Yorgun | A. Hicri İzgören

YORGUN

Ne zaman dağılsa sesim

Şakağıma dayardın gözlerini

Oysa adınla başlamak istedim bu akşama

İstedim ki bir ayrılıkta bitmesin buruk

Günlerdir bir tek dize düşüremedim

Bu kaçıncı sürgünüm bütün renklerimi götürdün

Kanayan bir öyküdür içimizdeki bozgun

Hergün yeni bir hüznü takıp koluna

Bütün saatleri acıya kuruyor sanki

Şarkıların hüzzam makamındayız

Kanıyoruz göçebe yollarda yılkı atlar

Bir acı kahve hatırını unuttuk

Her köşe başında bir maskara

Tuzun ve şarabın tadı değişti

Nasılsa eskidi yüzün -değişmedi gözlerin-

Alevler yakmıyor artık inceltmiyor buzları

Üstümüzde sağır ve dilsiz bir gökyüzü

Her şey ayrıksı sanki bulutlar paslanacak

İşte solan bozkır akşam ve zaman

Sessizlik -sensizlik daha ne kadar

-Aşksa aşk işte nabzım-

Bütün sağnaklarını yağdır haydi yağdır

İster bir cehennem aç ister bir mayıs getir

Her vurguna hazırım nasılsa her şey pusuda gibi

Bu bungun akşama yazdırarak adını

Dal gibi serin yine gözlerin

A Hicri İZGÖREN