Allahu Ekber,Allahu Ekber!

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-09-2012

Sessizlik,bazen çok şey anlatıyordu insanoğluna

Lakin insanoğlu varamıyordu farkına

Ah bir varsa!
Gecenin en kıymetli saatlerinde düşünüyordu genç adam

Hani denir ya kendini hesaba çekmek

İşte buydu onun yaptığı

Sessizlik birşeyler fısıldıyor olmalıydı kulağına

Dinliyordu aslında, ama anlamıyordu

Ya da anlıyor muydu yoksa!
Anlamazlıktan geliyordu

Kalbindeki fırtınaların farkındaydı

Fakat sessizliğin anlattıklarını dinlemek ve daha fenası anlamak,onun yaşam tarzına uymayacaktı!
Hep huzuru aradı ömrü boyunca

Neler yapmadı ki

Terapiler,meditasyonlar,çeşitli ilaçlar

Maddiyat,maddiyat,yine maddiyat

Olmadı

Birşeyler vardı eksik kalan

Ama birşey de vardı kalbine derman olan,lakin bulunmayan

Belki de bu sessizlik,kalplerin tedavi yöntemini söylüyordu ona,ah bir anlasa!
Zaman sonra sessizlik, yerini bir sese bırakıyordu

-Allahu ekber,Allahu ekber!
Şaşırıyordu

Belki de bu zamana kadar duymuş olduğu ve önemsemediği o ses,ilk defa kendine farklı geliyordu

Ne olmuştu da bu kadar ürpermişti,alt tarafı, ezan okunuyordu

Ve ilginç olan,ezan okundukça bir ferahlama hissediyordu!
Birden dedesi aklına geldi

Ne de güzeldi

Ezan onun için çok şey demekti

Bir sonraki namaz vaktinin gelmesini iple çekerdi

Ak sakalları nur yüzünü süslerdi

Ve genç adam,dedesi namaz kılarken uzaktan beri onu izlerdi

Kendisine itiraf edemese de dedesine imrenirdi

Ne güzel bir hayat! Allahtan başkasına eyvallah çekmemek,dünyalıkları elinin tersiyle itmek,fani güzelliklere kapılmayıp onlarla tefekkür etmek,tatlı dilli,güler yüzlü,muhabbetli yaşayıp gitmek ve en güzeli de kırmamak insanları,kötü söylememek,kibir göstermemek,tevazu ile hoşgörmek

Sahi şimdiki dindarlar hiç de benzemiyordu dedesine değil mi?
İki rekat namaz kılan evliya sanıyordu kendisini

Herkes başkalarının günahlarını dolamıştı diline

İçkinin bir damlasını ağzına sürmemekle övünenler,gıybet ile sarhoş olmuşlardı haberleri olmadan

Oysa,insan başkalarının günahlarını konuşmamalı diyordu dedesi

İlle konuşacaksa da kendi günahlarından bahsetsin varsa yüreği!
Kendi günahlarını da bir tek kendisiyle konuşmalıydı insan

Kendisine itiraf etmeliydi kendisini

İnsan evladı,herkesten önce kendisine karşı dürüst olmasını bilmeliydi

En önemlisi de yaptığı işin günah olduğunu kabul etmeliydi

Ezan bitmişti

Genç adam gözlerinin dolduğunu farketti

Yapacağı şey zor değildi

Güzelce bir abdest alması gerekliydi

Ama üşendi

Kalbi kendisinden şikayetçiydi

Tevbe isterdi

Ama genç adam hep erteledi

Allah(c

c),denizlerin köpükleri kadar da günahınız olsa,tevbe edin,bağışlayayım! diye ayet indirdi

