Onur

Onur
isim Fransızca honneur

1 İnsanın kendine karşı duyduğu saygı, şeref, öz saygı, haysiyet, izzetinefis

2 Başkalarının gösterdiği saygının dayandığı kişisel değer, şeref, itibar:

"Çokbilmiş görünmek, onuruna toz kondurmak istemez"- T Buğra

Atasözü, deyim ve birleşik fiiller

• onur duymak
• onuruna dokunmak
• (birinin) onuruna vermek
• onuruna yedirememek

Birleşik Sözler

• onur belgesi
• onur kıtası
• onur kurulu
• onur üyesi

Onur

Onur (ya da Şeref) bir şahısın görüşleri ve değerlerinin, toplum içerisindeki konumlarıyla ilgilidir Bununla ilgili olarak, şahıslar kendi değerleri ve başkalarıyla uyumları doğrultusunda toplumda namus anlayışını da yaratırlar Onur genelde izafi bir kavramdır, insanlar ve kültürlerde değişik olarak ortaya çıkmakta; prensipler ve köklüce değişikliklerden ziyade koşullar ve hırslar doğrultusunda da değişmektedir Kimileri bunu aşk gibi doğal bir his olarak karşılayabilirler, ve bununla beraber kişinin kendine değin bağlılıklarıyla ve şahsi kuralları ve karakterine bağlıdır
18 yüzyılda (1755) Dr Samuel Johnson'un tanımına göre onur öncelikle ruhun soyluluğu, yüce gönüllülük, ve kabalığın hor görülmesidir Bu tarz bir onur bir çok kuraldan yola çıkarak, kişinin kendine saygısı ile pekişmektedir Bunun yanı sıra Johnson ayrıca onuru kişinin şöhret ve konumu ile ilişkisinden; doğum ve konum ayrıcalıkları ve saygınlık ile de bağdaştırmıştır Bu tarz onur ise güçten kaynaklanan daha çok duygusal ve etiksel kusursuzluktur Son olarak, Dr Johnson'a göre kadınlar için onur ise iffet ile eş anlamlıdır