Hüsn ü Aşk, 151-200. Bölüm

**Equinox** · 07-31-2009

Hüsn ü Aşk, 151-200 Bölüm

151 Ol mevt hayât-ı câvidândır / Ger nefs için istene ziyândır
151

O ölüm, ebedî bir yaşayıştır, ama nefis için istenirse ziyandır

152 Maksûd hemîn rızâ gerektir / Ol kasde dahı atâ gerektir
152

Maksat ancak senin rızanı kazanmak

Fakat bu maksada erişmek de senin lûtfunla olur

153 Kaldı orada esîr-i hasret / Ne tâb-ı güzer ne fikr-i avdet
153

Aşk orada hasret esiri olup kaldı

Ne geçmeğe kudreti vardı, ne geri dönme fikrine düşmüştü

154 Nutka gelip aşkar-ı gül-endâm / Dedi ne sebebden ettin ârâm
154

O gülbedenli aşkar söze geldi neden durup kaldın dedi

(Aşkar, kızıl renkli at)
155 Aşk eyledi dürr-i eski rîzân / Söz söyledi hemçü dürr-i galtân
155

Aşk gözyaşı incilerini döküp yuvarlanıp giden inci taneleri gibi sözlere başladı

156 Gayret gibi yok per ile bâlim / Bu âteş ile nic'ola hâlim
156

Gayret gibi kanadım yok ki, Bu ateşle halim ne olacak benim?
157 Şâhin değilim ki edip âheng / Pervâz edeyim hezâr ferseng
157

Şahin değilim ki davranıp kanatlarımı açayım da uçup binlerce fersah yol alıp gideyim

158 Aşkar süzülüp misâl-ı ankâ / Ol âteşe girdi bî-muhâbâ

158

Aşkar ankâ gibi süzülüp korkusuzca o ateşe girdi

Âgâhî dâden-i Suhan be sûret-i Tezerv / Suhan'ın Sülün Şeklinde Gelip Aşk'ı Uyarması

159 Gûş etti ki bir tezerv-i ser-keş / Bu gûne verir peyâm-ı âteş
159

Serkeş yani baş çekmiş bir sülünün şu çeşit ateşli bir haber verdiğimi duydu

160 Kim duhter-i şâh-ı Çîn'dir ol / Hüsn anlama nakş-ı kîndir ol
160

Diyordu ki : O, Çin şâhınn kızıdır; onu Hüsn sanma; kinin nakşıdır, yani kendisidir

161 Ol duhterin adı Hüş-rübâdır / Âdem-küşdür perî-likâdır
161

O kızın adı Hüşrübâ (akıl kapan)'dır; peri yüzlüdür ama adam öldürür

162 Bu bağa gelirse yarın ol mâh / Zât'üs-Suvere' alır seni âh
162

Yarın o ay bu bahçeye gelirse eyvahlar olsun, seni alıp Zât'us-Suver'e götürür

163 Aşk aklını başına edüp cem' / Bî sûd idi liyk yandı çün şem'
163

Aşk, aklını başına topladı ama mum gibi yanmıştı bir kere; faydası yoktu artık

164 Kaldı o gül-i harîm-i vuslat / Ol bağda hemçü bûm-ı gurbet
164

O vuslat harîminin gülü, o bahçede, gurbet baykuşu gibi kaldı

165 Fi’l vâki' o duhter-i semen-sâ / Ol bağı yine edindi me'vâ
165

Gerçekten de o yâsemin bedenli kız, gene o bahçeyi yurt edindi

166 Elvân ile her gurûh-ı yektâ / Envâr-ı mücessem idi gûya
166

Eşi bulunmayan her bölük sanki çeşitli renklerle cisimlere bürünmüş nurlardı sanki

