Bak O Zaman Resmime

Bak O Zaman Resmime
Kışın ortasında yazdan kalma bir Pazar sabahı Güneş ışıl ışıl, gökyüzü masmavi Bir yandan Pazar günü çalışmanın in­sana verdiği sıkıntı Evden çıktığımda içim içime sığmıyordu Caddenin üstünde bulunan markete girdiğimde kulağım cümlenin başını kaçırdığım haberin anonsuna takılmıştı "59 yaşındaki sanatçı yaşamını yitirdi" Kendi kendime acaba kim diye düşünürken radyoda Cem Karaca'nın en sevdiğim parçası "Resimdeki Gözyaş­ları' çalmaya başlıyor

Işıl ışıl bir Pazar sa­bahı, hayat güzel, sevgilimle telefonda ko­nuşmuşum ve radyoda Cem Karaca, da­ha güzel ne olabilir ki Marketten çıkıp tak­siyle gazeteye geldiğimde güvenlik görev­lilerine sorduğum ilk soru 'Kim Öldü olmuştu' Bayan Nena Cem Karaca öldü de­diklerinde adeta dünya başıma yıkılmıştı Demek ki sabah sabah ustanın anısına ça­lıyordu radyoda o parça Servise çıktığım­da önce Karaca için bilgiler topladım son­ra da cenaze evini aradım Yorgun bir alo sesi Belli ki Karaca'ya yakın biriydi Bir yandan sabah kahvemi yudumlarken öte yandan aklım çocukluk yıllarıma gidiyor Hiç unutmam o zaman ortaokul birinci sınıftaydım Karlı bir kış akşamı Ben, babam, kardeşim yemek yiyoruz öte yandan televizyondaki Cem Karaca belgeselini izliyoruz Babam lafa karışıyor

Yıl 1968 Aylardan Ağustos Her yer Cem Karaca'nın Resimde­ki Gözyaşları parçasıyla inliyor E baba nasıl bir şarkıydı bu dememize kalmadan babam başlamıştı mırıldanmaya bile Ben ve kardeşim parçayı babamın kötü olan sesinden dinle­meye başladığımızda hayran kalmıştık Belgeselin sonuna doğru da parçayı gerçek sahibinden dinlediğimizde ise ikimiz de günün moda de­yimi ile kopmuştuk

Zaman ilerliyor ve ben kendi işimi yap­mak zorundayım Yani ustanın ölüm say­fasını hazırlamaya başlıyorum Sevdiğin bir sanatçının ölüm haberini yazmak sevdiğin bir kişiyi toprağa koymakla eşdeğerde bir acı bence Arşivden üstünde mavi ka­lemle Cem Karaca yazılı olan zarfı aldım İçinden bir yığın kupür çıktı Kimi sararmış kimi daha yeni kesilmiş Bugün içinde dü­ne çıkmış bir yolculukta hissediyorum kendimi Siyah-beyaz fotoğraflar, yazılanlar çizilenler

Tiyatro kökenli bir aileden gelen Cem Karaca'nın çocuklu­ğu ev, tiyatro kulisi ve okul arasında geçmiş İlk kez 1963 yı­lında arkadaşlarıyla Dinamitler adıyla sahneye çıkmaya baş­layan usta o dönemde çoğunlukla Elvis Presley ve dönemin rock parçalarını seslendiriyordu Topluluk aynı yıl dağıldı ve Cem Karaca bu kez Cem Karaca Beklediklerimiz adlı yeni bir topluluk kurdu Bu topluluğun da ömrü pek uzun olmadı Karaca aynı dönemde usta müzisyen Gök­çen Kaynatanla birlikte çalışmaya başladı Müzik ve tiyatro bu süreç içinde paralel ilerliyordu

