Yarım Kalmış Bir Sözüm

/ susmaların bir sonbaharı olurmuş meğer

yapraklar candan koparmış can dipsiz feryatlardan/

yarım kalmış bir sözüm vardı dinlemedin

hoyratça hırpaladığın masum zamanlarda küstürmüştün benim gerçeğimi

bir yürek dolusu ağlarken avuçlarında gözyaşlarımda hiç gizlemedim ki aşkı

gecelerin şerrine kapılır da iki çift lafında sus olur mu sandın yoksa?

bir daha hiç ağlamaz mı sandın avuçlarından düşerse

buz gibi soğuk bir yağmur damlasıyla kilitlerken dudaklarımda baharı

ruhunun çıplak yalnız kışları geçer mi sandın yoksa?

dinlemedin

susmaya alışkındı oysa sana çoğalttıklarım

keder içinde hazin sabırlar doğururken özlem/in

bir dokunsan anlardın canım nasıl da kırgın

/susmaların ne çok kalabalığı varmış meğer

"gitme" içindeki en yalnız kelime/

dinlemedin

sesin bıçak gibi kestiğinde ömrüm yüz çevirdi benden

yine de içinde sen varsın diye beyaz bir masalla avutmadım yüreğimi

sözlerin tuz basarken yarım kalmışlığımın çıkmaz yollarına

kocaman dağları sımsıkı tuttum içimde

ufacık bir taş parçası düşürmedim ayak izlerine

yarım kalmış bir sözüm dinlemediğin

şimdi son nefesini veremiyor aşk

bende / (sende olmadığı kadar)

/ gelişi güzel ayrılıklardı benimki

senin kadar esaslı hiç gitmedim senden/

__________________

Ben her gece gözlerim tavanda bir noktaya dikilmiş,
Seni düşünüyorum
VE sen
O saatlerde benim görmediğim rüyaları görüyorsun
Bir böcek giriyor kafatasıma
Her gece sen bir cinnet gibi kanıma yürüyorsun
Sen kalbime böyle işleniyorsun