Allaha Şükür Etmek - Allaha Neden Şükür Ederiz? Allaha Şükür Etmek Hakkında Bilgiler

Allaha Şükür Etmek - Allaha Neden Şükür Ederiz? Allaha Şükür Etmek Hakkında Bilgiler
Allaha Şükür Etmek - Allaha Neden Şükür Ederiz? Allaha Şükür Etmek Hakkında Bilgiler
*Şükür; verilen nimetleri yerli yerinde kullanmak,Allahü Tealaya isyan etmemek, nimetleri kullanırken sahibini unutmamak, görülen iyiliğe teşekkür etmek demektir

*Şükür; HzAllaha, vermiş olduğu nimet ve ihsan mukabilinde, tazimde bulunmaktır

*Şükür; Allahü Tealanın ihsan ettiği nimetleri dil ile itiraf kalp ile ikrar etmektir

*Nimet; Cenabı hakkın, kullarına ihsan ettiği,onlarında lezzet aldıkları ve istifade ettikleri her şeydir

*Nimetlere şükretmek , ona ikram eden razzakın büyüklüğünü itiraf etmektirBunlara karşılık aldırış etmemek ise küfranı nimettir

*Şükür; Kulların,Cenabı hakkın,kendilerine ihsan etmiş olduğu nimetlerini idrak etmeleri ve bu nimetleri mukabilinde hizmet etmeleridirKişi kendisine gelen iyiliğe layık olmadığı halde ,o iyiliğin kendisine verildiğini bilirse, işte bu şükürdür

***
Teşekkür etmek; bu durumda iyilik yapana * Sen ,bana,layık olmadığım halde iyilikte bulundun,ben bunun idrakindeyim,sana memnuniyetimi ifade ediyorum* demektir

***

*Şükür; İyiliği iyilikle karşılamak demektir

*Şükür; Allahü Tealaya karşı kulun yapması gereken bir vazifedirÇünkü HzAllah onu yaratmış ve sayısız nimetler ihsan etmiştirBu nimetlere karşı kullarının şükran veya küfran yollarından herhangi birini seçmek üzere serbest bırakmıştırKul ,şükür yolunu tercih ederse;elindeki nimetleri ,HzAllahın razı olacağı bir surette sarf ederse,Allahü Teala onun bu şükrünü karşılıksız bırakmaz, nimetini arttırır

ŞÜKÜR

Kur’an’da üzerinde çok durulmuş olan “şükür”, imanın gereği ve müminlerin temel görevidir Nitekim birçok ayette inananlar, aynı zamanda “şükredenler” olarak nitelenmiştir “Şükür” sözcüğü ile zıt anlamdaki “küfran” sözcüğü de, yine bir müminin asla yapmayacağı bir davranış olan “nankörlük” demektir
“Şükür” sözcüğünün bu anlamı, zaman içerisinde farklı hâle getirilmiş ve bu çok önemli kavramın içi boşaltılmıştır İşte bizim bu sözcük / kavram üzerinde tahlil yapma ve öğrendiklerimizi tüm kardeşlerimizle paylaşma ihtiyacımız bu sebepten kaynaklanmaktadır
“Şükür”ün Arapçası ve Kur’an’cası

“ الشّكر - Şükür”; “hayvanın yediği besini, verdiği süt ve semizliği ile belli etmesi” demektir

(Lisan ül Arab; c:5, s:163–165 ve Tac ül Arus; c:7, s:48–51)

Sözcüğün yukarıdaki lügat anlamı biraz daha açılacak olursa “şükür”; “beslenen hayvanın, yediklerinin karşılığını maddeten vermesi” olarak, yani “bir tavuğun yumurta vermesi, bir ineğin süt vermesi, bir koyunun yün vermesi ve her üçünün de et verecek şekilde semirmesi” olarak tanımlanabilir Bu tanımın ifade ettiği karşıt anlamdan ise, beslenen bu hayvanların sahiplerine sesle veya beden dili ile gösterdikleri yaranma, yaltaklanma hareketlerinin “şükür” kapsamında olmadığı anlaşılmaktadır Ama sesi için beslenen papağan, bülbül, kanarya gibi hayvanların ötüşlerini de bir “şükür” olarak değerlendirmek gerekeceği açıktır

Aynı kökten türemiş olan “teşekkür”, “müteşekkir” ve “şükran” sözcükleriyle birlikte Türkçede de kullanılan “şükür” sözcüğü, türevleriyle birlikte Kur’an’da toplam 74 kez yer almıştır

