Katillerin Kâbusu Kazak Kahraman Osman Batur

Kazak kahramanı Osman Batur 2 metreye yaklaşan boyuyla dağ gibi bir adamdır, saçı sakalı simsiyah! Konuşmaz, nutuk atmaz, duyguları sessizce yüreğine akar




Osman Batur ve arkadaşları mesut günlerinde Tokuztarav yaylasında


Yıl: 1890 Yer: Altaylar
İslam Bey adı üzerine beydir Emri altında yaklaşık 100 çadır vardır Koyunlar, sığırlar, atlar Seyisler, yamaklar, çobanlar
Ne zaman ki Köktogay’da havalar ısınır, yukarılara vururlar Zorlu bir yolculuktan sonra Tokuztarav’da (9 dişli tarak) da “üy” kurarlar Bu yaylanın zemini zümrüt yeşilidir Suyu kardan soğuktur, havası çiçek kokar İki saat yatan uykuya doyar Yaprak hışırtısı, su şıkırtısı, melemeler, kişnemeler, çıngıraklar
Zaman zaman ava çıkar, uçana kaçana “kartal” salarlar Bu evcil kartallar değil tavşana, çakala bile dalar, lahzada gözlerini oyar
Hasılı keyifleri yerindedir, hele Ayça Hatun’un çadırından bir bebek çığlığı kopunca neşeleri artar
İslam Beyin babası âlim bir zattır (aksakal) gelip uzun uzun okur “Adını Osman koydum” der, “Osman-ı Zinnureyn gibi abid ve cömert olur inşallah!”
İslam oğlu Osman iştahlı bir çocuktur kase kase süt içer, dişlerinin çıktığı gün et kemirmeye başlar Gürbüzdür kalıplıdır, bileklerinde nasıl acı kuvvet, akranlarını zorlanmadan yıkar Daha el kadar tıfıl iken koyunların sırtına yapışır, merkeplerin üstüne atlar
Ata da pek yakışır Hani ak bulutlar mor dağlara nasıl yakışıyorsa
Vakti gelince o da cüz kesesini boynuna asar, büyük bir hevesle “okuv”a koşar
Dersler Elif Ba’dan başlar, sonra tecvid, emsile, bina Artık kim ne kadar okursa
İslam tarihi, fıkh, hadis, kelâm Bunlar zaten kesintisiz sürer, çadır sohbetleri açıktır meraklısına

BAŞBUĞ SAĞDA
Günlerden birinde ünlü Kazak komutanı Böke Batur’un yolu düşer obalarına Ardında iki manga kurt bakışlı civan!
Başbuğun sırtında çapan, başında erik kurusu tumak (bir nevi kulaklıklı kalpak) vardır yanlarında baykuş tüyleri uçuşmakta
Sözde çay içecek kadar oturacaktır ama derhal koyunlar kesilir, ayranlar çalkalanır, tepsi tepsi pilavlar
Bizim Osman, Böke Batur’un atını yemleyip sulamak üzere teslim alır, ancak tepesine çıkıverir bir anda Halbuki bu siyah aygır adam seçer, değme yiğitleri yaklaştırmaz yanına Böke Batur onun zorlu bir cengaver olacağını anlar, babasına “Osman‘ı bana ver” der, “yetişsin yanımda!”
Hay hay
Ki 12’sindedir daha
O yıllarda Çinlilerle savaşmaktadırlar Düşman kum gibi kalabalık gelir, bu yüzden Kazakların kızı kızanı dövüşür, bebelerin de dedelerin de eli silah tutar
Osman, Böke Batur’dan çok şey öğrenir, rüzgarın dilinden, göğün renginden mana çıkarmaya başlar Düşmana tilki gibi sessizce yaklaşır, karda dolaşsa iz bırakmaz At üzerinde 20 saat geçirecek kadar mukavimdir, 500 km ötelere haber taşır icabında
Böke Batur herkese anlatmadıklarını onunla paylaşır, düzenli orduların zaaflarını fısıldar Pusu atmak, vur kaç, sindirme, yıldırma
Şimdi gerilla taktikleri deniyor bunlara
Çinliler Böke Batur’u defalarca ele geçirirlerse de o her seferinde kaçmayı başarır Kurtulmasından ziyade yakalanması düşündürücüdür Komutanın canı hep boşboğazlar yüzünden yanar Bu yüzden olacak Osman ketum olur, kerpetenle çekseniz ağzından kelime çıkmaz
Gün gelir Böke Batur elini delikanlının omzuna koyar “senin bana ihtiyacın kalmadı evlad” der, “fakat şu milletin ihtiyacı var sana! Haydi şimdi var git avuluna!”

