Dün Gece | Abdurrahim Karakoç

DÜN GECE

Çelik testereyle kestim suları

Yıkadım duvara astım suları

Düşümde düşüme girdim dün gece

Buluta yaslandım ışığı tuttum

Seni hatırladım, seni unuttum

Kendimi kendime sordum dün gece

Topladım yolları eyledim yumak

Musalladan gayri görmedim durak

Durmadan düşünüp durdum dün gece

Toprağı boyadım otlar ağladı

Oturdum kalkmadım atlar ağladı

Tuttum yorgunluğu yordum dün gece

Dertler gecikince gidip yokladım

Yırtık bohçalarda umut sakladım

Kırgınlık bağını kırdım dün gece

Şişelerde mahkum çiçek kokusu

Yağdı yüreğime renk renk korkusu

Yok yere yokluğu vurdum dün gece

Ay doğdu gölgeler çöktü üstüme

Hicran alev alev aktı üstüme

Gözümü yollarda gördüm dün gece

Aydınlığa koştum karanlık çıktı

Her sevgi, her vefa bir anlık çıktı

Güç-bela ben bana vardım dün gece

Dosta şiir yazdım "hatıra" dedim

Belki bir dost gele otura dedim

Gönlümü toprağa serdim dün gece

Abdurrahim Karakoç