Aşağıda verilen ayetlerdeki anlamları dikkate alındığında görülmektedir ki din terminolojisinde “şükür”; “insanların Allah’ın kendilerine verdiği nimetlere karşı nimetin karşılığını Allah’a vermeleri” demektir
Sözcüğün hem ayetlerdeki kullanımı hem de gerçek anlamı, verilen nimetlere karşılık olarak verilenin, yani “şükür”ün de o nimet cinsinden bir karşılık olmasını gerektirmektedir Diğer bir ifade ile söylenecek olursa, “şükür”ün lâf ile olmayacağı, gerek sözcüğün vazı anlamından gerekse Kur’an’daki kullanımlarından bellidir Ama böyle olmasına rağmen sözcük, gerçek anlamından uzaklaştırılmış ve “dilin şükrü”, “kalbin şükrü” ve “bedenin şükrü” gibi tasniflere tâbi tutulmuştur
Kur’an’da “şükür”ün ne anlama geldiği, aşağıdaki ayetlerde çok net bir şekilde açıklanmıştır:

Lokman; 12–14: Ant olsun ki Biz, Lokman’a “Allah’a şükret!” diye hikmet (zulüm ve fesadı engellemek için konulmuş kanun, düstur ve ilkeler) verdik Kim şükrederse kendisi için şükreder Kim de nankörlük ederse, şüphesiz ki Allah, hiçbir şeye muhtaç değildir, daima övgüye en lâyık olandır

Hani bir zaman Lokman da oğluna öğüt vererek, “Yavrucuğum! Allah’a ortak koşma, hiç şüphesiz ki şirk (Allah’a ortak koşmak), büyük bir zulümdür” demişti

Ve Biz insana, anası ve babası hakkında tavsiyede bulunduk: -Anası onu zayıflık üstüne zayıflıkla taşıdı Onun sütten ayrılması da iki yıl içindedir- “Bana, anana ve babana şükret (karşılık öde)!” Dönüş, ancak Banadır

İsra; 23, 24: Rabbin kesin olarak şunları karar altına aldı: Kendisinden başkasına kul olmayın, anne ve babaya iyi davranın Onlardan biri veya her ikisi senin yanında yaşlanırsa, sakın onlara “öf” deme, onları azarlama İkisine de tatlı ve güzel söz söyle

Merhametinden dolayı onlara alçak gönüllülük kanatlarını indir Ve de ki: “Ey Rabbim! Onlar beni küçükten nasıl terbiye ettilerse, Sen de onlara öyle rahmet et”

Ayetlerde görüldüğü gibi Rabbimiz, kendisi ile birlikte anne ve babaya da şükredilmesini emretmiştir Bize düşen, önce bu ayetlerden ana ve babaya şükretmenin ne anlama geldiğini anlamak ve sonra da buradan hareketle Allah’a şükretmenin ne demek olduğunu doğru şekilde tespit etmektir Bunun için “şükür”ün bir “karşılık ödeme” olduğu unutulmadan, yukarıda verdiğimiz İsra suresinin 24 ayetindeki “Onlar beni küçükten nasıl terbiye ettilerse, Sen de onlara öyle rahmet et” ifadesine dikkat etmek yeterlidir Burada Rabbimiz, çocukları küçükken ana-babanın onlara yaptığı koruma, kollama ve terbiye hizmetlerine işaret etmiştir O hâlde ana babaya şükür de, aynı cinsten bir karşılık olarak onların korunması, kollanması, hoş tutulması şeklinde olmalı, lâfla geçiştirilmemelidir
Ana babaya yapılacak şükür böyle tespit edilince, Allah’a yapılacak şükrün; Allah’ın verdiği nimetleri O’nun yolunda kullanmak ve O’nun rızası için uygun yerlere sarf edip değerlendirmek olduğu kendiliğinden ortaya çıkmaktadır Bu sonuca göre de artık, Kur’an’da geçen şükür ayetlerinin, özellikle de “Hâlâ şükretmeyecekler mi”, “Umulur ki şükredersiniz” ifadelerinin gereği olarak; bir köşeye oturup “Çok şükür ya Rabbi” demek yerine, lütfedilen nimetlerdeki Allah’ın hakkını vermek ve nimetleri Allah’ın öngördüğü tarzda ve yolda harcamak gerektiği anlaşılmalıdır
Şükür Nimet Karşılığıdır

Şükür nimet karşılığıdır Aşağıdaki ayetlere dikkat edilirse rabbimizin şükrü nimet karşılığında istediği görülecektir; Rabbimiz verdiği nimetleri hatırlatıp ondan sonra şükür talebinde bulunmaktadır

Neml; 19: Sonra da o (Süleyman) onun kararından / sözünden gülerek tebessüm etti Ve “Ey Rabbim! Bana ve ana babama verdiğin nimete şükretmemi ve hoşnut olacağın salihi işlememi gönlüme getir ve Rahmetinle, beni salih kullarının içine kat!” dedi