167 Pertevleri kıldı reng der reng / Envâr-ı hayâli ceng der ceng
167

Işıkları; renk renk yaptı, hayâl nurları birbirine çarpmadaydı

168 Ammâ ki zemîn-i kal'a-i pâk / Âyine idi çü akl-ı derrâk
168

O tertemiz kalenin zemini, her şeyi anlayan akıl gibi bir aynaydı

169 Her aksden ol zemîn-i pür-nûr / Gösterdi hezâr rûh-ı mahşûr
169

O ışıklı yer, kendisine vuran her şeyden binlerce haşredilmiş can gösterdi

170 Bir taht-ı münevver oldu peydâ / Ol pîr ile Aşk oturdu hemtâ
170

Nurlu bir taht peyda oldu

Tahta o ihtiyarla Aşk

beraberce oturdu

171 Aldılar o şâhı eyleyip azm / Seyrâna o şehri kıldılar cezm
171

O padişah alıp şehri gezdirmeye götürdüler

172 Her gûşede nice bağ ü bûstân / Her birisi reşk-i bağ-ı Rıdvân
172

Her bir bucakta nice bağ, bahçe vardı

Her bir bahçe cennet bahçesinin bile hasedini çekiyordu

173 Gencîneler anda aşkâre / Memzûc idi cevhere sitâre
173

Oradaki defineler açıktaydı, mücevherler yıldızlara karışmıştı

174 Bir nice umûr-ı gayr-ı ma'kûl / Her nazrada Aşk'a oldu mahsûl
174

Her bakışında Aşk'a, aklın almayacağı nice şeyler göründü

175 Aşk etti bir iki saat âram / Tâ kim gele pîr vere peygâm
175

Aşk bir iki saat durdu, bekledi; o ihtiyarın gelip haber vermesini bekledi

176 Bir gulgule koptu kasr içinde / Kim görmemiş idi asr içinde
176

Birden köşkün içinde öyle bir gürültü koptu ki âlem de o çeşit gürültü görülmemişti,
177 Âvâz-ı sürûr-ı nây u tunbûr / Bir velvele hemçü nefha-i sûr
177

Ney ve tanburların neşeli sesleri duyuluyordu

Sûr üfürülüyor gibi bir velveledir, kopmuştu

178 Âvâze-i tabl-ı şâdmânî / Âsâr-ı neşât-ı câvîdânî
178

Sevinç davulları çalınıyor, ebedi sevinç belirtileri beliriyordu

179 Bir perde açıldı nâ be-hengâm / Aşk oldu tahayyür ile sersâm
179

Beklenmedik bir anda bir perde açılıverdi

Aşk hayretler içinde kaldı, aklı başından gitti

180 Bir hâl-i garîb oldu peydâ / Kim eylemez idi Aşk hulyâ
180

Görülmemiş, şaşılacak öyle bir hal oldu ki Aşk, bunu hayaline bile getirmemişti

181 Kim gayret ü Hayret ile İsmet / Geldiler ana berây-ı hidmet
181

Gayret ile İsmet ona hizmete geldiler

182 Hem dahı Suhan o pîr-i enver / Munlâ-yı Cünunda besberâber
182

Hem de Suhan, o apaydın ihtiyar, Cünun mollası ile beraber göründü

183 Tebşîr kılıp Suhan mukaddem / Dedi ki eyâ hidîv-i ekrem
183

Önce Suhan müjdeledi, ey ulu emir dedi

184 Bu hâli bilir misin hele sen / Sen kandasın ü dahı kimim ben
184

Bu hali bilir misin sen? Sen neredesin ben kimim?
185 Bu şehr ne şehr-i dil-sitândır / Bu bağ ne bağ u bûstandır
185

Bu şehir, gönül alan nasıl bir şehirdir, bu bağ, bu bahçe ne biçim bağdır, bahçedir?
186 Seyr ü seferin ne râhdandır / Zûr u hünerin ne şâhdandır
186

Nereden yola çıktın, hangi yoldan geldin? Kuvvetin, hünerin hangi padişahtan meydana geldi?
187 Yâdında mıdır Benî-Mahabbet / Nüzhet-geh-i Ma'ni cây-ı vuslat
187

Sevgioğulları, Mânâ gezinti yeri, o buluşma yeri alklında mı?
188 Bu işte o bağ-i bî-bedeldir / Bu hâne henüz ol mahaldir
188

Orası işte o eşsiz bahçe, bu ev hâlâ orası

189 Kim bunda ne gûl var ne evhâm / Ne dîv-i siyâh u zişt peygâm
189

Burada ne gulyabani var, ne evham

Ne kapkara dev var, ne çirkin haber

190 Ne âteş-i sihr ü ne şitâ var / Ne bîm-i helâk ü ne belâ var
190

Ne büyü ateşi var, ne kış

Ne ölüm baykuşu var, ne belâ

191 Bil cümle neşât-ı câvidânî / Envâ'-ı sürûr u şâdmânî
191

Burada tamamıyle ebedîlik neşesi, sonsuz bir sevinç, zevkin sefanın çeşitleri var

