Kırgın Arkana Bakma | Abdülkadir Budak

KIRGIN ARKANA BAKMA

O şehrin salıncakları düşürdü çocukları

İtfaiyecileri sözleştiler yangınla

Irmağının kıyısına çadır kuramam artık

Elimi uzatamam kapı tokmaklarına

Çarşafları kirli artık, yatamam otelinde

Çaylarını içemem bildik park kahvesinin

Irmağının kıyısına çadır kuramam artık

Halam beni bir daha o şehre beklemesin

O gün düşürdüm cebimden, getirmesin bulanlar

O şehirde çektirdiğim son hatıra resmini

Artık her yerim üşüyor, o şehir benim için

Avcı duvarında asılı ceylan derisi

Bastırılmış duyguların şiirini yazmalıyım

Mezun verdi güz okulu bu yıl da

Kelebek kanatlarını kopardığı doğrudur

Bahçelerini kuşatan dikenli çit tellerinin

Sabun arıyor şehir, ellerini yıkayacak

Benim içimden gelmiyor başkası versin

Bilmiyorum ne kadar sürecek kırgınlığım

Yama tutar mı bilemem yüreğimdeki yırtık

Arada bir giderdim çocukluğumu bulmaya

Gitmek gelmiyor içimden büyüdüm artık

Abdülkadir BUDAK