Azimle İlgili Şiirler

Azim İle İlgili Şiirler

Azim Şiirleri

Başarı Yolunda 'Azim' Ve 'İnanmak'

Başarı yoluna boş bir heybe ile girersen, yolun dik, hedefin uzak oluşu seni bu yoldan alıkoyabilir Ama yola çıkmadan önce 'azmin' kapısını çalıp heybene 'inanmak' kelimesini koyarsan, başarı yolunun ne kadar düz, hedefin ne kadar yakın olduğunu görürsün

Mehmet Ali Güneş

AZİM

Sa'dî, o bizim Şark'ımızın rûh-ı kemâli,

Bir ders-i hakîkat veriyor, işte meâli:

"Vaktiyle beş on kâfile sahrâya düzüldük;

Gündüz yürüdük hep, gece bir menzile geldik

Çok geçmedi, baktım, bir adam hâsir ü hâib

Koşmakta Meğer eylemiş evlâdını gâib

Bîçâre gidip haymelerin hepsine sormuş;

Bir taş bile görmüşse, hemen oğluna yormuş

Avâre peder, nerde bulursun onu! derken

Gördüm ki ciğer-pâresinin tutmuş elinden,

Lebrîz-i meserret geliyor bizlere doğru,

Taşmış da gözünden akıyor şimdi sürûru!

Yaklaştı şütürbâna nihayet, dedi yekten:

"Evlâdımı buldum Nasıl amma? Onu bilsen

Karşımda ne görsem, “O!” dedim geçmedim aslâ

Aldatsa da tahmînimi binlerce heyûlâ,

Azmimde fütûr eylemedim, ye'si bıraktım

Mâdâm ki dünyâdadır elbet bulacaktım

Kumlarda yüzüp, zulmetin a'mâkına daldım;

Hep rûh kesildim Ne boğuldum, ne bunaldım

Tevfık-i İlâhî edip en sonra inâyet,

Gördüm gözümün nûrunu karşımda nihâyet "

İm'ân ile baksak oluyor işte nümâyan,

Sa'dî bize göstermede bir meslek-i irfan:

Bir gâye-i maksûda şitâb eyleyen âdem,

Tutmuşsa bidâyette eğer azmini muhkem,

Er geç bulacak sa'y ile dil-hâhını elbet

Zîrâ bu şuûunzâr-ı tecellîde, hakîkat,

Tevfik, taharrîye, taharrî ona âşık;

Azmin de emel lâzımıdır, gayr-ı müfârık

Olsun da emel azm ü taharrîye mukârin;

Tevfik zuhûr eylemesin sonra Ne mümkin!

Ba'zen iki üç haybet olur rehzen-i ümmîd

İnsan o zaman etmelidir azmini-teşdîd

Ye'sin sonu yoktur, ona bir kerre düşersen

Hüsrâna düşersin; Çıkamazsın ebediyyen!

Mahkûm olarak ye'se şu bîçâre peder de,

Evlâdını şâyed o karanlık gecelerde,

Vaz geçmiş olaydı aramaktan, ne bulurdu?

Elbet biri candan, biri cânandan olurdu

mehmet akif ersoy

Umut ve Azim

Kapkaranlık bir gece düşünki ve sen yolda kalmışşsın!

Işığın da, azığın da yok ve herkesten uzaktasın!

Sapmşsın yanlış bir yola, ne gelir elden kayıpsın!

Teselli edecek bir yoldaşın da yok, yapayalnızsın!

Korku ve endişe bütün bir benliğini kaplamış!

Sert rüzgar, tipiyi yüzüne savurmaya başlamış!

Kurt ulumalari her yanda yankılanırken!

Kendi nefesini ensende hissetmeye başlamışken!

Şartlar aleyhinde birleşip Savas acmışken!

Bütün Bir gelecegin cepecevre kusatılmışken!

İradeni ve azmini bırakıp teslim mi olacaksın?

Yasli anana, hasta babana kimler baksın?

Kalk yürü! Koş ve mücadele et ölesiye!

Olum de oldurmez yoksa seni, korkaksin diye!

Öleyim de kurtulayım diye ümitsizliğe kapılmayasın!

Çekersin bir de üstüne gazabını yüce Hakkın!

Şartlara hükmü geçendir o, ferah tut kalbini!

Kaybedenler ancak Allahın rahmetinden keser ümidini!

Soğukmus, karanlikmis, pesetme, sabret!

Sevdiklerinin gözlerindeki mutluluğu hayalet!

Ellerim dondu, Ayaklarımı hissetmiyorum, unut!

Bak şimdiden sana gülümsemeye başlamış umut!

Azmettikce, verdikce iradenin hakkını!

İnan bana kucaklayacaksin aydınlık yarını!

Yürüdukce, mücadele ettikçe ilahi inayet yetişecek!

Herkes seni bekliyor, ellerinde bir demet çicek!