İNNA LİLLAH

Osman baba ocağına varmıştır ki acı haber ulaşır Çinlilerle “meydan savaşına” giren Böke Batur (böyle bir şeyi yapmazdı ama) yenilmiş, Türkiye’ye kaçarken yakalanmıştır sınırda Efsane mücahidi Urumçi’ye götürür, başını vururlar Naaşını ibret-i alem için şehir kapısına asarlar
Evet havali kendini bildi bileli Çin tehdidi altındadır ama yetmez gibi bir de Ruslar musallat olurlar
Çar için vergi ister, çar adına asker toplarlar
Çar aşağı, Çar yukarı
Hay çar kadar başınıza!
Genellikle sarhoş gezer, hırsızlık uğursuzluk yaparlar, iş yağmayla bitse neyse, ırz namus tanımazlar
Gecenin bir vakti kapınız tekmelenerek kırılabilir, akça pakça kızlar korkularından yüzlerine is çalar, göze şirin görünmemek için çamura tezeğe bulanırlar
Hasılı yaylalar matem yerine döner, ozanlar sadece ağıt yakar
Kazaklar Çar güçlerini püskürtür ama 1917 ihtilalinden sonra işin çivisi çıkar Bolşevikler sırnaşıktır, din, iman, milliyet, mülkiyet tanımaz halkı dipçik zoruyla madenlerde çalıştırırlar
İşin garip yanı yerli komünistler de düşmanla birlik olurlar Orak çekiçli madalyaya tamah eder, eşi dostu satarlar Hele Stalin devrinde baskılar pek artar, felaket bunalırlar




Çinlilerin eline geçen Osman Batur Urumçi sokaklarında dolaştırılıyor

SİLAH NAMUS
Yapılacak çok şey yoktur, alel acele göç düzer, Doğu Türkistan’a akarlar Düşünebiliyor musunuz kızıllara bulaşmaktansa Çin’e yaklaşmayı yeğ tutarlar Bazı küçük gruplar ise Tibet üzerinden Keşmir’e geçer, Hindistan yoluyla Anadolu’ya ulaşırlar
Bu arada Osman evlenmiş barklanmıştır, baba olunca ihtiyatı artar Gerekli olmadıkça elini kabzaya atmaz, zira hadiselerin nereye varacağı ve nerede duracağı hiiiç belli olmaz Öfke ile kalkılan işlerin bedeli ağır olur, fatura kadınlara çocuklara çıkar
Küfür bir millettir Rus’un Çinliden farkı yoktur aslında Ancak ikisini birden karşılarına almaz, birine olsun yakın durur, silah sızdırmaya bakarlar
Derken ortalığa Mançuryalılar doluşur, bunlar resmen haydutturlar Ufacık altın diş için boğazınızı keser, güpegündüz çene koparırlar
İslamoğlu Osman’ın liderlik gibi bir iddiası yoktur, kendi halinde tıkırdar Ama ne zamanki mescidlerdeki Kur’an-ı Kerimleri yırtarlar dayanamaz
Aynı günlerde (1941) yayınlanan bir emir hepten kimyasını bozar Neymiş efendim, silahlar teslim olunacakmış!
Tiz! Derhal! Şu vakte kadar!