Ahkaf; 15: Ve Biz insana ana ve babasına ihsanı (iyilik yapmayı / güzel davranmayı) tavsiye ettik Anası onu zahmetle taşıdı ve zahmetle bıraktı (doğurdu) Ve onun taşınması ve ayrılması otuz aydır Nihayet insan olgunluk çağına ulaşıp, kırk seneye geldiğinde der ki: “Rabbim! Bana ve ana babama ihsan ettiğin nimetlerine şükretmemi ve senin hoşnut olacağın salihi işlememi sağla Benim için soyumdan salih kimseler kıl Şüphesiz ben Sana yöneldim Ve ben şüphesiz teslim olanlardanım”

Zümer; 7: Eğer inkâr edecek olursanız, artık şüphesiz Allah size hiç bir ihtiyacı olmayandır ve O, kulları için küfre rıza göstermez Ve eğer şükrederseniz, sizin (yararınız) için ondan razı olur Hiç bir günahkâr (suçlu), bir başkasının günah yükünü yüklenmez Sonra Rabbinize döndürüleceksiniz, böylece yaptıklarınızı size haber verecektir Şüphesiz O, sinelerin özünde saklı olanı bilendir

Hacc; 36: Büyükbaş hayvanları da; Biz onları sizin için Allah’ın nişanelerinden kıldık Sizin için onlarda hayır vardır O nedenle ön ayaklarının biri bağlı halde keserken / saf halindeler iken üzerlerine Allah’ın adını anın Sonra yanları yere yaslandığı vakit de onlardan yiyin, ihtiyacını gizleyene ve isteyene de yedirin Böylece Biz onları size boyun eğdirdik Umulur ki, şükredesiniz

A’râf; 10: Ve hiç kuşkusuz Biz sizi yeryüzünde yerleştirdik ve orada size geçimlikler kıldıkne kadar da az şükrediyorsunuz! (sağladık);

Ya Sin; 34, 35: Ve Biz onun ürününden ve kendi elleriyle yaptıklarından yesinler diye orada hurmalıklardan, üzüm bağlarından bahçeler yaptık İçlerinde pınarlardan sular fışkırttık Hâlâ şükretmeyecekler mi?
Ya Sin; 73:Ve onlarda daha birçok menfaatler ve içecekler var Hâlâ şükretmeyecekler mi?

Nahl; 14: Ve O, denizden taze et yiyesiniz ve ondan takındığınız süs eşyasını çıkarasınız diye lütfundan rızk aramanız için denizi sizin emrinize verendir -Gemilerin denizde suyu yararak gittiklerini görüyorsun- Umulur ki şükredersiniz

Nahl; 78: Allah, sizi annelerinizin karnından hiçbir şey bilmezken çıkardı ve umulur ki şükredersiniz diye işitme, görme (duyularını) ve gönüller verdi

Ayrıca şu ayetlere bakılabilir: Fatır; 12, Mülk; 23, Kasas; 73, Müminun; 78, İbrahim; 37, Bakara; 52, 56, 185, Enfal; 26, Âl-i Imran; 123, Neml; 40
Çoğu insanlar iman etmedikleri gibi şükür de etmezler:

Neml; 73: Ve hiç şüphesiz, senin Rabbin, insanlara karşı büyük lütuf sahibidir de, velâkin onların çoğu şükretmiyorlar

Ayrıca şu ayetlere bakılabilir: A’râf; 17, Yunus; 60, Mümin; 61, Yusuf; 38, Bakara; 243, Bakara; 172, Furkan; 62, A’râf; 58, İnsan; 3, Lokman; 31, Şûra; 33, İbrahim; 5, İsra; 3, En’âm; 53, Nahl; 120, 121, Enbiya; 80, A’râf; 144

Sebe’; 13: Onlar, ona mihraplar, timsaller (heykeller) ve havuzlar gibi çanaklar ve sabit kazanlardan her ne isterse yaparlar -Ey Davud hanedanı, şükür için çalışın!- Ama kullarım içinde şükreden de çok azdır

Sebe’; 15: Ant olsun ki Sebe’ kavmi için oturdukları yerde bir ayet vardı: Sağdan ve soldan iki bahçe! -“Rabbinizin rızkından yiyin ve O'nun için şükredin!- “Ne güzel bir belde ve çok bağışlayıcı bir Rab!”

