öℓмєк Gibi |
02-02-2007 | #1 |
brave83
|
öℓмєк GibiBu satırları, bir İzmir akşamının
sensizliğe bürünmüş en serseri en divane köşesinden yazıyorum ve seni o kadar özlüyorum ki Çoğu zaman, anlamsız geliyor sensizlik bazen de hiçe sayılmanın acısı kanatıyor yüreğimi hani elini uzatsan tutamayacağını bilmek kapıdan gülümseyerek gireceğini bekleyip hiç gelmeyeceğini bilmek gibi hani güneşin doğuşunu beklerken rüyadan uyanıp zifiri karanlıkta kalmak gibi hani aylarca baharı bekleyip Çiçeklerin açmadığını görmek zemheri ayazında kalmak gibi hani seni dipsiz kuyulara atan hiç olmadık anlarda cam kırıkları gibi ne yana dönsen batan yüreğini kanatan birini taparcasına sevmek gibi hani sevgisini içinde yaşatmak uğruna kendini her gün biraz daha yok etmek hani bir gece uyuyup hiç uyanmamak gibi hani defalarca dinleyip dinlemekten bıkmadığın bir şarkıyı unutmak veya her gün yeniden ölmek gibi… |
02-02-2007 | #3 |
Ergenekon
|
"cam kırıkları gibi ne yana dönsen batan yüreğini kanatan birini taparcasına sevmek gibi " Eline sağlık çok güzel bir şiir, teşekkürler |
|