylü aileleri işlemektedir Pirinç tarımı emek yoğun bir üretimdir; pirinç yetiştirmek için gerekli işlerin büyük çoğunluğu makine kullanmadan, insan eliyle yapılır Çeltiğin yetişme döneminin büyük bir bölümünde sular altında kalan pirinç tarlaları yeşil göller gibi görünür Yeşil renk sarıya dönünce, çiftçiler tarlalardaki suları pompalarla boşaltmaya başlar Bu ilk adımdan sonra çiftçiler uzun, kıvrık oraklarıyla kurumuş tarlalara girerek pirinç saplarını toprağın hemen üstünden keserler Brezilya'da, ABD'nin güneyinde, İtalya'da ve Türkiye'de de pirinç yetiştirilir

Mısır Tarımı Başka bir önemli tahıl türü Amerika'dan dünyaya yayılmış olan mısırdır Dünyanın en büyük mısır yetiştirme bölgesi ABD'nin ortabatı kesimindeki "Mısır Kuşağı" adı verilen bölgedir Dünyanın öbür büyük mısır üreticileri Çin, Brezilya, Meksika, SSCB, Yugoslavya, Romanya, Güney Afrika, Arjantin, Macaristan, İtalya ve Hindistan'dır Mısır yetiştirilecek toprak derin ve verimli olmalıdır Ilıman iklimli bölgeleri seven mısır, gelişimini tamamladığı yaz ortasında bol yağış almalıdır Mısır buğdaya göre daha çok yağış ister; ama yağmurdan sonra kuruması için aynı zamanda bol güneş ve rüzgâr da gereklidir Üretilen mısırın bir bölümü hayvan yemi olarak kullanılır Eskiden ABD'de mısır üreticilerinin aynı zamanda domuz da yetiştirmesi yaygın bir uygulamaydı; ama 20 yüzyılda giderek artan sayıda çiftçi ya mısır üretmeyi ya da hayvan yetiştirmeyi seçmektedir

Mısır, Türkiye'nin Karadeniz Bölgesi'nde olduğu gibi dünyanın birçok yerinde başlıca besin maddelerinden biridir; ama başka bazı tahıllar kadar besleyici değildir Yulaf, arpa ve çavdar gibi başka tahıl türleri genellikle buğday ya da mısırla birlikte, hem tarım hem hayvancılık yapılan karma çiftlikler'de yetiştirilir Buğday ekimi için uygun olmayan topraklarda ve iklimlerde de bu tahıllar yetiştirilebilir 1950'lerde Çin'den ABD'ye getirilen soyafasulyesi günümüzde ABD'de önemli bir ürün durumuna gelmiştir Soyafasulyesi mısırla aynı koşullarda yetişir ABD'deki Mısır Kuşağı'nda birçok çiftçi artık mısırdan çok soyafasulyesi yetiştirmektedir