Mesnevi Bahçesi

Öte âleme bağ olan şeyler; ağız ve boğazdır Onları kapa da ötel

Bâki nur, bu aşağılık dünyanın ardındadır Unutma ki; süt de kan nehirlerinin içinden akarak saf oldu

Bir akıl başka bir akılla birleşirse, kötü söz ve kötü işe engel olmuş demektir Nefis başka bir nefsle dost olursa, akıl işe yaramaz hale gelir Akıl başka akılla birleşti mi yol görünür, nefs başka nefsle birleşti mi yol kapanır

Bilgiyle uyumak, uyanıklıktır
*Ruh, ilim ve akılla dosttur
*Hayvan padişahın mevkiini bilebilse, öküzle eşek de Allah’ı görürdü
*Sabır, kurtuluşun anahtarıdır Sabır, gözün perdesini açar; gönlü yarar açar Gönül saf hale gelince de toprak ve su haricinde suretler görürsün
Güzel; güzeli sever

Can aynası, ancak sevgilinin yüzüdür

Mal çöptür Ama boğazına da bir takıldı mı âb-ı hayatı içmene engel olur

Nice dualar vardır ki; helak olmanın ta kendisidir Onun için Allah kabul etmez onları

İnsanların çoğu; insan yiyicidir Selam verseler de pek emin olma

Aslan gibi avını kendin avlaYabancının yaltaklanmasını, akraba desteğini falan unut

*Musa, dağda bir çobana uğradı Çoban aklınca Allah’ı zikrediyordu Şöyle diyordu:
“Hey koca Tanrı! Gel bana sakalını tarayayım, gel bitini ayıklayayım, gel sana süt içireyim, gel de kulübemde dinlen”
Musa hiddetlendi:
“Behey sersem, Allah’la nasıl konuşursun? Dua ederken kâfir oldun gitti, behey akılsız”
Çoban bir feryat etti ki, ağlayarak tası tarağı bıraktı çöllere düştü Allah Musa’ya vahyetti;
“Kulumla arama girmeye utanmaz mısın? O ne güzel beni kendi aklı ve gönlünce anardı Ey Musa sen Allah’a yaklaştırmaya mı geldin uzaklaştırmaya mı?”
Musa hatasını anladı ve üzüldü de çobanın ardına düştü Çoban çöllerde idi artık Musa “Hakkını helal et, sürünün başına dön” dedi Çoban “Sen beni azarlayana dek ben dünyada idim Şimdi Rabbim beni öyle bir nurla ateşledi ki durmam artık, perde açıldı ey Musa!” dedi ve gözden kayboldu