192 Fehmeyle ki bu garîb sırdır / Erbâb-ı ukûle müstetirdir
192

Anla bunu, görülmemiş eşsiz bir sırdır bu

Akıllılardan gizlidir

193 Ben ol Suhan'ım ki edip ikdâm / Çehden sana râhı etdim i'lâm
193

Ben o Suhan'ım ki kuyuya vardım, sana kurtuluş yolunu bildirdim

194 Câdûyı helâk eden ben idim / Bu yolları pâk eden ben idim
194

Cadıyı öldüren bendim, bu yollan temizleyen gene bendim

195 O bülbül o tûtî-i suhan-gû / Hem ben idim ol tezerv-i dil-cû
195

O bülbül, o söz söyleyen dudu kuşu, o gönül alan, sevimli sülün hep bendim

196 Ol pîr-i tabîb-i pâk-tıynet / Bendim sana eyledim delâlet
196

O yaratılışı temiz hekim de bendim, sana yol gösterdim

197 Geldim yine da'vet-i visâle / Vâkıf olagör meâl-i hâle
197

Şimdi gene buluşmaya, kavuşmaya davetçi olarak geldim, artık bu halin ne olduğunu anla

198 Bulmağa zuhûr bu mebâhis / Bir geç-nazar olmuş idi bâis
198

Bu şeylerin meydana gelmesine eğri, yanlış bir bakış sebep oldu

199 Kim Aşk Hüsün'dür ayn-i Hüsn Aşk / Sen râh-ı galatda eyledin meşk
199

Çünkü Aşk Hüsn'dü, Hüsn de Aşk'ın kendisi

Sen ise yanlış bir yol tutmuştun

200 Birlikte bu kıyl ü kâl yokdur / Ol farzda hîç muhâl yokdur

200

Birlikte bu dedikodu yoktur

O zanda olmayacak şey hiç bulunmaz

Konu Araçları	Bu Konuda Ara
Yazıcı Çıktısını Göster Sayfayı E-posta ile Yolla	Bu Konuda Ara: Gelişmiş Arama
Görünüm Modları

