Yitikliğimize...

Birbirimize dokunmalarımız korkak kelebeklerdir,
dokununca renkleri yıkılan…
Çünkü;

küskün çocuklar
inanmazlar
Ki inanmak küskün bir çocuğun en büyük kan kaybıdır

SUSARIM
içimde bir yangın başlar
Dokunsam arta kalan sen, kül olan ben
Taş duvarlar yanmaz bilirim
Büyük yangınların isini giyinirler

[ama nafile
hiçbir kalem ve hiçbir ben, sonraki sayfada aynı sen’i bulamıyoruz
uzaklar hep uzak kalıyor sevdaya
sen yine de artık sesime düşme]

Her gece gözlerimden hatıralar çalınmış
Bir denizci ağ atmış yalçınlaşmış düşlerime…
DÜŞMÜŞüM
Bir ses… giden gitmiştir demiş…
SUSMUŞUM
****
Bir baharın bedeliydi bu…

Kahraman Tazeoğlu