Tersaneler

Görüntünün ardında ölüm var



Sömürüye aşinayız Her anına şahidiz Bunun şahitliğiyle yaşamaya devam edebilmenin arsızlığı en büyük icatlarımızdan Bir bilgisayarın başında tuşlara dokunurken et ve kan hissetmediğimiz için yaşamak mümkün Başkası mucize



Ölü görüntüler gözlerimizin önünde olmayana baktırıyor Gözlerimizin önünde olmayan işçilerle kurulan ikinci bir bağ bu… Bak! İşçiler hiç bu kadar uysalca yanımıza sokulmamışlardı



İşçilere bak! İşleyen elleri ne güzel Ellerini sık, ellerini öp Selamla o güzelliği Bırak aramızda güzel güzel dolaşsınlar Ürettikleri gibi



İşçilere bak! İşleyen ellerini dondur ve duvarına as…



İşçi sadece işleyen ellerinden ibaretse, işçi ürettiğinde güzelse; bedeni her hareketinde daha da paramparça olurken, yine de onu görmek güzelse…



İşçiler kendi ellerinizi kesin! El ele tutuşmayın!



Cesetleri ağır metal yığınlarının arasında sıkışan, groteskleşen bedenlere paslı çubuklar sokturan, makine yağına ucuz kan karıştıran bu memleket bizim El ele tutuşmayın!



Riyakar acımaları rutinleştiren, pişkin ifadeleri devleştiren, istatistiklerle öldüren bu devlet bizim!



Her hücresine şiddet sızan organize hayatımıza ölene dek giremeyen emek kimin?



ve uzaklardan soframıza gelen ceset kokusu…



Ruhsuz emek Donuk Tarihsiz emek topraksız; toprağından edilip tuzla buz olan







Parmaklıklar ardından bakın masumculuk biblolarınıza



Yüzler! Yüzler! Yüzler! Yüzler! Yüzler! Yüzler! Yüzler! Boşalıyor









Kontrast yok çelişki var