07-31-2009	#1
Equinox	Hüsn ü Aşk, 151-200. Bölüm Hüsn ü Aşk, 151-200 Bölüm 151 Ol mevt hayât-ı câvidândır / Ger nefs için istene ziyândır 151 O ölüm, ebedî bir yaşayıştır, ama nefis için istenirse ziyandır 152 Maksûd hemîn rızâ gerektir / Ol kasde dahı atâ gerektir 152 Maksat ancak senin rızanı kazanmak Fakat bu maksada erişmek de senin lûtfunla olur 153 Kaldı orada esîr-i hasret / Ne tâb-ı güzer ne fikr-i avdet 153 Aşk orada hasret esiri olup kaldı Ne geçmeğe kudreti vardı, ne geri dönme fikrine düşmüştü 154 Nutka gelip aşkar-ı gül-endâm / Dedi ne sebebden ettin ârâm 154 O gülbedenli aşkar söze geldi neden durup kaldın dedi (Aşkar, kızıl renkli at) 155 Aşk eyledi dürr-i eski rîzân / Söz söyledi hemçü dürr-i galtân 155 Aşk gözyaşı incilerini döküp yuvarlanıp giden inci taneleri gibi sözlere başladı 156 Gayret gibi yok per ile bâlim / Bu âteş ile nic'ola hâlim 156 Gayret gibi kanadım yok ki, Bu ateşle halim ne olacak benim? 157 Şâhin değilim ki edip âheng / Pervâz edeyim hezâr ferseng 157 Şahin değilim ki davranıp kanatlarımı açayım da uçup binlerce fersah yol alıp gideyim 158 Aşkar süzülüp misâl-ı ankâ / Ol âteşe girdi bî-muhâbâ 158 Aşkar ankâ gibi süzülüp korkusuzca o ateşe girdi Âgâhî dâden-i Suhan be sûret-i Tezerv / Suhan'ın Sülün Şeklinde Gelip Aşk'ı Uyarması 159 Gûş etti ki bir tezerv-i ser-keş / Bu gûne verir peyâm-ı âteş 159 Serkeş yani baş çekmiş bir sülünün şu çeşit ateşli bir haber verdiğimi duydu 160 Kim duhter-i şâh-ı Çîn'dir ol / Hüsn anlama nakş-ı kîndir ol 160 Diyordu ki : O, Çin şâhınn kızıdır; onu Hüsn sanma; kinin nakşıdır, yani kendisidir 161 Ol duhterin adı Hüş-rübâdır / Âdem-küşdür perî-likâdır 161 O kızın adı Hüşrübâ (akıl kapan)'dır; peri yüzlüdür ama adam öldürür 162 Bu bağa gelirse yarın ol mâh / Zât'üs-Suvere' alır seni âh 162 Yarın o ay bu bahçeye gelirse eyvahlar olsun, seni alıp Zât'us-Suver'e götürür 163 Aşk aklını başına edüp cem' / Bî sûd idi liyk yandı çün şem' 163 Aşk, aklını başına topladı ama mum gibi yanmıştı bir kere; faydası yoktu artık 164 Kaldı o gül-i harîm-i vuslat / Ol bağda hemçü bûm-ı gurbet 164 O vuslat harîminin gülü, o bahçede, gurbet baykuşu gibi kaldı 165 Fi’l vâki' o duhter-i semen-sâ / Ol bağı yine edindi me'vâ 165 Gerçekten de o yâsemin bedenli kız, gene o bahçeyi yurt edindi 166 Elvân ile her gurûh-ı yektâ / Envâr-ı mücessem idi gûya 166 Eşi bulunmayan her bölük sanki çeşitli renklerle cisimlere bürünmüş nurlardı sanki 167 Pertevleri kıldı reng der reng / Envâr-ı hayâli ceng der ceng 167 Işıkları; renk renk yaptı, hayâl nurları birbirine çarpmadaydı 168 Ammâ ki zemîn-i kal'a-i pâk / Âyine idi çü akl-ı derrâk 168 O tertemiz kalenin zemini, her şeyi anlayan akıl gibi bir aynaydı 169 Her aksden ol zemîn-i pür-nûr / Gösterdi hezâr rûh-ı mahşûr 169 O ışıklı yer, kendisine vuran her şeyden binlerce haşredilmiş can gösterdi 170 Bir taht-ı münevver oldu peydâ / Ol pîr ile Aşk oturdu hemtâ 170 Nurlu bir taht peyda oldu Tahta o ihtiyarla Aşk beraberce oturdu 171 Aldılar o şâhı eyleyip azm / Seyrâna o şehri kıldılar cezm 171 O padişah alıp şehri gezdirmeye götürdüler 172 Her gûşede nice bağ ü bûstân / Her birisi reşk-i bağ-ı Rıdvân 172 Her bir bucakta nice bağ, bahçe vardı Her bir bahçe cennet bahçesinin bile hasedini çekiyordu 173 Gencîneler anda aşkâre / Memzûc idi cevhere sitâre 173 Oradaki defineler açıktaydı, mücevherler yıldızlara karışmıştı 174 Bir nice umûr-ı gayr-ı ma'kûl / Her nazrada Aşk'a oldu mahsûl 174 Her bakışında Aşk'a, aklın almayacağı nice şeyler göründü 175 Aşk