Erman Ender Son Uyku

Bir çığlık bulsam hiç susmayan veya bir cümlede beni anlatan gittin gideli sonsuz bir acı ölümün önüne geçemedim yok ilacı ilk son nefes ürkek bu beden nedensizim sana yakışmaz kefen sormaya korktum meleğim nerde Tanrım hesap ver şimdi sıra sende Hicran bu kesik eksik kalbim her gece sancı odamda hayalin külleri üfle ama ben yandım günlerim hezeyan sensiz kaldım sen düş ve gülüşlerime umuttun çiviler çaktılar sanki kalbe yeryüzünde bi hayat unuttun bu çocuk sensiz yapamadı Anne dünya bir film açılır perden mutlu sonda yok kaçar hep senden nefret edersin seyircilerden sahnesi gerçek tek oyun ölümdür solgun her sürat yalanla boyanır rüya biter kul gerçeğe uyanır sonbaharı sevmiyor hiç bir yaprak söz geçermi kadere bu kara toprak sövdümse beden zamanla gelişir güldümse neden sanmaki degişir derdi bilmeden sözler avutmaz göz yaşı aksın bu Gönül unutmaz durgunum artık suçumu ararken bakan bir kör var seçimi yaparken hayatı oynar amacı biçimsiz sarhoştur acım sonucu geçimsiz aynı hüzündür sendeki duygu ölüme sözümdür bendeki uyku anlamı yok doğan her güne lanet bu çocuk sensiz yapamadı affet