Büyüklerle Özel Konuşmanın Adabı

Büyüklerle özel konuşmanın adabı

Asr-ı Saadet'te pek çok insan Resûl-i Ekrem Efendimiz'e gelerek O'nunla özel olarak görüşmek, fısıldaşarak bazı dertlerini arz etmek ve bir kısım taleplerde bulunmak istiyorlardı

O'nun şefkat atmosferinde herkes her meselesini sormaya alışmış; insanlar başkalarına açamadıkları en mahrem dertlerini bile Allah Resûlü'ne anlatmaya başlamışlardı Hatta bazı münafıklar ve ham ruhlular, Resûlullah'ın meclisinde kendilerini göstermek ve önemli bir insan oldukları imajını vermek için her fırsatta O'na yanaşıyor, fısıltı halinde bir şeyler arz etmeye kalkışıyorlardı ve bu durum gün geçtikçe daha da altından kalkılmaz bir hal alıyordu O müşfiklerden müşfik Allah Resûlü, tevazuu ve hoşgörüsü sebebiyle hiç kimseyi reddetmiyor ve herkesin derdine derman olmaya çalışıyordu

Ne var ki, Hazreti Rahman ü Rahîm Rabb'imiz, Hazreti Rahîm ü Raûf Efendimiz'e merhamet ederek "Ey iman edenler! Şayet Resûlullah ile baş başa görüşmek isterseniz, bu özel görüşmeden önce bir sadaka verin Böyle yapmak sizin için daha hayırlı, şaibeden daha uzak, günahlarınızı temizleme yönünden daha uygun bir davranış olur" (Mücadile, 58/12) demek suretiyle bir yönüyle o bunaltıcı tehacüme bir filtre koymuştu Bu İlahî ikaz sayesinde, insanlar Resûl-i Ekrem Efendimiz'le görüşecekleri meselelerin sadaka vermeye değecek kadar önemli olup olmadığını düşünmeye çağrılmış ve böylesi görüşme taleplerinde aşırılığa girmemeleri gerektiği ima edilmişti Zaten, Peygamber Efendimiz'e ve yakın akrabalarına sadaka haramdı; özel görüşmeden önce verilmesi istenen bu sadakanın Allah Resûlü'ne ya da ailesine değil, bizzat muhtaçlara ulaştırılması söz konusuydu

Ayetin devamındaki "Eğer buna imkân bulamazsanız Allah sizi muaf tutar, çünkü Allah gafurdur, rahîmdir (çok affedicidir, merhamet ve ihsanı boldur)" ifadesinden de anlaşılacağı üzere, bir insan sadaka veremeyecek olsa bile, şayet önemli bir meselesi varsa onu Allah Resûlü'ne mahremce anlatmasına izin verilmişti Bu vesileyle mü'minler her arzu ettiklerinde Resul-i Ekrem ile baş başa görüşmelerinin doğru olmadığını anlamış; görüşecekleri meselelerin mutlaka zaruri olması gerektiğinin farkına varmışlardı İllâ ki bir mesele arz etmeleri icap ediyorsa, bunu en kısa sürede, en öz şekilde ve edebe dikkat etmek şartıyla yapmalarının lüzumunu kavramışlardı ve dolayısıyla onlardaki bu özel görüşme hevesi, yerini zaruret çerçevesinde istişarede bulunma düşüncesine bırakmıştı