etti bir iki saat âram / Tâ kim gele pîr vere peygâm 175 Aşk bir iki saat durdu, bekledi; o ihtiyarın gelip haber vermesini bekledi 176 Bir gulgule koptu kasr içinde / Kim görmemiş idi asr içinde 176 Birden köşkün içinde öyle bir gürültü koptu ki âlem de o çeşit gürültü görülmemişti, 177 Âvâz-ı sürûr-ı nây u tunbûr / Bir velvele hemçü nefha-i sûr 177 Ney ve tanburların neşeli sesleri duyuluyordu Sûr üfürülüyor gibi bir velveledir, kopmuştu 178 Âvâze-i tabl-ı şâdmânî / Âsâr-ı neşât-ı câvîdânî 178 Sevinç davulları çalınıyor, ebedi sevinç belirtileri beliriyordu 179 Bir perde açıldı nâ be-hengâm / Aşk oldu tahayyür ile sersâm 179 Beklenmedik bir anda bir perde açılıverdi Aşk hayretler içinde kaldı, aklı başından gitti 180 Bir hâl-i garîb oldu peydâ / Kim eylemez idi Aşk hulyâ 180 Görülmemiş, şaşılacak öyle bir hal oldu ki Aşk, bunu hayaline bile getirmemişti 181 Kim gayret ü Hayret ile İsmet / Geldiler ana berây-ı hidmet 181 Gayret ile İsmet ona hizmete geldiler 182 Hem dahı Suhan o pîr-i enver / Munlâ-yı Cünunda besberâber 182 Hem de Suhan, o apaydın ihtiyar, Cünun mollası ile beraber göründü 183 Tebşîr kılıp Suhan mukaddem / Dedi ki eyâ hidîv-i ekrem 183 Önce Suhan müjdeledi, ey ulu emir dedi 184 Bu hâli bilir misin hele sen / Sen kandasın ü dahı kimim ben 184 Bu hali bilir misin sen? Sen neredesin ben kimim? 185 Bu şehr ne şehr-i dil-sitândır / Bu bağ ne bağ u bûstandır 185 Bu şehir, gönül alan nasıl bir şehirdir, bu bağ, bu bahçe ne biçim bağdır, bahçedir? 186 Seyr ü seferin ne râhdandır / Zûr u hünerin ne şâhdandır 186 Nereden yola çıktın, hangi yoldan geldin? Kuvvetin, hünerin hangi padişahtan meydana geldi? 187 Yâdında mıdır Benî-Mahabbet / Nüzhet-geh-i Ma'ni cây-ı vuslat 187 Sevgioğulları, Mânâ gezinti yeri, o buluşma yeri alklında mı? 188 Bu işte o bağ-i bî-bedeldir / Bu hâne henüz ol mahaldir 188 Orası işte o eşsiz bahçe, bu ev hâlâ orası 189 Kim bunda ne gûl var ne evhâm / Ne dîv-i siyâh u zişt peygâm 189 Burada ne gulyabani var, ne evham Ne kapkara dev var, ne çirkin haber 190 Ne âteş-i sihr ü ne şitâ var / Ne bîm-i helâk ü ne belâ var 190 Ne büyü ateşi var, ne kış Ne ölüm baykuşu var, ne belâ 191 Bil cümle neşât-ı câvidânî / Envâ'-ı sürûr u şâdmânî 191 Burada tamamıyle ebedîlik neşesi, sonsuz bir sevinç, zevkin sefanın çeşitleri var 192 Fehmeyle ki bu garîb sırdır / Erbâb-ı ukûle müstetirdir 192 Anla bunu, görülmemiş eşsiz bir sırdır bu Akıllılardan gizlidir 193 Ben ol Suhan'ım ki edip ikdâm / Çehden sana râhı etdim i'lâm 193 Ben o Suhan'ım ki kuyuya vardım, sana kurtuluş yolunu bildirdim 194 Câdûyı helâk eden ben idim / Bu yolları pâk eden ben idim 194 Cadıyı öldüren bendim, bu yollan temizleyen gene bendim 195 O bülbül o tûtî-i suhan-gû / Hem ben idim ol tezerv-i dil-cû 195 O bülbül, o söz söyleyen dudu kuşu, o gönül alan, sevimli sülün hep bendim 196 Ol pîr-i tabîb-i pâk-tıynet / Bendim sana eyledim delâlet 196 O yaratılışı temiz hekim de bendim, sana yol gösterdim 197 Geldim yine da'vet-i visâle / Vâkıf olagör meâl-i hâle 197 Şimdi gene buluşmaya, kavuşmaya davetçi olarak geldim, artık bu halin ne olduğunu anla 198 Bulmağa zuhûr bu mebâhis / Bir geç-nazar olmuş idi bâis 198 Bu şeylerin meydana gelmesine eğri, yanlış bir bakış sebep oldu 199 Kim Aşk Hüsün'dür ayn-i Hüsn Aşk / Sen râh-ı galatda eyledin meşk 199 Çünkü Aşk Hüsn'dü, Hüsn de Aşk'ın kendisi Sen ise yanlış bir yol tutmuştun 200 Birlikte bu kıyl ü kâl yokdur / Ol farzda hîç muhâl yokdur 200 Birlikte bu dedikodu yoktur O zanda olmayacak şey hiç bulunmaz