Yoksun

Ansızın karanlık çöker şehre

Sokaklar sensizliğimi haykırır
Islak kaldırımlara yığılır kalır yüreğim
Sonra havalanır çığlık çığlığa kuşlar
Bir tek hayalin kalır donuk gözlerimde
Bedenimde vurgun
Anılarım suskun
Yağmur yağar ateşli alnıma
Kısık çığlığını duyarım çınarların
Bir rüzgar seni fısıldar yüreğime
Üzerime savrulur sararmış yapraklar
Tek damla gözyaşımda kopar fırtınalar
Hayallerim süzgün
Düşüncelerim göçkün
Labirent olur en bildik yerler
Her köşe başı titretir yılgın ruhumu
Tek sığınağım olur tahta bir kanepe
Sorular dizilir zihnimin pamuk ipliğine
Düğümlenir boğazımda kor ateşten sözlerim
Şehir uyur, bir ben kalırım uyanık
Gözlerim yorgun
Ruhum suskun
Ve
Sen yoksun
Ben, yoksun