Savaşçılar-Ortaçağ şövalyeleri

Savaşçılar-Ortaçağ şövalyeleri





Roma İmparatorluğu'nun çöküşünden sonra İS 7 yüzyıldan 13 yüzyıl sonlarına kadar tüm Avrupa'ya feodal sistem egemen oldu (bak Feodalizm) Serf ya da toprak kölesi adı verilen, şatolarda yaşayan soyluların (senyör) egemenliği altında, işledikleri toprağa bağlı olarak yaşay an insanlar yılda 40 gün soylu şövalyeler yönetiminde askerlik yaparlardı Soylu çocukları yedi yaşındayken senyörün yanında hizmete girer at uşaklığı, silahtarlık gibi görevler üstlenir ve yeterince eğitildikten sonra şövalye olurdu




Ortaçağda atlı şövalyeler önceleri zincirden yapılan zırhlar giyerdi; daha sonra metal levhalardan yapılan zırhlar da kullanıldı (bak Zirh) Serfler ata binmez ve zırh kullanmazdı Bir serfin zırhlı bir şövalye karşısında kullanabileceği tek silah uzun yaylardı Bu yaylarla atılan 1 metre boyundaki oklar genellikle zırhı delerdi Ama okçu, bu okları kullanmak için gerekli güç ve becerinin yanı sıra, saldıran bir şövalyenin karşısında durarak ok menziline girmesini bekleyebilmek için büyük bir cesarete de sahip olmalıydı Bazen de okçular, kendilerini koruyacak bir dizi sivri uçlu kazığın gerisinde durarak ok atarlardı