Varlık Felsefesinde Realizm Hakkında

Varlık Felsefesinde Realizm Hakkında

Felsefe tarihinin en karmaşık akımı olan realizm, genellikle bilincimiz dışında bir gerçeklik olduğunu ve doğal olarak da varlığı kabul eder Bu varlık, genellikle madde ve doğa olarak anlaşılır

Ancak evrenin asıl gerçeğinin madde dünyası değil, idealar dünyası olduğunu söyleyen Platon da realisttir Hatta orta çağda, bireysel varlıkların ve olayların değil, türlerin ve genel hükümlerin gerçek olduğunu savunan "kavram realizmi" ortaya çıkmıştır Platonculuğun bir yorumu olan bu akıma göre üçgen, baba, ağaç, insan gibi genel kavramlar gerçektir Adcıların (nominalistler) dediği gibi şu üçgen, Ali Baba, kayısı ağacı, bu insan gerçek değildir Adcı olmayanlar da tek tek varlıkları gerçek kabul edip, onlara verilen genel kavramları gerçek olarak kabul etmiyorlardı

Daha sonraki felsefi gelişmeler içinde, gerçeklik anlayışı değişti Ama gene de Descartes'ta, düşünce ürünü genel fikirler gerçek olarak kabul ediliyordu Kant, düşünen zihin dışında bir maddi gerçekliğin olduğunu kabul ediyordu Ancak bizim için gerçek dünya, bir takım fenomenlerden ibaret idi Fichte'de de gerçek ile düşünce arasındaki gidip gelmeler, onu hem realist hem de idealist yapıyordu

20 yüzyılda yeni realistler (Morgan, Whitehead, Munn, Russel, Alexander, Broad, Price, Ayer vs) genellikle mantık ve matematik yardımıyla bilimsel metot ve kavramları incelediler Onlara göre en yüksek değer bilimdir Burada, idealizm ve maddeciliğin kısır döngülerine düşmeden dil ile gerçeklik bağlantısını doğru olarak kurmak istediler