Peygamber(s

a

v),;tevbe eden hiç günah işlememiş gibidir diye bildirdi

Genç adam dinlemedi

Kendi içinde tanrılaştırdığı yaşam tarzı izin vermedi

O,kalbini değil nefsini seçti

Kalbi son kez tevbe istedi

Fakat isteğine cevap gelmedi

Ertesi sabah genç adam yatağında ölü bulundu

Vefatına ise,kalp krizi teşhisi konuldu

10-09-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Allahu Ekber,Allahu Ekber! Sessizlik,bazen çok şey anlatıyordu insanoğlunaLakin insanoğlu varamıyordu farkına Ah bir varsa! Gecenin en kıymetli saatlerinde düşünüyordu genç adam Hani denir ya kendini hesaba çekmekİşte buydu onun yaptığı Sessizlik birşeyler fısıldıyor olmalıydı kulağınaDinliyordu aslında, ama anlamıyordu Ya da anlıyor muydu yoksa! Anlamazlıktan geliyorduKalbindeki fırtınaların farkındaydıFakat sessizliğin anlattıklarını dinlemek ve daha fenası anlamak,onun yaşam tarzına uymayacaktı! Hep huzuru aradı ömrü boyuncaNeler yapmadı kiTerapiler,meditasyonlar,çeşitli ilaçlar Maddiyat,maddiyat,yine maddiyatOlmadıBirşeyler vardı eksik kalanAma birşey de vardı kalbine derman olan,lakin bulunmayan Belki de bu sessizlik,kalplerin tedavi yöntemini söylüyordu ona,ah bir anlasa! Zaman sonra sessizlik, yerini bir sese bırakıyordu -Allahu ekber,Allahu ekber! ŞaşırıyorduBelki de bu zamana kadar duymuş olduğu ve önemsemediği o ses,ilk defa kendine farklı geliyordu Ne olmuştu da bu kadar ürpermişti,alt tarafı, ezan okunuyorduVe ilginç olan,ezan okundukça bir ferahlama hissediyordu! Birden dedesi aklına geldiNe de güzeldiEzan onun için çok şey demektiBir sonraki namaz vaktinin gelmesini iple çekerdiAk sakalları nur yüzünü süslerdi Ve genç adam,dedesi namaz kılarken uzaktan beri onu izlerdiKendisine itiraf edemese de dedesine imrenirdi Ne güzel bir hayat! Allahtan başkasına eyvallah çekmemek,dünyalıkları elinin tersiyle itmek,fani güzelliklere kapılmayıp onlarla tefekkür etmek,tatlı dilli,güler yüzlü,muhabbetli yaşayıp gitmek ve en güzeli de kırmamak insanları,kötü söylememek,kibir göstermemek,tevazu ile hoşgörmek Sahi şimdiki dindarlar hiç de benzemiyordu dedesine değil mi? İki rekat namaz kılan evliya sanıyordu kendisiniHerkes başkalarının günahlarını dolamıştı dilineİçkinin bir damlasını ağzına sürmemekle övünenler,gıybet ile sarhoş olmuşlardı haberleri olmadan Oysa,insan başkalarının günahlarını konuşmamalı diyordu dedesiİlle konuşacaksa da kendi günahlarından bahsetsin varsa yüreği! Kendi günahlarını da bir tek kendisiyle konuşmalıydı insanKendisine itiraf etmeliydi kendisini İnsan evladı,herkesten önce kendisine karşı dürüst olmasını bilmeliydiEn önemlisi de yaptığı işin günah olduğunu kabul etmeliydi Ezan bitmiştiGenç adam gözlerinin dolduğunu farkettiYapacağı şey zor değildiGüzelce bir abdest alması gerekliydiAma üşendi Kalbi kendisinden şikayetçiydiTevbe isterdiAma genç adam hep erteledi Allah(cc),denizlerin köpükleri kadar da günahınız olsa,tevbe edin,bağışlayayım! diye ayet indirdiPeygamber(sav),;tevbe eden hiç günah işlememiş gibidir diye bildirdi Genç adam dinlemediKendi içinde tanrılaştırdığı yaşam tarzı izin vermediO,kalbini değil nefsini seçti Kalbi son kez tevbe istediFakat isteğine cevap gelmedi Ertesi sabah genç adam yatağında ölü bulundu Vefatına ise,kalp krizi teşhisi konuldu