Neye Üzüleceğinizi İyi Seçin.

Belki rastlamışsınızdır evvelki gün BBC Türkçe?de bir ?depresyon? haberi vardı Duygusal çöküntülerden daha az etkilenenlerin bunu nasıl becerdiğini araştırmışlar
Acaba neden kimileri başına kötü bir hal geldiğinde zorluklarla karşılaştığında birtakım kayıplar yaşadığında kendini yerlerden yerlere atıyor kimileri olanları vakarla karşılıyor? Meselemiz bu
Geçen hafta en son ?Neye sinirleneceğiz?? meselesini konuşmuştuk hatırlarsanız Aslına bakarsanız ondan önce ?neye üzüleceğiz?i konuşmalıydık belki de esas ?omuzda yük? budur bence Yoran dış kapının mandallarını kötülük dedikodu meraklılarını dost görünen düşmanları düşünüp niye üzülürüz mesela?
Düşünmekten bir adım öteye gidelim onlar yüzünden başımıza bir hal geldiğinde niçin üzülürüz? Niçin kalbimize bir ağırlık çöker?
Hiç aklınıza geldi mi belki de başına gelen hallere üzülmeyen insanların vakur duruşları öyle görünmek istemelerinden değil neye kime üzüleceklerini iyi seçmelerinden kötülüğün cezasını bir biçimde bulacağına olan inançlarındandır başta bahsettiğim araştırmanın ve haberin detaylarını bir yana bırakayım esas diyeceğime geleyim
Başkalarının sizinle ilgili söylediklerine ne kadar takılıyorsunuz? Hiç tanımadığınız bir insanın önyargılı düşünceleri kendinize bakışınızı etkiler mi mesela? Hayatınızı sorgular mısınız? Arkadaşlarınızı dostlarınızı sevgilinizi sorgular mısınız? Duygularınız dış etkenler tarafından kolayca sarsılabilir durumda mı?
Dikkat edin üzüntülerinizin neredeyse hepsi ?dış kaynaklı? Durduk yere bir insanın kendi kendini üzdüğünü kendi kendine depresyona girdiğini hiç gördünüz mü?
Lüzumsuzca enerjimizi alan vaktimizi çalan tanıdık görünen yabancılar keşke 30 yaşımda bildiklerimi 20?lerime aktarmamın bir yolu olsaymış da vaktinde insanların laflarına daha az takılsaymış neye üzüleceğimi daha iyi seçseymiş daha az depresyona girseymişim
**
Küçük bir çocukken ya da o kadar gitmeyeyim birkaç sene öncesine kadar beni üzmek nasıl kolaydı bir bilseniz ?beni tanımıyor tanısa kesin sever? diye hiç hak etmedikleri halde dostça güleryüzlü davranmışlığım vardır
Birisi kötü bir söz etse sinirden elimin ayağıma dolanmışlığı vardır kendi kendimi karşıma alsam ?Çıldırdın mı sen ne yapıyorsun? desem sadece yoluna devam etmelisin? desem ?Seni tanımayan insanların hakkındaki düşüncelerine üzülmek sence manalı bir iş mi? diye sinirlensem ?Sana kötülük yaptığını bildiğin insanlarla arkadaşlık etmek kendini sevdirmeye çalışmak nasıl bir saçmalıktır? diye kendimi azarlasam
Durmasam o senelerde çalışan ve kendi ayaklarının üstünde durmaya çabalayan Melike?ye ?En yakının dışındakiler seni hiç üzmesin çünkü bir tek sen üzülürsün herkes yoluna devam eder? desem çoğu samimiyetten uzak yaralama maksadına hizmet ediyordur çünkü? diye kendimi uyarsam şöyle bir geçmişe bakıyorum da ne çok üzmüşüm kendimi Boşu boşuna hem de Boşu boşuna
Beni anlamak gibi bir sıkıntısı olmayan insanlara kendimi anlatmaya çalışmışım Kötülüğümü düşünen daha doğrusu sadece kendi iyiliğini düşünen insanlarla arkadaşlık yapmışım Uzanan bir el varsa eğer hiç düşünmemiş samimiyetine inanmışım Önyargılı insanların fikirlerini değiştirmeye çalışmış değiştiremeyince de kahrolmuşum
Ne gereksizmiş Nasıl da beyhudeymiş
İşte diyorum ya şimdi hissettiklerimi 20?lerimde hissedebilseymişim ya vakur insan? diyebilirdi Halbuki be neye üzüleceğini doğru seçen ve olur olmaz her lafa gözyaşı akıtmayan kolay etkilenmeyen bir insan olurdum esasında belki de insan bazı şeyleri yaşayarak deneyimleyerek öğreniyordur ve bunun başka yolu yoktur dış kapının mandallarını memnun etmek için vakit harcayamazsınız
Bu sizin hayatınız
Bir de böyle düşünün bakalım nasıl olacak

Alıntı - Melike Karakartal