Gönderilmemiş Mektuplar..

çok düşündüm doğru bişi mi diye
bilirsin işte bırakıp giden sendin; ne bir sebep söyledin ne de bi hoşçakal dedin
ne seni suçlaya bilirim ne de kendimi
sebep aramamam gerekir
içimden hep bi ses susmam gerektiğini söyledikçe hep kaçtım, neden?
zaten sana ulaşmak için çabaladığımda da ellerim bomboş kaldı, içimde büyük bi fırtına koptu,
neye uğradığımı şaşırdım bilir misin öyle yaraladın ki beni, ya da bilmen neyi değiştirir
delirmek üzereydim
herşeyi, kendimi unuttum sanki
aklımda hep bi an vardı, hep bi an avazım çıktığı kadar bağırmak, ölesiye ağlamak geldi içimden,
günler geceler boyu
her şeyi yitirdim sanki, bütün duygularım taş kesilmişti birden
bütün insanlardan kaçtım, kaçtım; kaçabildiğim kadar
kimse inanmadı gidişine, bir ben anladım gittiğini, bir ben yitirdim elinin sıcaklığını
seni hatırladıkça, ölesiye özleyip tekrar tekrar ölmek için dirildikçe,
içime bir hasretin sivri tarafı kanayan bi yarayı deştikçe ağladım,
ölesiye olmadı belki ama ağladım işte
dudaklarımda yine o gittiğin günün tadı vardı;
sana sarılıp ağladığım o uğruna ölünesi rüyanın tadı
hiç silmedim gözyaşlarımı; gerek duymadım
yüzümde kurudular,dudaklarımda son buldular,bazen de avuçlarıma aktılar ama hiç silmedim
düşündüm hep; insan sevgiye saygı duymalıydı; sevgiye saygı duydum elim silmeye cesaret bulamadı doğruydu
ne olursa olsun seviyordum seni, asla öylesine değil, asla bir kız arkadaşımmışsın gibi değil,
asla bir insan gibi değil,
ben seni hep başka bi güçle, hep başka bi duyguyla sevmiştim adını koyamadığım
canımdan bi parçaydın, adını andığımda içim titrerdi, gülüşüne tapardım o çocuk, o masum gülüşe
içim giderdi mutsuzluğunu hissettiğimde,
canım yanardı sanki bileklerimi kesmişler gibi acı çekerdim,
sessizce ağlardım, kimse bilmezdi, acı çığlıklarımı kimse duymazdı
seni özlerdim gün boyu
en çok da akşamları dahada acıtırdı yüreğimi hasretin
ne utanacak bişi var, ne de sıkılacak
seni öyle sevmişim ki gidişine isyan oldu her gecem
artık yoksun, neresi olduğunu bilmediğim uzak diyarlara gittin
hep beni sana götürecek yolların başında dikildim, seni bekledim
hiç bi zaman anlayamadım bir daha hiç gelmeyeceğini, anlamak istemedim
şimdi bana kalmış bi sevgi var bütün yüreğimle taptığım,
bi de hiç bi zaman senin yerini tutamayan şu masum hayalin
düşündüm hep: acaba seni mi, yoksa o hayali mi daha çok sevmeliydim
seni çok sevmişim çocuk; bu hayat nasıl çekilecek şimdi sensiz, yapayalnız
umuduma sarılıyorum
üşüyüp ağlamak istersen sakın o gözyaşlarını silme,
sevgiye saygı duy sen de