Zümer; 65, 66: Ve ant olsun ki, sana ve senden öncekilere vahyedildi ki: “Ant olsun ki, eğer şirk koşarsan amelin kesinlikle boşa gidecek ve mutlaka kaybedenlerden olacaksın Onun için, tam aksine yalnız Allah’a kulluk et ve şükredenlerden ol

Nahl; 114: Öyleyse Allah’ın size rızk olarak verdiği şeylerden helâl ve temiz olarak yiyin Allah'ın nimetine şükredin, eğer gerçekten sadece O'na kulluk ediyorsanız

Ankebut; 17: Siz Allah’ın astlarından bir takım taştan, ağaçtan putlara tapıyorsunuz ve yalan uyduruyorsunuz Haberiniz olsun ki, o sizin Allah’ın astlarından mabut diye taptıklarınız, sizin için bir rızk vermeye güç yetiremezler Onun için rızkı Allah yanında arayın ve O’na kulluk edin ve O’na şükredin (karşılığını ödeyin) O’na döndürüleceksiniz” demişti

Bakara; 152: Öyleyse Beni anın ki, Ben de sizi anayım Ve Bana şükredin, Bana nankörlük etmeyin
Şüphesiz ki Rabbimiz, Nahl suresinin 18 ayetinde ifade ettiği gibi Gafur’dur, Rahîm’dir ve O insana, insanın sayamayacağı kadar nimet vermiştir Alınan nefesten başlayarak, aile, mal, mülk gibi sahip olunan her şey, her şeyin üstünde olarak da rüşde erdiren kılavuz Kur’an ve Kur’an sayesinde nail olunan iman, hep O’nun verdiği nimetlerdendir Dolayısıyla bütün bu nimetlerin karşılığının Rabbimize bire bir ödenebilmesi olanaksızdır Bu durumda insanın yapacağı şey çok şükretmek, yani mümkün olduğu kadar, imkânlarının elverdiği kadar çok salih işlemektir
Allah şükreden kullarını ödüllendirir:

Kamer; 34, 35: Biz, onların üzerine ufak taş yağdıran bir fırtına gönderdik Lût’un ailesi müstesna Onları katımızdan bir nimet olarak seher vaktinde kurtardık; Biz şükreden kimseyi böyle mükâfatlandırırız

Âl-i Imran;144,145: Ve Muhammed, ancak bir elçidir Ondan önce elçiler gelip geçmiştir Şimdi eğer o ölür veya öldürülürse gerisin geriye mi döneceksiniz? Kim ki de geri dönerse, Allah’a hiçbir şekilde zarar veremez Allah şükredenleri mükâfatlandıracaktır

Ve herkes sadece Allah’ın izniyle vakitlendirilmiş bir yazgı olarak ölür Ve kim dünya karşılığını dilerse, kendisine ondan veririz Kim de ahiret karşılığını isterse ona da ondan veririz Ve Biz şükredenleri mükâfatlandıracağız

İnsan; 22: Şüphesiz ki bu, sizin için karşılıktır Çalışmalarınız da meşkûrdur (karşılık ödenecek niteliktedir)
Allah şükredenlere nimeti artırır

İbrahim; 7: Ve hani Rabbiniz size şöyle ilân etmişti: “Ant olsun ki şükrederseniz elbette size arttırırım ve eğer nankörlük ederseniz hiç şüphesiz azabım çok çetindir"

Şükür nimetin artmasına, şükrün karşıtı olan küfür (nankörlük) ise nimetin elden gitmesine sebep olur İnsan şükrettikçe, yani nimeti veren Allah’a karşılığını ödedikçe Allah ona nimetini kat kat artırır ve ayrıca da ona huzur, mutluluk verir Ama nankörlük eden ise, hem biriktireceğim diye hem de biriktirdiğimi koruyacağım ve daha da artıracağım diye maddî ve manevî sıkıntılara, azaplara duçar olur Ayrıca da Allah, verdiği nimeti elinden almak suretiyle onu cezalandırır
Yüce Allah, “şükür” görevini yerine getirirken verilen nimet karşılığında “hasene” getirene, getirdiğinin on katını vadetmekte (En’âm; 160), “infak, salihat” cinsinden davranışlarda bulunanların durumunu ise bire yedi yüz veren daneye benzetmekte ve onlardan dilediği kişiler için daha da arttıracağını bildirmektedir (Bakara; 261)
Allah'ın kendisi de şükredendir

(Kullarına yaptıklarının karşılığını verendir)

Yüce Rabbimizin Esma-i Hüsna’sından ikisi de “eş Şekûr (yapılanın karşılığını çok çok veren)” ve “eş Şakir (yapılanın karşılığını veren)”dir
Nisa; 147: Eğer şükrettiyseniz ve iman ettiyseniz Allah size azabı ne yapar? Allah, Şakir’dir (karşılığını verendir) ve en iyi bilendir
Rabbimizin bu isimleri şu ayetlerde geçmektedir: Fatır; 30, 34, Şûra; 23, Teğabün; 17, Bakara; 158

(Hakki Yilmaz)