Kör Bir Kalem Dilsizliği Mi Hayat Ey Ömrüm? |
10-09-2012 | #1 |
Prof. Dr. Sinsi
|
Kör Bir Kalem Dilsizliği Mi Hayat Ey Ömrüm?Kör Bir Kalem Dilsizliği Mi Hayat Ey Ömrüm? Trenler gelip geçiyor usumun uzayan raylarında lanetli sancısını bırakıp yorgun anıların ağır bir ağrıyı taşıyor bedenime yıllar görmüyor gözlerimdeki ölü boşluğu gelip geçen trenler kalbimin sızısında gam dilimin yakarışında yapraklar ürperiyor usul usul yağmurlarda gözlerim ellerim fırtınalarda kopmuş dal dillerim lal bitkinim ve yurtsuz oyyy dağlar Ey gözleri gözlerimde saklı uçurum ey uçurum boylarında dalveren çiçek gül ömürlere yaslanan sancı gözlerimde üşüyen bu kaçıncı bulut bu kaçıncı yağmur seraplarda bu kaçıncı rüzgâr oluşum dağlarda kör bir kalem dilsizliği mi hayat ey ömrüm? gülücükleri katledilmiş çocukların başına bağlayıp kırılgan yüreklerin yasına ağladığı dağçiçeği mi? Yaralıyım sırtımda bin paslı bıçak yavrusu vurulmuş bir ceylanın bakışları kanatıyor yüreğimi melanet yağmurları iniyor üzerime suların buz kestiği yerdeyim rüzgarın acı estiği yerde bilmem kaç bin yıl ateş aktı toprağıma kaç mevsimsiz kar düştü dağıma geceler ayaz, geceler soğuk uçurumların ve karakışların koynunda öylesine yorgunum zamana başkaldıracak gücüm de yok ve ben düşüyorum uçurumlardan ve ben üşüyorum yüreğine tutunduğum bunu bilmiyor dönmeze vurdu yolunu gitti geri dönmüyor Dalları tutuşmuş bir ormanda aşka yazdığım bütün dizeleri yakıyorum şimdi bütün umutları terkediyorum bir bahardan ödünç aldığım gençliğim yarım kalmış bir şiir değil miydi zaten? ve kanayan bir kalem değil miydi kalbim, kanayan sözcükler düşüren defter sayfalarına bırak ömrümün bütün dallarını silkelesin hayat hayat ki, her sarıldığımda kıyâma durdu hıçkırığa boğup hayallerimi teslim aldı ömrümün en güzel yıllarını Oy dağlar bu yılda gelmedi beklediğim bahar gülmedi karabahtım kalbimin üstüne üstüne yağıyor kar uçup gitti kuşlar çoktan baharımı yaşayamadan sonbahar sardı ömrümü nereye saklanır içimdeki incinmişlikler inince gözlerimde bu ince sızı ve süzülünce yanağımda bu gam müziği Güz geldi usul boylum güz geldi bütün dallar boynu bükük bütün kuşlar yaralı solan çiçeklerime su bekledim yanan yüreğime kar düşmedi bir damla yağmur gelmedi beklediğim bahar oyyyy dağlar Kirpiklerim yorgun yolcuları gözlerimin sesim uçurumlara düşmüş çığlık nereye uçsun ki, kalbimdeki kuşların bir kanadı kırıksa hüzne çıkıyorsa geçtiğim bütün geçitler bütün köprüler yıkıksa ve karalanmışsa yazgının defteri Bu gün de akşam oldu gün uzak dağların yamaçlarında yorgun birazdan saracak yalnızlığımı yine katran karası gece son trende kalktı boşaldı istasyonlar kimsenin gelmediği yerdeyim kimsenin bilmediği, acıların bitmediği yerde Güz geldi yine gelmedi beklediğim tren yoruldum bunca ağrıyı taşımaktan sevgiye tanımlar aramaktan yalan kokan bir dünyada, bir derviş gibi yaşamaktan yoruldum yoruldu yüreğim, beynim, dilim, ellerim, gözlerim Baktığım dağ dorukları yaslandığım duvarlar tutunduğum dallar hepsi yorgun hepsi yoruldu her köşede bir cehennem bekliyor şimdi oy dağlar bu günde doğmadı güneş karlar erimedi gelmedi beklediğim bahar Nuri Can |
Konu Araçları | Bu Konuda Ara |
Görünüm Modları |
|