Kızmak İçi Çok Erkendi Ve Umutlanmak İçin Çok Geç…

kedi · 05-25-2007

onla konuşmak suya konuşmak gibi olmadı hiç… rahatlatmadı yüreğimi… sadece pencerenin önünde bir serçe görmek gibi kalbimde belli belirsiz bir heyecan…
sonra ona olan kızgınlığımı düşündüm… bir tencereye doldurdum hepsini… kaynadı da kaynadı tüm gün Ben başında bekledim… mitolojilerdeki o üç başlı köpek gibi hem tutsak gibi bağlıydım hem de başka nerde olabilirdim ki orda olmasam?
Ona olan sevgimi pembe bir balona doldurdum geçen gün… sonra sıkı sıkı bağladım ağzını…Aldım o uçan balonu gezdim… onunla sevdiğim yerlere ve sevmediğim yerlere gittim… sonra onu bir dosta verdim…Benden uzak olsun istedim o parçamın ama bir dosta emanet edicek kadar güvenli bir yerlerde…

Bu aralar evde aynalarla saklambaç oynuyorum adeta… beni bulamasınlar die bir telaş içinde kaçıp duruorum… Elimde diil güzel bulmuyorum yüzümü… bir umutsuzluk, mutsuzluk var… Ondan olsa gerek diye düşünüp yine Ona kızıyorum…
Tren garları… oysa onları ne çok severdim bir umudu beklemek gibi beklerdim kara trenleri ve gelmelerini hızlandırıcakmış gibi gözüm hep raylarda… Havaalanları da çok çekti benden… rötaryapmış uçakları bana hep evi daha da özletti… gemiler de şişman kabarık etekli yaşlı kadınlar gibi… yavaş ama bi telaşlı, insanları yarım saatlik mavi mutluluklara boğan meskenler…
Şimdi yine birini bekliyorum… ama bu sefer kendi evimde… kendi içimde… biraz kızarak geç kaldığı için… ama saate bakarak anlayamam ne kadar kaldı gelmesine… sadece geç kaldığını hissediyorum… Umut balonlarımın yarısı sönüp koltuğun arkasında kaybolmuş yarısı da dost evlerine süs olmuş şimdiye kadar… geç…çok geç …
peki ya gelince? Gelince ne yapıcam? kızmalıyım ona ”neden beni yalnız bıraktın? üstelik bu evde,bu koca sersem evde,herşey sana benzerken,neden beni binlerce hayaletinle yalnız başıma bıraktın?Hem,korkuyorumi biliyorsun…”
Hayır,hayır olmaz… ya çekip giderse yine? ya bi daha hiç geri gelmezse… kızmak için çok erken bu dönüş…
Bak yine beceremedim… ne kızmayı gidişine ne umutlanmayı dönüşüne…

bukettt · 07-01-2007

çok güzel emeğine sağlık

05-25-2007	#1
kedi	Kızmak İçi Çok Erkendi Ve Umutlanmak İçin Çok Geç… onla konuşmak suya konuşmak gibi olmadı hiç… rahatlatmadı yüreğimi… sadece pencerenin önünde bir serçe görmek gibi kalbimde belli belirsiz bir heyecan… sonra ona olan kızgınlığımı düşündüm… bir tencereye doldurdum hepsini… kaynadı da kaynadı tüm gün Ben başında bekledim… mitolojilerdeki o üç başlı köpek gibi hem tutsak gibi bağlıydım hem de başka nerde olabilirdim ki orda olmasam? Ona olan sevgimi pembe bir balona doldurdum geçen gün… sonra sıkı sıkı bağladım ağzını…Aldım o uçan balonu gezdim… onunla sevdiğim yerlere ve sevmediğim yerlere gittim… sonra onu bir dosta verdim…Benden uzak olsun istedim o parçamın ama bir dosta emanet edicek kadar güvenli bir yerlerde… Bu aralar evde aynalarla saklambaç oynuyorum adeta… beni bulamasınlar die bir telaş içinde kaçıp duruorum… Elimde diil güzel bulmuyorum yüzümü… bir umutsuzluk, mutsuzluk var… Ondan olsa gerek diye düşünüp yine Ona kızıyorum… Tren garları… oysa onları ne çok severdim bir umudu beklemek gibi beklerdim kara trenleri ve gelmelerini hızlandırıcakmış gibi gözüm hep raylarda… Havaalanları da çok çekti benden… rötaryapmış uçakları bana hep evi daha da özletti… gemiler de şişman kabarık etekli yaşlı kadınlar gibi… yavaş ama bi telaşlı, insanları yarım saatlik mavi mutluluklara boğan meskenler… Şimdi yine birini bekliyorum… ama bu sefer kendi evimde… kendi içimde… biraz kızarak geç kaldığı için… ama saate bakarak anlayamam ne kadar kaldı gelmesine… sadece geç kaldığını hissediyorum… Umut balonlarımın yarısı sönüp koltuğun arkasında kaybolmuş yarısı da dost evlerine süs olmuş şimdiye kadar… geç…çok geç … peki ya gelince? Gelince ne yapıcam? kızmalıyım ona ”neden beni yalnız bıraktın? üstelik bu evde,bu koca sersem evde,herşey sana benzerken,neden beni binlerce hayaletinle yalnız başıma bıraktın?Hem,korkuyorumi biliyorsun…” Hayır,hayır olmaz… ya çekip giderse yine? ya bi daha hiç geri gelmezse… kızmak için çok erken bu dönüş… Bak yine beceremedim… ne kızmayı gidişine ne umutlanmayı dönüşüne…