Ve Ben Biliyorum – Gizem Yetgin

Biliyorum okuyorsun bu satırları,
Bu şehrin bi ucunda nefes alıyorsun biliyorum
Köşe başlarında seninde yüreğin hep çarpıyor,
…Sende karşılaşmalardan korkuyorsun
Yüzün yok
Astarın çoktan yırtıldı kimbilir kaçıncı bedende,
Ben nefes aldıkça sen ölüyorsun !
Yüreğin yoksul
Vicdanın çoktan tükenmiş bitmeyen gecelerde
Ellerin dizlerini dövüyor
Buz kesiyor bedenin benim alevlerim arasında
Aklına geliyorum arasıra biliyorum !
Dudaklarının çatlaklarına sığdırıyorsun özlemini
Başka tenlere dokunduğun aklına geliyor
Kor oluyor yüreğin
Ve ben biliyorum !
Yatağa her başını koyduğunda eski günler aklına geliyor,
Gülümsüyorsun,acıyla yoğruluyor mutluluk
Adımı duyduğun her yerde erteliyorsun zamanı,
"Erteleyişin"oluyorum !
Gördüğün her "gülen gözler" beni sana hatırlatıyor
Biliyorum özlüyorsun !
Acıyla karışık gurur duyuyorsun yaranla
Ellerimle yaptım diyorsun
Koparıp atasın geliyor acına dair ne varsa,
Bana kıyamıyorsun
Ama sende biliyorsun
Yaşattığın acıların üstesinden gelmek zor…
Zor işte ilk öpüşlerimi unutmak !
Ellerimle yüreğine dokunduğumu,
Ben ayaklarım altına alamıyorum
Kusura bakma !
Yâr diyemiyorum sana,yar’a/m acıyor en derinden
Ve ben biliyorum !
Bu şehrin bi ucunda nefes alıyorsun
Aklına geliyorum arasıra,
Dudaklarının çatlağına sığdırıyorsun özlemini…

Gizem YETGİN