Cahit Koytak - Avluda Oturan Şizofrenler

Avluda Oturan Şizofrenler

I

Bir daha giymemek üzre

Devirip taçlarını

Şuuraltında

Karanlıkta oturuyor küskün krallar

Bunların ruhlarına ne olmuş?

Kartallar delip göğüslerini

Yedi kat göğe mi çıkarmış?

Burada ayaklarına keçe

bağlamış Şimdiki Zaman

Ki uyuyan Geçmiş uyanmasın:

suyun başındaki dev

bin başlı ejderha

kapıyı tutan gardiyan

Kiremitler birbirine nasıl

aktarırsa yağmur suyunu

Onlar da öyle aktarıyor

-kendilerinden bir şey katmadan-

Yüzlerine içlerine yağan

ve artık onların olmayan hüznü:

Kimseyle konuşulmayacak kadar

Tanrı�yla konuşulmayacak kadar dipte

derinde kalan şeylerin hüznü

Kaderin çöküp tortulandığı

Meleklerin şeytanların dolaşmadığı

Işığın ve düşüncenin ulaşmadığı yerler�

Usun ve ruhun dibi

Serin ve tozlu bilinmezlik:

Bazen boğulmuş bir çığlık

Çözülüp gitmiş bir maske

Bazen bir hançer

(kötü huylu bir yarada paslanan

Ya da bir kemik

(vicdanın eritemediği

Salına salına iniyor aşağı

Tozutarak

(dipte uyuyan Zaman�ı

Sonra herşeyi

herşeyi yeniden örtüyor balçık

II

Bu vadinin Mesihleri de yorgun

Uykuda geziniyor

çöl vurgunu yalvaçlar

Üryan haberciler

Tanrı�nın açtığı kuyuları

-susuz yolcuların önünde-

Taşla dolduruyor ifritler

Ve yutuyorlar sivri burunlarıyla

Sükuna ermek için aklın

katettiği mesafeleri

Düşüncelerle dolu

kederle dolu başını

Kaldırıp yakarıyor

Hurcuna belalı ganimetler

devşiren yolcu:

Yarab kanımda dolaşan iğne

Ruha dayandı!

Eti geçip

Uluyan aklı geçip�

Tutku elimde kırık

(bir kılıç gibi işe yaramaz oldu

Ama fırlatıp atamıyorum onu:

Elime yapışık

kalbime yapışık!

Ve koynumda serin

(bir su kırbası gibi

Gezdirdiğim imanım

Delinmiş bir post şimdi;

Bir köşede gelip solucanların

yuva kurmasını bekliyor

III

Kimse fark etmedi

gıcırdayarak birden

kapandığını büyük kapının

Ve köprü de kaldırıldı Her şey

hesaplı kitaplı

Kuş uçurulmuyor

-Surların dışında

sıcacık evlerimizi

ve tüyden ve dumandan çocukluk günlerimizi

oyuncaklarımızı bineklerimizi

bıraktığımız bahçe

yanıyor şimdi

yanıyor güzelim tarlalar ve asmalar

ve sularında sevgilinin

beyaz topuklarını

yıkadığımız pınar

Cahit Koytak