Eylül Gözlüm! Aç Koynunu; Sana Sonbaharı Getirdim

Yalnızlıktan geliyorum koyu bir karanlık,

ne sen sor ne ben söyleyeyim/

Eylül gözlüm! sana pişmanlıklarımı getirdim,

amansız ağrılarımı, sarı yaprakları, ah keşke’lerimi,

kaybettiğim imtihanları, sular seller misali gözyaşlarımı,

sonra gür dereleri, şiddetli yağışları, fırtınaları, ah’larımı,

vah’larımı, eyvah’larımı sana sonbaharı getirdim

son kez aç koynunu

/Kalu beladan geliyorum bembeyaz bir aydınlık,

sen sorsanda söyleyecek gücüm yok/

Tüm mevsimler güz oluyor gözümde, ölümle nişanlı

doğduğumu çok geç anladım, şimdi hazan olmuş

yıkımlardan sonra, bir elimde hiç ölmeyecekmiş gibi

biriktirdiğim hüzünler, diğer elimde uçup

yok olacakmış gibi yaptığım iyilikler,

sana ürkek yanlarımı getirdim, acemiliğimi,

ceylansılığımı yani çocuk yanımı, masumluğumu,

ilk dua ezberleyişimi, ilk alnımın secdeye varışını,

sana asıl beni getirdim tüm benliklerimden sıyrılarak

/Yok oluştan geliyorum, puslu bir gökyüzü,

ne sen sor ne ben söyleyeyim/

Sana unutuluşlarımı getirdim, kullanılıp atılmalarımı,

fiyakalı yenilgilerimi, arkadan vuruluşlarımı,

Yusufluğumu yani, yani suçlanışımı,

hainlerin şuh kahkahalarını, sana davamı getirdim;

dışardan sapasağlam, içerden ipincecik

/Kendimden geliyorum, koca bir muamma,

ne sen sor ne ben söyleyeyim/

Eylül gözlüm! sağ elimle ne getirebiliyorsam

kaldırdım

hepsini ve getirdim Bir bardak su getirdim

ilk korkmalarımda içemediğim,

sana sonbaharı getirdim aç koynunu,

okşa sevgilerden mahrum kalmış katran karası

bahtımı,

umutlarımı nadastan çıkar, koynuna al düşlerimi,

düşüşleri unuttur, yılların üşümüşlüğünü sil,

sıcak bir yorgan gibi sar beni

/Zemheriden geliyorum, hesapsız bir titreme,

ne sen sor ne ben söyleyeyim/

Eylül gözlüm! Tüm mevsimler güze evrilirken,

bir zemherilik üşümeyi çok görme bana,

bir yanım donsuz ayazlarda diğer yanımla seninim,

ömrüm, işgal edilmiş kalbim, dalgalı saçlarım,

çürük yaprak yeşili gözlerim,

bilmiyorum hala yerindeyse aklım

sana sapasağlam gelmeyi ne çok isterdim,

sen beni meçhul bir yol çıkmazında terk ettin,

kendimden arta kalan ne varsa yarım yamalak

topladım

sana geldim aç koynunu

/Gitmelerden geliyorum, hep kalmış gibi,

ne sen sor ne ben söyleyeyim/

İki şehirden kovuldum, üç kente küstüm,

bunu ben istemedim biliyorsun, ve bir şeyi daha

biliyorsun;

benden yollara dökülen her parça,

birilerinin tekerine batacak ve her ölümde

daha çok sonbahar getireceğim sana,

ben başka mevsimleri sevdikçe sen beni güze

hapsettin

Al bu kanı çekilmiş ellerim ancak bir kez daha

kalkar,

bir sağa bir sola ELVEDA

/Kutsal bir sevgiden geliyorum, tarifsiz aşk,

sen sor ben bıkmadan anlatırım/

Eylül gözlüm! senden ilkbaharı götürdüm,

kapatabilirsin koynunu
Said ERCAN

Eylül gözlüm! sana pişmanlıklarımı getirdim,


amansız ağrılarımı, sarı yaprakları, ah keşke’lerimi,


kaybettiğim imtihanları, sular seller misali gözyaşlarımı,


sonra gür dereleri, şiddetli yağışları, fırtınaları, ah’larımı,


vah’larımı, eyvah’larımı sana sonbaharı getirdim


son kez aç koynunu

çok güzelditşkkürler