Psikolojik Bir Çözümleme Nedir

Psikolojik Bir Çözümleme Hakkında Bilgi

Benim de herkes gibi, yapmayı çok isteyip de nedense yapamadığım bir dolu şey vardır Ama hiçbiri çocukluğumdan bugüne tutku halinde büyüyüp beni boğmadı Hepsini de anlamlı(!) nedenler bulup bastırmayı başarabildim Ama bir tanesi var ki… Ah ah… Nasıl bir tutku bilemezsiniz… Bunu başarabilenlere öyle imreniyorum ki! Vallahi aklıma geldikçe sinirimden ve hasetimden çat diye çatlayacağım geliyor, kendimi zor tutuyorum

Ne mi efendim, beni böyle kederlere gark eden tutkum? Belki inanmayacaksınız, belki çok komik ve basit gelecek ama… Neyse söyleyeyim: günlük tutmak! Evet, yanlış okumadınız Yaklaşık 20 senedir, her sene, bir veya iki kere mutlaka yepyeni bir defter alıp başladığım bu yazın uğraşını maalesef her seferinde ikinci gün terk ediyorum İlk gün şöyle başlıyor; “ Merhaba sevgili günlük Ben Elif Senin yaşayanınım Bundan sonra her gün beraber olacağız Ben sana mutluluklarımı, kederlerimi anlatacağım… Yani yaşama birlikte tanıklık edeceğiz” Bu ilk günün heyecanından sonra günlük uğraşların arasında unutulan canım defterimi en iyi ihtimalle ancak bir hafta sonra elime alabiliyorum Heyecanım da geçmiş oluyor, isteğim de…

En başta garip bir seyredilme paranoyam olduğunu keşfettim Sanki her yaptığım şey birileri tarafından izleniyormuş duygusu… Bu nedenle mutlaka en güzelini yapabilme isteği…O yüzden günlüğümün de beni ve yaşadıklarımı en iyi şekilde anlatması, insanlara –sanki bütün defterler bir gün birileri tarafından okunuyor ve ben de bir yaşam gurusuyum ya…- yol göstermesi gerekiyor İlk gün bir şiirsellik, bir akıcılık, bir edebilik sormayın yani… Başladığım tüm günlüklerin ilk sayfalarını toplasanız Nobel edebiyat ödülüne aday olabilirim Ama ikinci gün fiyasko! E, insan her gün aynı ilhama sahip olmuyor ki!

Sanırım kendimi dümdüz anlatmayı da hiç beceremediğim ve her zaman dolaylı yolları seçtiğim için de bu günlük tutma işi beni aşıyor Dümdüz yaz: bugün bunlar oldu, ben bunu hissettim, şuna ağladım, şuna güldüm diye… Bu da bana göre değil galiba! Yapımda var; kendimi gizlemeyi ve farklı şekillerde ortaya koymayı seviyorum Bir çeşit hayata uygulanmış istiare sanatı! Her yaptığım işte bu vardı zaten… Kıyafetlerimden okuduğum kitaplara kadar! Ağzımdan çıkan sözle işaret parmağımın gösterdiği hep farklıydı Hiçbir zaman annemin bayıldığı, ballandıra ballandıra anlattığı komşu kızları gibi olamadım… Eminim onların tuttukları günlükleri vardır Benim yok… Ne yapayım

Kendime böyle ne olur benim de günlüğüm olsun diye eziyet ve de Tanrıyı dualarımla boş yere meşgul ederken oturup işte böyle psikolojik bir çözümleme yaptım İyi de yaptım Altından zayıflıklarım ve farklılıklarım çıktı Ara sıra siz de yapın şunu niye yapamıyorum, bunu niye beceremiyorum diye, bakın nelerle karşılaşacaksınız Bir takım şeyleri fark ve kabul edebilince insan daha mutlu yaşıyor, emin olun Yani kıssadan hisse; benim bir paranoyam ve kendimi ifade ediş tarzım var Bu nedenle de günlük tutamıyorum Bundan sonra da kendime bir daha böyle eziyet çektirmeyeceğime söz veriyorum

Oh, rahatladım!

(Şaka bir yana iyi ki ismim Anne Frank değil Yoksa dünya tarihi ne belgelerden mahrum kalacaktı bir düşünsenize!)

DİP NOT: Bir sorunu çözmek kadar iyi şey, onda neşeli bir şey bulmaktır (Frank A Clark)