TEK BAŞINA!
Maksatları bellidir, silahını ver ki rahat rahat sataşsınlar
İslamoğlu Osman uzun uzun düşünür Mal mülk hepsi yalan Esir olduktan sonra güğümlerinden süt, ambarlarından tahıl taşsa neye yarar?
“Gök girsin, kızıl çıksın” der, “eğer küffar gibi yaşayacaksam”
Tüfeğini omzuna asar, fişekleri göğsüne sarar Halleşir, helalleşir, vurur dağlara!
Altaylardan bahsediyoruz, sert bir iklimden, sarp bir coğrafyadan
Ve kalleş bir düşmandan
Nelerle karşılaşacağını iyi bilir, artık rahat döşek, sıcak yemek, huzurlu uyku hayaldir ona Dondurucu gecelerde dakikalar yıl olur, bekle ki sabah ışıya
Osman tek başına çıktığı mücadelede yalnız kalmaz Hemen o gün büyük oğlu Serdiman ile ahretliği Süleyman gelir, katılırlar Bir iken üç olurlar
Kısa bir süre sonra Zelebay Telci, Nurgocay Batur, Ahid Hacı, Kâseyin Batır, Canım Han, Musa Mergen, Sulibay, Ökürbay , Nogaybay, Halil Teyci, Karakul Zalin gibi mücahitler etrafında toplanırlar
Artık “Batur”dur o, emrini ikiletmemeye çalışır, sömürgecilerin çanlarına ot tıkarlar
Ruslar hayli zayiat verdikten sonra defolup giderler, zira 2 Cihan Harbinde Almanlarla tokuşunca paçaları sıkışır, dertlerine yanarlar
Ancak Çinlileri söküp atmak kolay olmaz Gün gelir Osman Batur 50 bin kişilik orduya hükmeder, adım adım ilerler, hedefine 2 yıl sonra ulaşabilir ancak
İşte böylesi bir Temmuz günü (22 Temmuz 1943) Aksakallar Bulgun’da toplanır ve cümleten Osman Batur’a tabi olurlar
O Altay Kazaklarının Han’ıdır artık, bilahare Geçici Halk Cumhuriyeti Başkanlığına seçilir ve 1947 Şubatına kadar Doğu Türkistan Hükümeti’nin askerî ve mülkî âmiri olarak vazife yapar

DUY DA İNANMA!
Çin, Doğu Türkistan’ı rahat bırakmaz, 1945 yılından itibaren var gücü ile saldırır, tank, top, tayyare Biyolojik harp, zehirli gaz, pislik adına ne biliyorlarsa
Osman Batur Ruslardan aldığı silahlarla direnişi yayar, beklenenin hilafına tesiri artar
Gelgelelim Çin de Komünist olunca denge politikalarının mânâsı kalmaz Moskovanın kızılı ile Pekinin kızılı birleşir, ortak operasyonlara imza atarlar
Düşünebiliyor musunuz Mao’nun militanları Urumçi’ye Rus nakliye uçaklarıyla taşınırlar Daha da kötüsü Kazak, Kırgız ve Uygur Komünistleri destek verir onlara
Megafonlarla teslim ol çağrıları yapar, isim isim hitap eder, “yakınların elimizde” diye çığırırlar Bir inanma, iki inanma İyi de nereye kadar? İnsan gerilmeye başlar
Yetmez gibi tertipledikleri heyetler köy köy dolanır, ilerici güçlerin, mürtecileri nasıl bozduğunu anlatırlar Bir sürü mavra
Gözünüze bakarak yalan söyler, vaatlerinde durmazlar Yakılan avullar, zehirlenen kuyular
Çaresizlik ne zor, tuttuğunuz elinizde kalır, zemin altınızdan kayar
Osman Batur kan kaybetmektedir, 1950 yılında etrafında (çoğu kadın ve çocuk) dört bin kişi vardır ancak
Bir kısmı da Gobi çölüne dalar, iyice dağılırlar

