Edip Cansever - Kaçısına Uğrayan Çicek

KAÇIŞINA UĞRAYAN ÇİÇEK

Şurayı götürün dedim onlara

Buraya da, burayı da

Alın götürün dedim

Çimenlerin tirşe buğusunun üstünden

Tirşe buğunun düşlere değen üstünden

Düşlerin ayçiçeği giysilerinin üstünden

O zaman anlatırım dedim onlara

Pencere önümün niye uçtuğunu

Evet

Dönüp geliyor az sonra

Kolumun altına yerleşiyor

Kendisiyle yer değiştirir gibi

İtiyorum onu, itiyorum, itiyorum

Bütün zamanlar bitti diyorum-anlasa´ya-

İki tek kiraz ağacı kaldı yalnız

İki tek kiraz ağacı

İlkyazlar ve bütün başlangıçlar bitti

Kiraz ağaçları onlar da

Gozlerimin deli kırmızısını yıkamak için

Ağladıkları zaman

Ne vardı sundurmanın üstünde-ne vardı-

Anımsayamıyorum şimdi

-Pek şimdi değil, çoktandır-

Yağmurlar yağdığı zaman büyüyen

Geçmisi olmayan bir saksı mı

Yoksa

Bir sap çiçek mi-saksısız-

Kaçışına uğrayan bir çiçek

Neden olmasın

Yağmurlar

Yağmurlar yağdığı zaman

Sular insanlar gibi geçiyor aklımdan

Mavi aklımdan

Sordular-anımsıyorum-

Bir gün

Neyle örtülürmüş ki su

Suyla demiştim -elbette suyla-

Ya yaşam

Bir başka yaşamla, bir başka, bir başka, bir başka

Oysa bütün yaşamlar bitti

İlkyazlar ve bütün başlangıçlar

Sular

İnsanlar gibi duruyor aklımda

Dişlerimin arasından gösteriyorum ellerimi

Korkuyla kaçışıyor güvercinle karanfil

Dönüp arkama bakmıyorum

Odalar bitti çünkü, merdivenler de

Dışarsı var:şurası, burası, orası

Ve yağmur-yağmurlar-

Ah şu yağmurlar durmasa ya

Ne güzel ıslanıyor ilkyaz

Ne guzel ne guzel ne guzel

Denize zorla sokulmuş

Ağlamaklı bir çocuk gibi