Konçerto Grosso,italyanca Concerto Grosso

**Şengül Şirin** · 09-03-2013

KONÇERTO GROSSO

Konçerto grosso,İtalyanca CONCERTO GROSSO,barok dönemin ( y

1600-y

1750) en çok kullanılan orkestra müziği

Temel özelliği,soli,concertino ya da principale denen küçük bir solocular grubuyla tutti

concerto grosso ya da ripieno denen bütün orkestrayı karşı karşıya getirmesidir

İlk dönem örneklerine,concerto da chiesa ( kilise konçertosu) ve concerto da camera'da ( sarayda çalınan oda konçertosu) görüldüğü gibi genellikle çalındıkları yeri yansıtan başlıklar konmuş,bu başlıkların konçerto grosso türü dışındaki yapıtlar için kullanımı da sürmüştür

Konçerto grosso sonunda dindışı saray müziği olarak gelişip yaygınlaşmıştır

Solocular,grubunda çoğunlukla o dönem oda müziğinin yaygın türü olan üçlü sonatın çalgılarından,yani iki keman ve sürekli baştan ( örn

bas melodisi için viyolonsel den armoni içinde klavsenden ) yararlanılırdı

ayrıca nefesli çalgılarda kullanılırdı

Ripieno ise yaylı çalgılar orkestrasıyla sürekli baştan oluşur

bunlar çoğunlukla ağaç ya da bakır nefesli çalgılarla desteklenirdi

Arcangelo Corelli'den (1653-1713) sonra konçerto grossonun bölüm sayısı değişmeye başladıysa da Giuseppe Torelli (1658-1709) ve Antonie Vivaldi ( y

1675-1741) gibi solo konçertoya yakınlık duyan bazı besteciler ,hızlı -yavaş- hızlı yapısındaki üç bölümlü kalıbı benimsediler

Hızlı bölümlerde ritornello denen nakarat bölümleriyle solocuların çaldığı karşıt bölümler dönüşümlü olarak çalınırdı

George Frideric Handel'in Opus 6 Konçerto Grosso'suyla (1740) en yüksek noktasına ulaşan konçerto grosso 18

yüzyılın ortalarında solo konçertonun gölgesinde kaldı

20

yüzyılda ise Igor Stavinsky ve Henry Cowell bu türü yeniden canlandırdılar

Kaynak;AnaBritannica cilt 19 sayfa 223 frmsinsi

net için derlenmiştir

09-03-2013	#1
Şengül Şirin	Konçerto Grosso,italyanca Concerto Grosso KONÇERTO GROSSO Konçerto grosso,İtalyanca CONCERTO GROSSO,barok dönemin ( y1600-y1750) en çok kullanılan orkestra müziğiTemel özelliği,soli,concertino ya da principale denen küçük bir solocular grubuyla tutticoncerto grosso ya da ripieno denen bütün orkestrayı karşı karşıya getirmesidirİlk dönem örneklerine,concerto da chiesa ( kilise konçertosu) ve concerto da camera'da ( sarayda çalınan oda konçertosu) görüldüğü gibi genellikle çalındıkları yeri yansıtan başlıklar konmuş,bu başlıkların konçerto grosso türü dışındaki yapıtlar için kullanımı da sürmüştürKonçerto grosso sonunda dindışı saray müziği olarak gelişip yaygınlaşmıştır Solocular,grubunda çoğunlukla o dönem oda müziğinin yaygın türü olan üçlü sonatın çalgılarından,yani iki keman ve sürekli baştan ( örnbas melodisi için viyolonsel den armoni içinde klavsenden ) yararlanılırdıayrıca nefesli çalgılarda kullanılırdıRipieno ise yaylı çalgılar orkestrasıyla sürekli baştan oluşurbunlar çoğunlukla ağaç ya da bakır nefesli çalgılarla desteklenirdi Arcangelo Corelli'den (1653-1713) sonra konçerto grossonun bölüm sayısı değişmeye başladıysa da Giuseppe Torelli (1658-1709) ve Antonie Vivaldi ( y1675-1741) gibi solo konçertoya yakınlık duyan bazı besteciler ,hızlı -yavaş- hızlı yapısındaki üç bölümlü kalıbı benimsedilerHızlı bölümlerde ritornello denen nakarat bölümleriyle solocuların çaldığı karşıt bölümler dönüşümlü olarak çalınırdı George Frideric Handel'in Opus 6 Konçerto Grosso'suyla (1740) en yüksek noktasına ulaşan konçerto grosso 18yüzyılın ortalarında solo konçertonun gölgesinde kaldı20yüzyılda ise Igor Stavinsky ve Henry Cowell bu türü yeniden canlandırdılar Kaynak;AnaBritannica cilt 19 sayfa 223 frmsinsinet için derlenmiştir __________________ Arkadaşlar, efendiler ve ey millet, iyi biliniz ki, Türkiye Cumhuriyeti şeyhler, dervişler, müritler, meczuplar memleketi olamaz En doğru, en hakiki tarikat, medeniyet tarikatıdır