1964'te yeni bir rock-beat gru­bu olan Cem Karaca ve Jaguarlar kurul­du 1965 yılında askere giden Karaca orada Anadolu müziği ve Aşık Mahsuni Şerif gibi halk ozanlarıyla tanıştı Anadolu müziğini tanıdıkça sevdi hatta âşık oldu Askerlik dönüşü 1967'de Cem Karaca ve Apaşları kurdu Topluluk aynı yıl katıldıkları Hürriyet Gazetesi'nin Altın Mikrofon yarışmasında Emrah parçalarıyla birin­ciliği elde ettiler Haziran 1967'de çıkardıkları Hudey plağı ile büyük beğeni kazanan topluluk iki ay sonra ikinci plakla­rı olan Emrah, satışa sundu Topluluğun Almanya'da Ferdy Klein Orkestrası'yla yaptığı 45'liklerden üçü , 1968'in hazi­ran ayından itibaren piyasaya çıktı İstanbul'u Dinliyorum, Oy Baba ve İstanbul'du Aynı yılın ağustos ayında Emrah 1979, Resimdeki Gözyaşları ve Tears'ın yanı sıra Eylül ayın­da Ayrılık Günümüz ve Zeyno 45'likleri yayımlandı Karaca'nın müziği belirginleşiyordu O artık Anadolu rock tarzında par­çalar yayıp yeri göğü inletiyordu 1970 yı­lında ilk plakları olan Dadaloğlu çıktı Pla­ğın başarısı topluluğa güç vermişti Apaş­lar plak şirketiyle yaptıkları anlaşma doğ­rultusunda yeni albümleri Oy Gülüm Oy, Tatlı Dillim, Kara Yılan ve Acı Doktor'un kayıtları Almanya'da yapıldı 1972 yılında topluluktan ayrılan Cem Karaca aynı yıl Cem Karaca ve Moğollar'ı kurdu Top­luluk 1973 yılında çıkardıkları Öbür Dünya plaklarıyla büyük başarı kazandı Aynı yıl ikinci plakları olan Güle Güle çıktı İki plakla listeleri zorlayan grubun içinde kutuplaşmalar baş göstermişti Topluluk 1974 yı­lında Namus Belası ile başarılarına başarı ekle­mişti Aynı dönemde ayrılınca topluluk dağıldı Karaca da, Taner Öngür'le 1974'te Türk Rock tarihinin en önemli topluluklarından biri olan Dervişan'ı kurdu 1975'te çıkardıkları Tamirci Çırağı ile büyük başarı kazanan topluluk 1978'de dağıldı 1979 yılında Almanya'ya gi­den Cem Karaca için de, 12 Eylül 1980 saba­hı askeri darbeyle birlikte yeni bir dönem başlamış oldu Sanaçıyı sürgüne götüren olay 1981 yılının şubat ayında gerçekleşmişti Hafta Sonu gazetesi'nde çıkan 'Cem Karaca Garip Hesaplar Peşinde' manşetini ciddiye alan 12 Eylül yönetimi hemen bir bildiri yayımladı: Cem Karaca, Selda Bağcan, Şanar Yurdatapan, Melike Demirağ ve Sema Poyraz yurda dönüp tes­lim olsun! Aksi taktirde vatandaşlıktan çıkarıla­caklar! Sürgün, vatan özlemi, zor günler, hep­si de kazınmıştı Cem Karaca'nın yüzüne 1985 yılında Turgut Özal'ın Almanya'ya gitme­si ve Karaca'nın onunla iletişime geçmesiyle birlikte Karaca'nın sürgündeki günleri de 1978'de bitmiş oldu Yurda döndükten sonra çıkardığı Merhaba Gençler ve Her Zaman Genç Kalanlar müziğe başladığı ilk yıllardan iti­baren seyirciyi selamladığı sözlerin adını taşı­yordu Ardından Töre albümü çıktı 'Yurda dön­mek için Turgut Özal'ın elini öptü' diyenlere ya­nıt verdiği şarkısı Dönen Dönsün'ün de yer al­dığı albümünün en önemli parçasıysa 33 Kurşun'du Sanatçının son albümü olan Bindik Bir Alamete Gidiyoruz Kıyamete 1999 yılında yayımlanmıştı

9 Şubat sabahı aramızdan bir daha dönme­mek üzere ayrılan Cem Karaca'yı ben yaşadığı sürgünler, acılar ve zorluklarla değil en sevdi­ğim şarkısıyla hatırlamak istiyorum:

Bir gün belki hayattan, Geçmişteki günlerden, Bir teselli ararsın, Bak o zaman resmime


Nena Çalidis

Kaçak Yayın - 13 Mart 2004

teşekkürler:D

çok güzel bi yazıduygulanmamak elde değilsağol