Yokluğum Varlığına Armağanım Olsun..

Bu kez gururuma,öfkeme yeniliyorumartık herşey inceltidiği yerden kopuyor sen en ince yerinden kopup gidiyorsun,damarlarımdan biri kesilmişcesine hızla kan kaybediyorum seni kendimi kaybediyorum


Artık biliyorum ki zaman bile çare olmayacak biz-(e)
sen kendine ben kendime çare olmamadıktan sonra zaman bize nasıl çare olsun ki


Kocamandın içimde
Oysa ben seni içimde büyüttüğümü sandıkça sen hep küçülmüşsün
Şimdi
Yokluğum varlığına armağan-im olsun
Varlığın varlığıma son zulüm /son işkence
İçimdeki o fırtına duruldu,hiçsizliğe büründü
Yüreğimi o fırtınadan korumak istedim olmadı bu kez çok şiddetliydi o fırtına
Koruyadım yüregim(i) seni
Kendimi kurtaramadım , yaşatamadım seni
Yada kolayıma geldi,bitsin istedim bu kez!!
Hep tek bir şeydi amacım
Sevgim içindikıymetlim(deger verdi(klerim)içindi)
Her seferinde aynısı yaşamaktan mücadele etmekten
Savaşıp savaşıp yeniden savrulmaktan
yorgunumy-o-r-u-l-d-u-m


Yine sessizliğimi korudum hep
Sus dedim konuşma dedim yüreğime
Bıçaklar saplandı yüreğime dayan dedim dayan
Fırtına her çıktığında tutunacak bir dal aradım
Bulduğum her dalda tutmaya çalıştım zorda olsa
Bu kez tutunucak bir dalım olmadını farkettim
Aslında tutunacak dalım hiç olmamış benim
Bir serap görmüşüm,bir hayal



Kimse ellerimi görmedi başta sen
Her uzattığımda bir boşluğa düştü
Haykırışlarımı duymayan sağırdı ya kulakların
Dilimde bir daha sana seslenmeyecek kadar asi işte
Ne gel derim bundan nede gelirim derim


Şimdi herşey bitti işte
Son sözüm son çabamda bir fırtınada savurulup gitti
Bundan sonra ne ellerim yazar
Ne dilim konuşur
En içtenliğinle iki kelimenin B-İ-T-T-İ!!


"Şimdi benim kulaklarım sağır,dilim lal"
Sana bu sevginin küllerini bırakıyorum
Sende o külleri savur savur ki
O küllerde kaybolayım birdaha hiçkimse bulamasın biz(i)