Steve Ray Vaughan Kimdir?

1972'de ekmek parasını gitar çalarak çıkartmaya kesin kararlı ve mecburiyetten de öyle olmaya mahkum Dallaslı bir velet için Austin'e taşınmak, ölüp cennete gitmekten daha iyi bir şeydi Tüm şehir onun gibi insanlarla doluydu
Austin' de bütün gün enstrümanıyla prova yapabilir, bütün gece klüplerde çalabilir, bütün güzel piliçlerle vakit geçirebilir, canı istediği zaman Georgia çam ağaçlarının üzerinden atlayabilecek derecede kafa bulabilir, sonunda paçayı uykuya kaptırınca en yakın koltukta sızabilirdi (ancak ayaklandığı zaman tüm bunları tekrarlamak üzere güne başlamak şartıyla)
Etrafında, başının etini yiyebilecek ne bir anne baba, ne kurallar veya sorumluluklar konusunda onu sıkıştıracak okul müdürü, ne de karanlık yerlerde onu pusuya yatırıp canına okuma fırsatı kollayan *** oğlanları vardı
17 yaşındaki Steve Vaughan'ın istediği şeyler: müzik, uyuşturucu ve kadınlardı ve Austin'de de bunlardan bolca bulunuyordu
Kanunen henüz içki içebilecek bir yaşta olmadığı halde, kısa Süre içinde Austin'deki barların vazgeçilmez genç gitaristlerinden biri haline geldi Marshall anfilerin volümünü sonuna kadar pompalayıp, zalim ve hayvani bir güç gösterisine dönüşen yaklaşımı, sert bir tonu tanımlıyordu Her zaman bulabildiği en kalın tellerle çalmaktan hoşlanıyordu Bazılarına göre, sonrasında bugünlerinden daha iyi olmadı
20-30 gramlık cigaralık 10 dolar aylık kiralar 75 dolar civarında idi
Gitarı dışında sahip olduğu pek birşey yoktu ve koltuklarda uyuyarak idare ediyordu
En sevdiği, kendine örnek seçtiği gitar idol'ü kendi kardeşi olan Jimmie Vaughan'dı Jimmie Vaughan'ın da kendisinden başka bir hayranı yoktu zaten
Steve için gitarlardan başka hiç birşeyin önemi yoktu
Sahneye çıktığı zaman, kafası önüne eğik, sıkı bir doğaçlama pasajının içinde yol alırken, cennete en yakın olduğu zaman dilimini yaşardı Orada burada koltuklarda yatmak için etrafta dolaşırken bile, baltasını, portatif stereo'sunu ve en sevdiği plakları yanına almayı hiç ihmal etmezdi
Böylece oturup Albert King, Muddy Waters, BB King, Eric Clapton, hatta Jimi Hendrix ile çalıp prova yapardı Elinde gitar olmadan TV bile izleyemeyen bu adamın bir 7-Eleven veya bir Meksika restoranında sırada beklerken, parmaklarının, air gitarının (gerçekte elinde bulunmayan hayali 'hava gitarı') tel ve perdelerinde dolaştığı rivayet olunur Hatta bir rivayete göre Stevie, kız arkadaşı Glenda Maples ve Christian Plicque ile aynı evi paylaşırken bir gün, gürültülü bir ayrılık anının birkaç dakika sonrasında Christian arkadaşının durumunun nasıl olduğunu görmek için odaya bir göz attığında Stevie'i yatakta gitarına sarılmış mışıl mışıl uyur bulur
Grubunu Austin'e taşınması bir yıl bile olmadan, Blackbird dağılır Stevie'e göre, Christian bir "wimp" (koroda söyleyen bir rahibe) gibi şarkı söylüyordu Eğer Stevie gitarının volümünü köklediği zaman, vokal duyulmuyorsa, sorun onundu Bir pansy gibi sahnede at gibi zıplayıp oynayarak gösterişli bir şekilde yürüyen ve sahnede caka satan tüysüz genç bir siyahi oğlan, derisinin rengi doğru olsa bile bir blues grubuna uymuyordu Blackbird'ten zıplar ve gider, bilinmeyenin derinliklerinde kaybolur Ta ki
Marc Benno'nun Porche'sini Austin'e sürdüğü ana kadar
Marc Benno, Hollywood'da meşhur olmuş, Doğu Dallaslı, kıvırcık saçlı, bulunmuş ama sahibi belirsiz, kimsesiz bir şarkı sözü yazarı çocuk, gitarist ve piyanistti
Dallas'ta eskiden stüdyo Club'da izlediği ve çok etkilendiği Jimmie Vaughan'ı arayıp bulduğunda, kendisiyle çalmasını teklif edinceye kadar Stevie, bilinmeyenin derinliklerinde dolaşıyordu
Benno'nun her türlü teklifini reddeden Jimmie onu biraderi Stevie'le tanıştırır Bir Porche'nin içinde gelen kurtuluş, yeraltındaki hazinelerin bekçisi olan cücelerden biri gibi karşısında durmaktadır
Gece Sürüngenleri çok kısa bir Süre içinde oluşturulur ve çok sıkı bir halde turneye çıkarlar
Hayatının hiçbir döneminde olmadığı kadar bir zenginliğin içinde bulur kendini
Bir yüzme havuzu, hizmetçisi ve nereye gitmek isterse onu arabayla oraya götürecek biri vardır "Hey oğlum, LA'da bir köşede duruyorum ve işte karşımdan Chuck Berry geçiyor" der bir telefon klubesinden bir arkadaşıyla konuşurken "Tanrım! inanamıyorum buna"
Olup biten herşey gerçekten de inanamadığı kadardır Bütün bu saltanat çok sürmez ve kendini bir anda tekrardan Austin'de bulur
Bu kez hem meteliksizdir hem de burnu kırılmıştır
Stevie, Doyle ve Billy Etheridge Nighcrawlers grubunu bir arada tutmaya karar verir Hiç olmazsa, kendine çeki düzen verip yoluna girmiş olan Nighcrawlers, bundan önceki durumundan daha azgın bir haldeydiBu arada, Doyle Bramhall'ın büyük kardeşi Ronnie de Austin'e gelir Müzisyenlik açısından Stevie'nin yakınına bile yaklaşamayacağını bildiği halde, beyaz Hammond B-3 orguyla Nighcrawlers'ın funk sounduna katılır Orada, o harekete o enerjiye ayak uydurmaya çalışır
Stevie, bütün kabiliyetine ve gelişmekte olan içgüvenine rağmen, ne zaman Jimmie'nin yanına gitse yine o küçük salak karides kafalı birader kimliğine bürünürdü Ne zaman kendisinin gitar çalışını nasıl bulduğunu Jimmie'ye sorsa aldığı yanıt hep sert olurdu "Eğer ne yaptığını bilmiyorsan buraya gelip bu bok yiyeni çalma ve eğer sonunu getiremeyeceksen hiç birşeye başlama" Bir soloyu acıklı bir şekilde 'dink dink' bitirmenin affedilir bir yanı yoktur çünkü



