Acıya Yarenlik

**GöKKuŞaĞı** · 06-21-2009

Adını nisan bildiğim bir dehşete açtım gözlerimi

Sonra kapattım

Tekrar açtığımda hala bahar denilen ayın son baharındaydım

Ağıtlar ektim çapraz bir savaşta esir alınan yanlarıma

Düşlerimi savurdum uzaklara

Rüzgâra bıraktım ayrılık tadında şarkılarımı

Bir çekip gitme öyküsü daha hediye ettim bende bensizliği soluyan yanlarıma

Vakti geldi diye teselli ettiğimde kendimi; içimden bir ses yıktı tesellilerimi

Biçare gezdim yokluğunda hislerin

Ayağımın takılmışlığıyla, yere düşmüşlüğümleyim

Nasırlaşmış kelimeler de kanıyor artık

Vagonlarla ölen hayallerimi gönderiyorum kurşuni şehirlere

Ellerimin arasına alıyorum cam kırıklarını

Sonra yüzüme atıyorum

Yüzümden elem damlıyor

Hiçliğe sevdalı ruhum varlığından sıyrılamıyor

Paslı bir demiri ömrüme set çekiyorum

Gamzelerimi gönderiyorum mutlu yarınlara;

Kalmayı göze alıyorum

Bir solukla bitireceğim hayatın tuzaklarını aşmaya çalışıyorum

Kelimelerin kalbine işliyorum sancılarımı

Sonra saklıyorum kelimelerimi

Sancılarıma yabancı eller bulaşmasın diye

Yaşadığım yıllara bir şiirini okuyorum Kaptan

Ve bir mısra can evimden vuruyor beni

şimdi hangi çekmecedeydi o yaralı şiirler neredeydi?
Kalemimden doğru nereye akmıştı?
Hani gidecek yeri yoktu, çıkmazlardaydı

Hani yüklenmişliğiyle acıyı yaralıydı, kanardı

Yaralı şiirler nasıl ayaklanır da kaçardı?
Nasıl bulamazdı insan içinden çıkıp, kaleminden dökülenleri?
Ben bana kayıpken bulunması gereken neydi?

Acıya yarenlik etmekti nefes almak

Keskin kalemimle içime sözcükleri kazımaktı yazmak

Sonra bulamamaktı

Her meçhul şehir benden sınır dışı olan bir şiirimi gizlerdi içinde

Erken sandığım vakitlerde geç kalınmışlığı barındırırdım gözlerimde

Düş tutkunu haykırışlar büyüttüm uçurum kenarlarında

Askıda geçmiş bir ömür birden yığıldı ayaklarımın ucuna

Gözyaşlarıma devrettim düşler zindanındaki müebbet mahkûmluğumu

Yetersizliğimin zehrini yudumladım sandım hep

Oysa kendine yetmemek başkalarına artmakmış nedensizce

Gecenin en koyu vaktinde vuruyorum uykularımı

Siperlerine yalnızlığımı sürdüğüm günler aklımda kalan

Ben ki henüz nazarı kavuşmamış mutlu kıyılara

Silkinip, koca bir yükü indirip omzumdan saklanıyorum kimsesiz limanlara

Küflenmiş geçmişimi bırakıyorum kaldırımlara

Ömrün bir kıymığı batıyor bedenime

Yeni yangınlar ekleniyor adresime

Küllere boyanmış bir umut daha çakılıyor yere

Enkaz altında kalan bir hayatı kabullendiğimde; hep düştüm dizlerimin üstüne

Susmak sarsıcı bir çığlık hayata hapsedilen Kendimi affedemeyişim miydi başkalarını suçlu gösteren?
Tüm karanfillerimi sökmeli miydim bedenimden?

Tanyeri ağarırken sararmış acı motifler sakladım sandığıma

Katlettim bir ömrün abıhayatını

Bu nisan da güvercin kanadına bağladım mektuplarımı

Öldüren bir sözcük daha ekledim sözlüğüme

İçim intiharlara kalkışmasın diye

Tenha sokaklar çıkıyor şimdi önüme

Hüzün ırmağında yıkıyorum suslarımı

Şehirlere vuruyorum kendimi

Şehirler ki mutluluğa yansız, acıya mağlup
Şehirler ki baştan ayağa sükûtu ömrün

Şehirler ki ben gibi

Ben hangi şehrin muhaciriyim peki?

