Andorn - Son Kadehde Mutluluk

Özledim yine uyumalıyım, canlan kapalı gözümde
Bu kaçıncı bozulan yemin, bir gecede gözler önünde
Güneşe günaydın derim, hal bırakmasanda özümde
Çok severdim seni, kışın sıcaktan yansamda söndürme

Ağlamaya gücüm yetmeyince, yaşım olsan sen damlasa
Mutluluk yok kalbim kuraktı, kulaklarımda sesin noksan
Karların arasından çiçek toplasam, solardı çoktan
Buz tutan suratım, ayılırdı beyazlarda senli koşsam

Bi hayli daral basar, bak halim kalmadı
Seni tanımak isterdimde, hep içimi korku sarardı
Gözlerinde ölürdüm, bana hiç bakmazdın
Sen gittin, soğuk ölüme artık ramak kaldı

Şaşırmak elde değil, sonsuz olsa solardı
Aklı kaçırmak benden iyi, kadere sorsak yol aldı
On ikiye beş varken söyle, sonbahar ekimi oylardı
Ellerim sana köle, kasımda ikiyüzon sonlandı

Son kadehde mutluluk başlar, içten içe kinler
Bu parça sonundada düşünürüm, kimdir özümdekinler
Gülmek bi insana bu kadarmı yakışmaz, aynadaki ben
Yoksan yazmak ibadetim, satırlarca yokluğundan içsem

Mutluluk hiç olmadı, çünkü bardağı daha doldurmadım
Bir gülüştü istenilen çok hasım, kalbe sorun bakın
Yolum sakıncalı değil, sen olmadıkca sonum yakın
Ben burda beklerim, yaşlar zamansızca koşun kaçın

Hep evinin bahçesinde dolansanda yorulmasan
İzlesem çokça çiçekden bi farkını yorumlasam
Üç umutsuzlukla beş mutluluğumu yolculasam
Nedense her parçada kalbin dahada soğuklaşan

Son satırmı seni anlatır, yoksa senmi onlarca satırı
Her ruh bedeni terk eder benim ruhumu toprağa yatırın
Aşk iki yüzlü bir lisandı, ölümle inatlaştım
Beni bende bitiren, benden başkası olmadı sanırım