Volkan Konak Martı Yüzlü Şarkı Sözleri

**Prof. Dr. Sinsi** · 11-03-2012

Volkan Konak Martı Yüzlü Şarkı Sözleri

Deniz kıyısında bir martıyla konuşurken görüyormuş dostlarım beni sürekli
Bir kaptanım çünkü kağıt gemilerden emekli

Gülemedim ki hiç hasta yatağının baş ucunda
Haberi bu yüzden yoktur annemin
sol yanağımdaki gamzeden

Komidinin üzerindeki ilaçların sayıları arttıkça
kutularından yaptığım gökdelenin uzamasına sevinirdim!

Ve bilmezdim annemin yaşantısındaki renkliliğin
sadece raflara dizili kavonozların içindeki reçeller olduğunu

Beni birde annem terketti senin gibi,
ki göbeğimde durur onun yokluğundan bana kalan çukur,

Sıralanmış saksılar vardı
limana bakan penceremizin önünde,
ve çiçekler arkasında ekmek kırıntıları serpen
martı yüzlü bir anne,

Limandaki beyaz geminin ışıkları yanınca
dedikodusunu yapmayı unuturlardı tam o saatlerde oradan geçen
yazlık sinemadaki biletçi kızın

Annesinin dizleri dibinden ayrılmayan uslu bir çocuk gibidir limandaki deniz,
ama sokağa çıkıp dalga olmak geçer yüreğinden

Hiçbir bardakta dudak payı bırakmadınız bana
bir kaşık sesini bile çok gördünüz şekersiz içtiğim çayların

İki çocuk yanyana oturduğumuz kapının eşiğine kendi başıma zor sığıyorum bugün
Büyüdükçe insan yalnızmı kalıyor ne!

Kabuğunu koparmadan ne bir elmayı soyabildim
Nede iyileştirebildim bir yaramı
Ama karşıma çıkınca kızmadım hiç elma kurduna
bendim çünkü bıçağı saplayan onun yurduna

Çocuklarla ben yapamıyorum
Büyüklerde almıyor beni oyunlarına
Devlet dairesinde yangından kurtarılamayacak
sıkışmış çekmece gibiyim
açılamıyorum sana

Kardeşiyle sokaklarda hep bir örnek giydirilen
sen nasıl sevmezsin eşitliği

Yürürken düşen çoraplarını aynı hizaya getirmek için
Annen deği lmiydi önünde diz çöken

Yol kenarlarındaki yağmur mazgallarını
kumbara sanıp haçlığımı atardım
Bu yüzden en çok denizden alacaklıyım
Denizden alacaklıyım

11-03-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Volkan Konak Martı Yüzlü Şarkı Sözleri Volkan Konak Martı Yüzlü Şarkı Sözleri Deniz kıyısında bir martıyla konuşurken görüyormuş dostlarım beni sürekli Bir kaptanım çünkü kağıt gemilerden emekli Gülemedim ki hiç hasta yatağının baş ucunda Haberi bu yüzden yoktur annemin sol yanağımdaki gamzeden Komidinin üzerindeki ilaçların sayıları arttıkça kutularından yaptığım gökdelenin uzamasına sevinirdim! Ve bilmezdim annemin yaşantısındaki renkliliğin sadece raflara dizili kavonozların içindeki reçeller olduğunu Beni birde annem terketti senin gibi, ki göbeğimde durur onun yokluğundan bana kalan çukur, Sıralanmış saksılar vardı limana bakan penceremizin önünde, ve çiçekler arkasında ekmek kırıntıları serpen martı yüzlü bir anne, Limandaki beyaz geminin ışıkları yanınca dedikodusunu yapmayı unuturlardı tam o saatlerde oradan geçen yazlık sinemadaki biletçi kızın Annesinin dizleri dibinden ayrılmayan uslu bir çocuk gibidir limandaki deniz, ama sokağa çıkıp dalga olmak geçer yüreğinden Hiçbir bardakta dudak payı bırakmadınız bana bir kaşık sesini bile çok gördünüz şekersiz içtiğim çayların İki çocuk yanyana oturduğumuz kapının eşiğine kendi başıma zor sığıyorum bugün Büyüdükçe insan yalnızmı kalıyor ne! Kabuğunu koparmadan ne bir elmayı soyabildim Nede iyileştirebildim bir yaramı Ama karşıma çıkınca kızmadım hiç elma kurduna bendim çünkü bıçağı saplayan onun yurduna Çocuklarla ben yapamıyorum Büyüklerde almıyor beni oyunlarına Devlet dairesinde yangından kurtarılamayacak sıkışmış çekmece gibiyim açılamıyorum sana Kardeşiyle sokaklarda hep bir örnek giydirilen sen nasıl sevmezsin eşitliği Yürürken düşen çoraplarını aynı hizaya getirmek için Annen deği lmiydi önünde diz çöken Yol kenarlarındaki yağmur mazgallarını kumbara sanıp haçlığımı atardım Bu yüzden en çok denizden alacaklıyım Denizden alacaklıyım