Âhenk

**GöKKuŞaĞı** · 02-22-2009

Pencerem, karşı evin tahtapoşuna bakıyor… Karşı evin üst katında, çamaşır asmaya mahsus bir tahtapoş… Tahtapoşta, düz ve çapraz bir takım teller… Umumiyetle bu tellerde gördüğüm, gizlice konulup çabucak kaldırılan yorgun ve münzevi bir gömlek, öksüz ve mahzun bir çocuk fanilasından sonra, rüzgarın daimi ürpertileri ve bir çift kuştur… Evet, yalnız bir çift kuş… Bu bir çift kuş, karşı evin ürpertili tellerinde, bir vatan sıcaklığı içinde üslenmiştir…
Alemde ahengi, bu bir çift kuşta resimlendiği kadar hiçbir mahlukta teşahhus etmiş görmedim…
Kuşlar telin üstünde dururken, o küçük, o zarafet harikası kafalarının namütenahi ince ve girift oynayışı… Birbirini arayan, sonra başka istikametlere dönen, kendi tüylerini didikleyen, oynayan, boyuna oynayan gagalar…
Fakat işin büyük harikası, bu kuşların uçmasında… Vücutlarının her noktası birbirine uygun, sahneye bir hamlede atılan hiçbir raks san’atkarı çift, bu kuşların kanatlarını bir anda yayışı ve bir anda telden süzülüşündeki beraberlik ahengine ulaşamaz… Ve o süzülüşler, havada o aşağı ve yukarı o iniş ve çıkışlar; örneklerini bir zamanlar tanıdığımız eski yazı ressamlarından belki hiç birinin çizemeyeceği o harikulade yumuşak kavisler! Ve bütün bu arada, anlatılmaz, çerçevelenmez, kalıba sığdırılmaz bir hareket kafiye ve ahengi…

Bu bir çift kuşun birbirini takip edişindeki eşitlik san’atkarlığını, aynadan bir duvar önünde dörtnala koşan bir süvariye nisbetle onun aynadaki hayali bile gösteremezdi…
Bu bir çift kuş, havalarda kainattaki ezeli ve ebedi vahdet ve nizam senfonisinden ılık ve içli bir flüt sesini örgüleştirirken, düşündüm ki, insanlardan çoğunun unuttuğunu, hayvanlar hatırlamaktadır ve hatırlamakta devam edecektir…
***
Mümkün olsa da, gözlerimi havadan hiç indirmesem… Hep aynı evin tahtapoşuna mıhlasam… Asla sokaklara ve meydanlara düşürmesem… İçlerinden dışlarına ve dışlarından içlerine doğru ahenk ve birlik sırrını yüzde yüz kaybetmiş insan kakofonisine kaptırmasam… Ve hep düşünsem, hep tekrarlasam:
-İnsanlardan çoğunun unuttuğunu, hayvanlar hatırlamaktadır ve hatırlamakta devam edecektir…

NFKısakürek

**su perisi** · 02-22-2009

İnsanlardan çoğunun unuttuğunu, hayvanlar hatırlamaktadır ve hatırlamakta devam edecektir…

Paylaşımın için teşekkürler bebişim

Konu Araçları	Bu Konuda Ara
Yazıcı Çıktısını Göster Sayfayı E-posta ile Yolla	Bu Konuda Ara: Gelişmiş Arama
Görünüm Modları

Âhenk

Âhenk

Cevap : Âhenk

Cevap : Âhenk

02-22-2009	#1
GöKKuŞaĞı	Âhenk Pencerem, karşı evin tahtapoşuna bakıyor… Karşı evin üst katında, çamaşır asmaya mahsus bir tahtapoş… Tahtapoşta, düz ve çapraz bir takım teller… Umumiyetle bu tellerde gördüğüm, gizlice konulup çabucak kaldırılan yorgun ve münzevi bir gömlek, öksüz ve mahzun bir çocuk fanilasından sonra, rüzgarın daimi ürpertileri ve bir çift kuştur… Evet, yalnız bir çift kuş… Bu bir çift kuş, karşı evin ürpertili tellerinde, bir vatan sıcaklığı içinde üslenmiştir… Alemde ahengi, bu bir çift kuşta resimlendiği kadar hiçbir mahlukta teşahhus etmiş görmedim… Kuşlar telin üstünde dururken, o küçük, o zarafet harikası kafalarının namütenahi ince ve girift oynayışı… Birbirini arayan, sonra başka istikametlere dönen, kendi tüylerini didikleyen, oynayan, boyuna oynayan gagalar… Fakat işin büyük harikası, bu kuşların uçmasında… Vücutlarının her noktası birbirine uygun, sahneye bir hamlede atılan hiçbir raks san’atkarı çift, bu kuşların kanatlarını bir anda yayışı ve bir anda telden süzülüşündeki beraberlik ahengine ulaşamaz… Ve o süzülüşler, havada o aşağı ve yukarı o iniş ve çıkışlar; örneklerini bir zamanlar tanıdığımız eski yazı ressamlarından belki hiç birinin çizemeyeceği o harikulade yumuşak kavisler! Ve bütün bu arada, anlatılmaz, çerçevelenmez, kalıba sığdırılmaz bir hareket kafiye ve ahengi… Bu bir çift kuşun birbirini takip edişindeki eşitlik san’atkarlığını, aynadan bir duvar önünde dörtnala koşan bir süvariye nisbetle onun aynadaki hayali bile gösteremezdi… Bu bir çift kuş, havalarda kainattaki ezeli ve ebedi vahdet ve nizam senfonisinden ılık ve içli bir flüt sesini örgüleştirirken, düşündüm ki, insanlardan çoğunun unuttuğunu, hayvanlar hatırlamaktadır ve hatırlamakta devam edecektir… *** Mümkün olsa da, gözlerimi havadan hiç indirmesem… Hep aynı evin tahtapoşuna mıhlasam… Asla sokaklara ve meydanlara düşürmesem… İçlerinden dışlarına ve dışlarından içlerine doğru ahenk ve birlik sırrını yüzde yüz kaybetmiş insan kakofonisine kaptırmasam… Ve hep düşünsem, hep tekrarlasam: -İnsanlardan çoğunun unuttuğunu, hayvanlar hatırlamaktadır ve hatırlamakta devam edecektir… NFKısakürek __________________ Bıçak soksan gölgeme, Sıcacık kanım damlar Girde bak bir ülkeme: Başsız başsız adamlar NFK GaLiBa Bu GeCe YaĞMuRDa GöKKuŞaĞı MiSali GüLeRKeN aĞLaMaNıN ZaMaNı

02-22-2009	#2
su perisi	Cevap : Âhenk İnsanlardan çoğunun unuttuğunu, hayvanlar hatırlamaktadır ve hatırlamakta devam edecektir… Paylaşımın için teşekkürler bebişim __________________