Kahraman TAZEOĞLU

06-21-2009	#1
GöKKuŞaĞı	Acıya Yarenlik Adını nisan bildiğim bir dehşete açtım gözlerimi Sonra kapattım Tekrar açtığımda hala bahar denilen ayın son baharındaydım Ağıtlar ektim çapraz bir savaşta esir alınan yanlarıma Düşlerimi savurdum uzaklara Rüzgâra bıraktım ayrılık tadında şarkılarımı Bir çekip gitme öyküsü daha hediye ettim bende bensizliği soluyan yanlarıma Vakti geldi diye teselli ettiğimde kendimi; içimden bir ses yıktı tesellilerimi Biçare gezdim yokluğunda hislerin Ayağımın takılmışlığıyla, yere düşmüşlüğümleyim Nasırlaşmış kelimeler de kanıyor artık Vagonlarla ölen hayallerimi gönderiyorum kurşuni şehirlere Ellerimin arasına alıyorum cam kırıklarını Sonra yüzüme atıyorum Yüzümden elem damlıyor Hiçliğe sevdalı ruhum varlığından sıyrılamıyor Paslı bir demiri ömrüme set çekiyorum Gamzelerimi gönderiyorum mutlu yarınlara; Kalmayı göze alıyorum Bir solukla bitireceğim hayatın tuzaklarını aşmaya çalışıyorum Kelimelerin kalbine işliyorum sancılarımı Sonra saklıyorum kelimelerimi Sancılarıma yabancı eller bulaşmasın diye Yaşadığım yıllara bir şiirini okuyorum Kaptan Ve bir mısra can evimden vuruyor beni şimdi hangi çekmecedeydi o yaralı şiirler neredeydi? Kalemimden doğru nereye akmıştı? Hani gidecek yeri yoktu, çıkmazlardaydı Hani yüklenmişliğiyle acıyı yaralıydı, kanardı Yaralı şiirler nasıl ayaklanır da kaçardı? Nasıl bulamazdı insan içinden çıkıp, kaleminden dökülenleri? Ben bana kayıpken bulunması gereken neydi? Acıya yarenlik etmekti nefes almak Keskin kalemimle içime sözcükleri kazımaktı yazmak Sonra bulamamaktı Her meçhul şehir benden sınır dışı olan bir şiirimi gizlerdi içinde Erken sandığım vakitlerde geç kalınmışlığı barındırırdım gözlerimde Düş tutkunu haykırışlar büyüttüm uçurum kenarlarında Askıda geçmiş bir ömür birden yığıldı ayaklarımın ucuna Gözyaşlarıma devrettim düşler zindanındaki müebbet mahkûmluğumu Yetersizliğimin zehrini yudumladım sandım hep Oysa kendine yetmemek başkalarına artmakmış nedensizce Gecenin en koyu vaktinde vuruyorum uykularımı Siperlerine yalnızlığımı sürdüğüm günler aklımda kalan Ben ki henüz nazarı kavuşmamış mutlu kıyılara Silkinip, koca bir yükü indirip omzumdan saklanıyorum kimsesiz limanlara Küflenmiş geçmişimi bırakıyorum kaldırımlara Ömrün bir kıymığı batıyor bedenime Yeni yangınlar ekleniyor adresime Küllere boyanmış bir umut daha çakılıyor yere Enkaz altında kalan bir hayatı kabullendiğimde; hep düştüm dizlerimin üstüne Susmak sarsıcı bir çığlık hayata hapsedilen Kendimi affedemeyişim miydi başkalarını suçlu gösteren? Tüm karanfillerimi sökmeli miydim bedenimden? Tanyeri ağarırken sararmış acı motifler sakladım sandığıma Katlettim bir ömrün abıhayatını Bu nisan da güvercin kanadına bağladım mektuplarımı Öldüren bir sözcük daha ekledim sözlüğüme İçim intiharlara kalkışmasın diye Tenha sokaklar çıkıyor şimdi önüme Hüzün ırmağında yıkıyorum suslarımı Şehirlere vuruyorum kendimi Şehirler ki mutluluğa yansız, acıya mağlup Şehirler ki baştan ayağa sükûtu ömrün Şehirler ki ben gibi Ben hangi şehrin muhaciriyim peki? Kahraman TAZEOĞLU __________________ Bıçak soksan gölgeme, Sıcacık kanım damlar Girde bak bir ülkeme: Başsız başsız adamlar NFK GaLiBa Bu GeCe YaĞMuRDa GöKKuŞaĞı MiSali GüLeRKeN aĞLaMaNıN ZaMaNı