Ağlama Ki Aynalar Kırılıyor İçimde

ağlama ki, aynalar kırılıyor içimde

bulutlara değdirme ellerini, ne olur

sanki görmüş gibisin bir pencere önünde

sessiz hıçkırıklara gömülen bedenimi

ruhuma dokunduğun fırtınalı bir günde

ağlama, bakışların deli divane olur

yüzüm ya aydınlıktır, ya kan gibi karanlık

kehkeşanlar gizlidir oysa senin yüzünde

ne kadar beklesem de gelmeyecek bilirim

seni bende eriten bir muştu, yüreğime

o nergis edasıyla soluklanan gözlerin

zindanıma pencere olmayacak, bilirim

sen misin yıllar boyu aradığım şehrayin

yoksa yanılgıya mı düşüyorum yeniden

bana bakınca neden kararıyor kainat

neden uzaklaşınca ışıldıyor her sabah

ya bu yollar umutsuz duraklarda bitiyor

ya da hep umutsuzca yürüyor ayaklarım

ağlama ki, çiçekler kızıla boyanmasın

yalnız benimle büyüt güllerini, ne olur

gönlümün tarih olmuş devleri yeniden uyanmasın

kıvılcım süzülüyor yaslı kirpiklerinden

üzerime savurma küllerini, ne olur

tutkular alev alev hüzne pervane olur

ağlama, çaresizlik kapıya dayanmasın

ya arala gizemli bütün perdelerini

bir rüya çizgisinde şenlensin aynalarım

ya da hücre gibi kapat bana kendini

karışayım yeniden teraddüt sellerine

birer birer kırılıp dökülsün aynalarım

sebil eyle sonunda her düşmana kendini

Nurullah Genç