Bir İhtiyarın Cenazesi..

Bir zaman çok zengin bir adam, çocuklarına şöyle vasiyette bulunur:

Ben ölüp yıkanınca, şu eski çoraplarımı ayağıma geçirin, ben bunlarla gömülmek istiyorum

Vakit saat gelir bu zengin vefat eder

Cenaze yıkandıkdan sonra oğulları çorapları alıp getirirler:

Babamızın vasiyeti var, şu eski çorapları ona giydireceğiz derler

Cenazeyi yıkayan hoca efendi bunu katiyyen kabul etmez

Bu sefer müftüye çıkarlar O da

Dinimizde böyle birşey yok deyip reddeder

İster istemez, babalarının vasiyetinden vazgeçmek mecburiyetinde kalırlar

Cenazeyi defnedip kabirden evlerine dönünce komşularından biri elinde bir mektupla gelir

Babanız çok önceleri bu mektubu, bana vererek, benim cenazem gömülüp oğullarım eve dönünce kendilerine ver demişti der

Mektubu açıp okuyunca, babalarının en son ibretli dersini şu ifadelerle verdiğini görürler:

Evlatlarım, işte gördünüz; eski çoraplarımı bile kabrime götüremedim Aklınızı başınıza alınız Ne yapacaksanız hayatta yapıp öbür aleme gönderiniz Aldanmakta fayda yok

emeğine sağlık

ATEŞ DÜNYADAN GİDİYOR

Abbasi'lerin ünlü halifesi Harun Reşid zamanında yaşamış olan Behlül Dana (VIII yüzyıl) dönemin evliyasındandı Zaman zaman aklından zoru olan kimselere has tavırlar takınır, herkes de bundan dolayı kendisini deli sanırdı Ama bunu maksatlı yapardı Behlül daima Harun Rediş'in yakınında bulunur, çeşitli sebepler hasıl ederek onu uyarırdı Bir gün Behlül, üstü başı toz toprak içinde uzun bir yolculukan gelmiş olmanın belirtileri ile Harun Reşid'in huzuruna çıktı Harun Reşid sordu:

- Be ne hal Behlül, nereden geliyorsun?

- Cehennemden geliyorum ey hükümdar

- Ne işin vardı cehennemde?

- Ateş lazım oldu da ateş almaya gittim

- Peki, getirdin mi bari?

- Hayır efendim getiremedim Cehennemin bekçileriyle görüştüm, onlar "Sanıldığı gibi burada ateş bulunmaz, ateşi herkes dünyadan kendisi getirir" dediler