Balaban'ım | Abdurrahim Karakoç

BALABAN'IM

Geldi gönderdiğin şiirden mektup

Arada bir böyle yaz Balaban'ım

Zaman siciminin ucundan tutup

Bazen bağla, bazen çöz Balaban'ım

Fikir gölü derinleşir girdikçe

Dostluk gülü gümrah açar derdikçe

Sıhhat, zaman, mekan, imkan verdikçe

Cevapsız bırakmam, söz Balaban'ım

Ahval-i aleme kafayı takma

Allah Kerim, sabrı elden bırakma

İlmi düstur eyle, imanı sakla

Gayrisi savrulan toz Balaban'ım

Huzur içte gerek, kabukta değil

Vuslat acelede, çabukta değil

Akıl da baştadır, topukta değil

Çile yemekteki tuz Balaban'ım

Ahlakı, töreyi kenara atan

Dine 'Afyon' diyen, vatanı satan

Müslüman olamaz, Türk değil zaten

Dayanmaz görmeye göz Balaban'ım

Demişler ya 'Kuvvet birlikten doğar'

Kar, yağmur zamanı gelince yağar

Nasihatım o ki dinlersen eğer

İşaret 'ben' değil 'Biz' Balaban'ım

Çevremizi saran türlü ihanet

Gün geçtikçe görünüyor daha net

Başlangıçta bilmek değil kehanet

Bağrımıza girmiş köz Balaban'ım

Zaman geldi esir olduk maddeye

Zaman geldi hasır olduk caddeye

Zaman geldi küsur olduk şetteye

Daha bunlar bize az Balaban'ım

Dört yanımı gurbet yazmış kaderim

Dosttan mektup gelir, biter kederim

Gözlerinden öper, selam ederim

Aydınlık günlerde gez Balaban'ım

Abdurrahim Karakoç