ATI YUVARLANINCA
Çekile çekile Han Ambal dağlarına sığınırlarsa da çember daralır, Gezgöl bölgesinde sıkışırlar
Kayıp vere vere ölüme alışır, ağlamayı unuturlar
Erkek kardeşi Delihan İslâmoğlu’nun şehadet haberini yeni almıştır ki ailesinin esir düştüğünü duyar Kızı Kabiyra (18), oğlu Baybolla (14) hanımı Mamey Hatunun gözleri önünde doğranmış, küçük oğlu Kariy (11) ile şirin kızı Sapiyan (9) diri diri kuyuya atılmıştır Yavrularının çığlıkları karşısında çıldıran Mamey yüzünü gözünü paralar Zavallı kadını kolundan tuttukları gibi nehre savururlar
Osman Batur ve adamları mükemmel savaşçılardır Ele geçirilmeleri zordur ama Yanlarında hayvanlar, kadınlar ve çocuklar olmasa
Nitekim zamanında çekilemeyip mevzisinde kalan kerimesi Azapay’ı (17) kurtarmak için kendini tehlikeye atar Kızını atının terkisine almayı başarırsa da hayvan tökezler, düşer kalırlar Bir süre atı siper ederek çarpışır, yaklaşanın alnına alnına çakarlar Komünistler Osman Batur’u diri yakalamak ister, yaklaşık 200 kayıp verirler bu uğurda
Ve beklenen son Mermiler biter, namlular susar

MAKAMI ÂLÂ OLA!
Çinliler pek neşelenir, sarı suratlarına renk gelir, kısık gözleri boncuklaşır adeta Mücahidimizin boynuna tabelalar asar, ite kaka Urumçi sokaklarında dolandırırlar Efsane lider o halinde bile özgürlük mesajları haykırır Bakarlar olacak gibi değil, ağzına tıkaç sokarlar
29 Nisan 1951 Celladlar keyifle işbaşı yapar Önce kulaklarını keser, sonra parmaklarını koparırlar Kolunu bacağını yarar, damarları boşalasıya kanını akıtırlar
Tek kelime alamayacaklarını anlayınca, kuytuya çeker ve kurşun yağdırırlar
Ölüm eninde sonunda gelecek Arzusu şehadet olana düğün bayram
Kazaklar o gün civardaki ormanları ateşe verir, işgalcilerin yüreklerine korku salarlar
Osman Batur’un oğulları Şerdiman, Nimetullah ve Nebî bir süre daha direnirler ama
Sonrasını biliyorsunuz Lüzum var mı anlatmaya?

İngiliz Yazar Godfrey Lias: Eğer Osman Batur uçak ve motor çağından önce yaşasaydı, Türkistan hür olabilirdi şu an

Tıkın tabutluğa!
Eğer 1944 yılında yaşıyor olsaydık, böylesi bir yazı yüzünden muhtemelen yargılanır, “Türkçülük ve turancılıkla” yaftalanırdınız
Büyük bir cürümdü bu İktidardaki CHP şürekası “yoldaşların” emrindeydi, “soydaşların” derdiyle dertlenenleri affedemezdi asla
Ağzınızdan “Orta Asya, anayurt” gibi bir kelime çıktı mı bitti Derhal takibat açılırdı hakkınızda
Mahkemeye çıkıncaya kadar, canınız çıkarılır, yaka paça tıkılırdınız Sirkeci Sansaryan Han’daki tabutluklara
Bir beton hücre düşünün ama sadece tabut ebadında Sağ omzunuzda, sol omzunuzda ve sırtınızda ıslak beton, paslı bir kapı tam burnunuzda
Metal kelepçelerle tavana asılmışsınız ve her biri 500 wattlık üç ampul tepenizde yanmakta
Bir süre sonra göremez, düşünemez olursunuz, üç gün içinde kıvama gelir, imza atarsınız her önünüze konulana
Düşünebiliyor musunuz Zeki Velidi Togan gibi bir ilim adamını bile burada ağırlar, Türkçülerle mek-tuplaştığı bahanesi ile Subay Alpaslan Türkeş’i tabutluğa tıkarlar
Tıp fakültesi talebelerinden Mehmet Külahlıoğlu’nun ciğerleri elden çıkar, Reha Oğuz Türkkan ise bir gözünü tamamen kaybeder, diğerini yarı yarıya
Bizim kültürümüzde işkence diye bir şey yok, tabutluk o güne kadar duyulmamış, uygulanmamış dahaÇok merak ediyorum, Milli şefimizin savcıları, işkence konusunda engin birikimiyle tanınan Çin’den “teknik yardım” aldılar mı acaba?


İrfan Özfatura