Ünlü Sairlerimizin Siirleri...A İle Baslayan Sairler

Yalnızlığım

Ilık bir su gibidir içimde yalnızlığım,
Yalnızlığım, ruhumda uzak bir ses gibidir
Her sabah ufuklardan mavi şarkılar gelir,
Ve her sabah ürperir içimde yalnızlığım

Güneşim aydan sarı, yarınım dünden zorsa,
Sarsın artık ömrümü tunç kandillerin isi
Üşüyen ellerimden tutmalıydı birisi,
Eğer benim gözlerim onları görmüyorsa

Bir camın arkasında açılıyor güllerim,
Havuzum pırıl pırıl yıkar bakışlarımı
İşler temiz ziyalar suya nakışlarımı;
Ruhumun dünyasından eser tahayyüllerim

Rüya rüzgarlarında bir yaprak yalnızlığım
Düşüncem bir neydir ki ürperir perde perde
Belki bu mısralarım esecek gönüllerde
Fakat herkese uzak kalacak,yalnızlığım

FAZIL HÜSNÜ DAĞLARCA

Kalk Yiğitim!

Kalk yiğitim, yine dağbaşını duman aldı
Parçalandı bir kıtanın toprakları,
Aslan payını aslan olmayan aldı
Kalk yiğitim, yine dağbaşını duman aldı

Tulgalı, tulgasız başlar alayı
Kanadlı, kanadsız kuşlar
Aşılmamış dağlar, çıkılmamıs yokuşlar

Dağları, tasları akar sulariyle
Şu tanıdık toprakta
Bir büyük dünya parçası
Fatihini aramakta

Dünyayı ahretten ayıran
Duvarları yık da gel,
Ay doğar gibi, gün doğar gibi
Şu kıpkızıl ufuktan çık da gel!

Kalk yiğitim, yine dağ başını duman aldı
Parçalandı bir kıtanın toprakları;
Aslan payını aslan olmıyan aldı
Kalk yiğitim, yine dağbaşını duman aldı

Arif Nihat Asya

İnanmak

Bardaktan seni içmek
Seni teneffüs etmek havada
Dolaşmak, dolaşmak sana dönmek
Seni bulmak yuvada

Yolumuzda aylar, yıllar
Basamak basamak
Basamakların çıkamadığı yere
Kanatlarınla çıkmak

Boşaltmak takvimden günleri
Günlerin üstünden yollara bakmak
Rüzgarla esmek, sularla akmak

Baharı yollamak yollara
Alıkoymak bir nisanın tadını
Dışarda herkes gibi seslenmek sana
Ve koynunda söylemek asıl adını

İnanmak, inanmak, inanmak
Ninnilerinle uyuyup, türkülerinle uyanmak

Arif Nihat Asya

Anne

İlk kundağın
Ben oldum, yavrum;
İlk oyuncağın
Ben oldum!

Acı nedir
Tatlı nedir bilmezdin
Dilin damağın
Ben oldum!

Elinin ermediği
Dilinin dönmediği
Çağlarda, yavrum
Kolun kanadın
Ben oldum
Dilin dudağın
Ben oldum

Belki kıskanırlar diye
Gördüklerini
Sakladım gözlerden
Gülücüklerini
Tülün duvağın
Ben oldum!

Artık isterlerse adımı
Söylemesinler bana
"Onun annesi" diyorlar
Bu yeter sevgilim, bu yeter bana!

Bir dediğini iki
Etmiyeyim diye öyle çırpındım ki
Ve seni öyle sevdim sana
O kadar ısındım ki
Usanmadım, yorulmadım, çekinmedim
Gün oldu, kırdın
İncinmedim;
İlk oyuncağın,
Ben oldum, yavrum
Son oyuncağın
Ben oldum

Layık değildim
Layık gördüler
Annen oldum yavrum,
Annen oldum!

Arif Nihat Asya

Bayrak

Ey mavi göklerin beyaz ve kızıl süsü
Kız kardeşimin gelinliği, şehidimin son örtüsü
Işık ışık, dalga dalga bayrağım,
Senin destanını okudum, senin destanını yazacağım

Sana benim gözümle bakmayanın
Mezarını kazacağım
Seni selamlamadan uçan kuşun
Yuvasını bozacağım

Dalgalandığın yerde ne korku ne keder
Gölgende bana da, bana da yer ver!
Sabah olmasın, günler doğmasın ne çıkar!
Yurda, ay-yıldızının ışığı yeter

Savaş bizi karlı dağlara götürdüğü gün
Kızıllığında ısındık;
Dağlardan çöllere düşürdüğü gün
Gölgene sığındık

Ey şimdi süzgün, rüzgarlarda dalgalı;
Barışın güvercini, savaşın kartalı
Yüksek yerlerde açan çiçeğim;
Senin altında doğdum,
Senin dibinde öleceğim

Tarihim, şerefim, şiirim, herşeyim;
Yer yüzünde yer beğen:
Nereye dikilmek istersen
Söyle seni oraya dikeyim!

Arif Nihat Asya

Unuttum Nasıldı Annemin Yüzü

Unuttum, nasıldı annemin yüzü
Unuttum, sesi nasıldı annemin
Gece bir örtü olsun anılardan
Kara yüreğime örtüneyim

Unuttum, nasıldı annemin gülüşü
Unuttum nasıldı ağlarken annem
Yaşam sallasın kollarında beni
Küçücük oğluyum onun ben

Unuttum, elleri nasıldı annemin
Unuttum gözleri nasıldı bakarken
Kuru ot kokusu getirsin rüzgar
Yağmur usulcacık yağarken

Ataol Behramoğlu