Ziya Paşa |
04-29-2009 | #1 |
Şengül Şirin
|
Ziya PaşaZİYA PAŞA 1825'te İstanbul'da doğdu, 17 Mayıs 1880'de Adana'da yaşamını yitirdi Ası ismi "Abdülhamid Ziyaeddin" Galata Gümrüğü'nde katiplik yapan Erzurumlu Ferideddin Efendi'nin oğlu Bayezit Rüşdiyesi'ni bitirdi Özel derslerle Arapça, Farsça öğrendi Bir süre Sadaret Mektub-i Kalemi'nde çalıştı 1855'te Mustafa Raşid Paşa aracılığıyla sarayda Mabeyn Katipliği'ne atandı bu sırada Fransızca öğrendi Ali Paşa sadrazam olunca saraydan uzaklaştırıldı 1861'de Kıbrıs, 1863'te Amasya Mutasarrıfı ve Meclis-i Vâlâ-yı Ahkâm-ı Adliye üyesi oldu 1865'te Yeni Osmanlılar Cemiyeti'ne katıldı Yeniden Kıbrıs'a atanınca 1867'de Namık Kemalile birlikte Londra'ya kaçtı Birlikte Yeni Osmanlılar'ın yayın organı olan Hürriyet gazetesini yayınladılar Namık Kemal'in ayrılmasından sonra gazetenin sorumluluğunu üstlendi 1870'te Cenevre'ye gitti Ali Paşa'nın ölümünden sonra 1871'de İstanbul'a döndü 1872-1876 arasında Şurayı Devlet üyeliği ve maarif müsteşarlığı yaptı Anayasayı hazırlayan Kanun-i Esasi adlı kurumda görevlendirildi 1'inci Meşrutiyet'in ilanından sonra 1877'de vezir rütbesiyle önce Suriye Valiliği'ne ardından Adana Valiliği'ne atandı Adana'da yaşamını yitirdi 2'nci Abdülhamit yönetimine karşı özgürlükleri ve meşrutiyeti savundu Batılılaşma yanlısı, yenilikçi Tanzimat Edebiyatı'nın öncüleri arasında yer aldı Namık Kemal ve Şinasiile birlikte yeni Türk edebiyatının temellerini attı Tür edebiyatının kendi geleneğine sahip çıkmasını istedi, şiir ve yazı dilinin halkın dili olması gerektiğini savundu Şiirlerinde divan şiir biçimlerini kullandı ama içerikte hak, adalet, uygarlık, hürriyet gibi temaları işledi "Terci-i Bend" ve "Terkib-i Bend" isimli iki şiirinde ise insanın yargısı ve gerçeği kavramanın olanaksızlığı, Tanrı'nın mutlak egemenliği gibi metafizik konular üzerinde durdu 1874-1875'te Arap, Fars ve Türk şairlerin şiirlerini "Harabat" adlı 3 ciltlik ansiklopedide topladı ESERLERİ Zafername (1868, düzyazı şiir) Rüya (ölümünden sonra, 1910) Veraset Mektupları (ölümünden sonra 1910) Eş'ar-ı Ziyâ (ölümünden sonra şiir, 1881) |
|