Nighcrawlers, kısa bir Sürede ZZ Top'un menejeri Bill Ham'in dikkatini çeker Ham, rock 'n'roll çevrelerinde hatırı sayılır biriydi Stevie'yi ilk dinlediği an çok etkilenir ve yüksek sesle Jimmie ve Stevie'yi aynı grupta çaldırmaktan ne kadar hoşlanacağının düşünü yaşar Jimmie her zamanki gibi böylesi bir teklifle fazla ilgilenmez Stevie ise, jimmie'nin olup olmaması umurunda bile değil, Ham'in diyeceklerini duymak ister
Bill Ham, bir grubun huyunu, şevkini, tutum ve gidişatını sınavdan geçirmek için onları birkaç haftalık bir tura çıkarmaktan hoşlanırdı Texas'tan çıkmış en büyük rock'n roll grubu haline gelmeden önce, ZZ Top'un da forma girmesi için gereken kırbaçlamayı da bu metodu kullanarak gerçekleştirmişti Eğer Nighcrawlers, acemi askeri eğitim kampının başka bir şekli olan bu deneyimden sağ çıkabilirse, kendilerini Ham'a ispatlamış olacaktı Ama hesap çarşıdakine uymaz, ve sonunda cehennemin içinden geçen bir tura çıkmaları için Ham'in kendilerini kandırmasına izin verdikleri için, kendi budalalıklarını kendilerine ispatlamış olurlar
Güney'in sadece bir Greyhound otobüs terminalini kaldıracak büyüklükteki , eskiden trenlerin su almak için durduğu tüm ara istasyon kasabalarında durup, üzerinde tek bir prizi bulunan,yerden yirmi santim yüksekliğinde sahneye konulan basamaklı platformu bulunan klüplerde çalarlar Çalarlar çalmasına ama, zaman öylesine diplerde dolaşıyordur ki, grup daha kasabaya varmadan, angajmanların yarısı iptal edilir Gerçekleştirilenlerde ise dinleyici sayısı bir düzinenin altındadır Ham'ın kontrat imzalamış olduğu tek müzisyen Stevie idi Austin'den gelen diğer iki gitar sihirbazları Van Wilks ile Eric Johnson, Ham'in Lone Wolf (Yalnız Kurt) Pruductions ekibinin içinde yeralıyordu Tanrı'nın bu yeşil gezegenindeki önceden ne yapacağının sezilmesi en güç, işbirliği yapmaktan en uzak, kendini en fazla dağıtmış müzisyenlerden biri olan, ZZ Top'dan Dusty Hill'in biraderi Rocky Hill de bu ekipteydi
Çok geçmeden Nightcrawlers'ın ikinci versiyonu Missisippi'nin bir yerlerinde dağılır
Vaughan 1981'de, Otis Rush'un bir şarkısından adını alan Double Trouble'ı kurdu Grupta Johny Winter'ın eski basçısı Tommy Shannon ve davulcu Chris 'Whipper' Layton vardı
1982'de Montreux Caz Festivali'nde olumlu eleştiriler aldıktan sonra Vaughan, Texax Flood'u kaydetti
O yıl David Bowie, yeni 45!liği "Let's Dance" için lead gitarı çalmasını istedi Jimi Hendrix'e saygısını göstermek için "Voodoo Child"ı yorumladı
Zamanımızın bu en büyük blues gitaristi, diğerlerine oranla yine de şanslı sayılırdı Diğerleri gibi, 24 ya da 26'sında değil, otuzaltısında cennetle karşılaştı
27 Ağustos 1990 da helkoptere binerken, konsere gitmek için yolculuk ettiğini sanıyordu Oysa yoculuğu konsere değil gitarından hiçbir zaman ayrılmayacağı başka bir mekanaydı
Yolculuk ettiği helikopter düştü ve Lynyrd Skynyrd'ın başına gelen kazanın bir benzeri daha yaşandı
Adını, müzik tarihine Texas gitar efsanesi olarak yazdırdı
Aptallar kulübünün bir üyesi olup olmadığı tartışılır ama cesedi yakışıklılar arasında adı mutlaka anılır

Albümleri

Texas Flood (1983)
Couldn't Stand the Weather (1984)
Soul to Soul (1985)
In Step (1989)
Family Style (w/ Jimmie Vaughan as the Vaughan Brothers) (1990)
In Session (w/ Albert King) (1999)