Bir Askerin Acı Öyküsü

Askerliğini bitirmiş olan genç askerliğini yaptığı şehirden ailesini aradı:

-Anne baba, eve dönüyorum, ama sizden bir şey rica ediyorum

Yanımda bir arkadaşımı da getirmek istiyorum

-Memnuniyetle, onunla tanışmak isteriz, diye cevapladılarOğulları,

-Bilmeniz gereken bir şey var diye devam etti

-Arkadaşım savaşta ağır yaralandıBir mayına bastı ve bir koluyla ayağını kaybettiGidecek hiçbir yeri yok, ve onun gelip bizimle kalmasını istiyorum

-Bunu duyduğuma üzüldüm oğlum Belki onun başka bir yer bulmasına yardımcı olabiliriz

-Hayır Anne,baba,onun bizimle yaşamasını istiyorum

-Oğlum,dedi babası,bizden ne istediğini bilmiyorsunOnun gibi özürlü biri bize korkunç bir yük olurBizim kendi hayatımız var,bunun gibi bir şeyin hayatımıza engel olmasına izin veremeyizBence bu arkadaşını unutup eve dönmelisin

O kendi başının çaresine bakacaktırOğlu o anda telefonu kapattı

Ailesi ondan bir süre haber alamadıAma birkaç gün sonra,

polisten bir telefon geldiOğullarının yüksek bir binadan düşüp öldüğünü öğrendilerPolis bunun intihar olduğuna inanıyordu

Üzüntü dolu anne-baba oğullarının cesedini tespit etmek için şehir morguna götürüldülerOnu tanıdılar ve bilmedikleri bir şey daha öğrenince dehşete düştüler:

Oğullarının sadece bir kolu ve bir bacağı vardı

Bir çoğumuz bu hikayedeki aile gibiyiz;

Güzel olan ya da birlikte olmaktan zevk aldığımız insanları sevmek bizim için çok kolay, ama bize rahatsızlık veren ya da yanlarında kendimizi rahatsız hissettiğimiz insanları sevemiyoruz Bizim kadar sağlıklı, güzel ya da akıllı olmayan insanların yanından uzak durmayı tercih ediyoruz